Maksymilian Braun

Jego pochodzenie sięga szlacheckiej rodziny inflanckiej, herbu Cynegir, a później polskiego herbu Zasługa. Maksymilian był synem muzyka Augustyna oraz Barbary z Pasztalskich. W młodości kształcił się w renomowanym gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu, a następnie studiował we Wrocławiu oraz Berlinie. W 1825 roku podjął pracę jako nauczyciel matematyki i filozofii w tym samym gimnazjum, gdzie wcześniej się kształcił.

Jego życie nabrało nowego kierunku w 1831 roku, kiedy to wyjechał do Królestwa Polskiego i aktywnie uczestniczył w powstaniu listopadowym. Zasłużył się w tym czasie, osiągając stopień kapitana wojsk inżynieryjnych i otrzymując odznaczenie w postaci krzyża Orderu Virtuti Militari. Jednak po klęsce powstania, Maksymilian znalazł się w trudnej sytuacji, gdyż został skazany na dwa lata więzienia w twierdzy kłodzkiej.

Po odbyciu kary, Braun postanowił powrócić do Poznania, rezygnując z kariery nauczyciela, aby skupić się na działalności społecznej, w szczególności na muzyce. Zajmował się organizowaniem żywotnych inicjatyw muzycznych, w tym podczas powstania w 1863 roku. Był także właścicielem pensji dla chłopców w Poznaniu, co świadczy o jego zaangażowaniu w lokalną społeczność.

Już w 1816 roku, jako uczeń gimnazjum, zainicjował utworzenie zespołu uczniowskiego, w którym grał na skrzypcach. Jego pasja do muzyki prowadziła go przez lata, w których wielokrotnie występował w kwartetach, na przykład u księcia Antoniego Radziwiłła. Działał na rzecz organizacji koncertów symfonicznych oraz stowarzyszeń muzycznych, a w 1840 roku, z jego inicjatywy, powstało pierwsze polskie stowarzyszenie muzyczne – Towarzystwo ku podniesieniu muzyki kościelnej w Poznaniu, w którym pełnił funkcje prezesa i dyrygenta.

W 1848 roku Braun pomógł w założeniu Towarzystwa "Harmonia", które zostało pierwszym polskim świeckim stowarzyszeniem artystycznym w Poznaniu. Organizacja ta, w której pełnił funkcję prezesa, funkcjonowała do 1852 roku. Jego działalność nie ograniczała się jedynie do jednego stowarzyszenia; był także aktywnym członkiem polsko-niemieckiego Towarzystwa Muzyki Instrumentalnej oraz wielu innych organizacji muzycznych.

W sferze edukacyjnej, prowadził szkołę muzyczną w Poznaniu, a w 1857 roku uczestniczył w tworzeniu Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Jako publicysta, dzielił się swoją wiedzą na łamach "Tygodnika Literackiego" oraz "Gazety Wielkiego Księstwa Poznańskiego" poruszając tematy muzyczne, artystyczne oraz dotyczące matematyki. Ponadto, przysługuje mu tytuł kompozytora utworów skrzypcowych.

Maksymilian Braun ożenił się z Marią z Kurowskich, z którą miał czworo dzieci. Jego synowie, Antoni i Wincenty, podjęli różnorodne kariery – jeden został nauczycielem, a drugi kupcem. Córki, Bronisława (zm. 1867) oraz Wanda (zm. 1912), wyszły za mąż za Bolesława Dembińskiego, znanego kompozytora, dyrygenta oraz organistę.

Warto również wspomnieć, że brat Maksymiliana, Augustyn Tomasz Braun (1789-1861), również przyczynił się do rozwoju polskiej muzyki, będąc skrzypkiem, kompozytorem oraz dyrygentem.