Marek Budzyński

---

Życiorys

Marek Budzyński to wybitny architekt, który ukończył studia w zakresie architektury na Politechnice Warszawskiej w 1963 roku. Po ukończeniu studiów, zyskał stopień naukowy doktora, a w 2016 roku otrzymał tytuł naukowy profesora nauk technicznych.

Jego kariera zawodowa jest ściśle związana z Politechniką Warszawską, gdzie stopniowo awansował do roli profesora nadzwyczajnego w Katedrze Projektowania Architektoniczno-Urbanistycznego. Również pełnił funkcję kierownika Zakładu Projektowania Miejskiego, co pokazuje jego zaangażowanie i wpływ na rozwój architektury.

W 2022 roku Marek Budzyński został członkiem czynnym Polskiej Akademii Umiejętności, co stanowi dowód na jego znaczącą rolę w polskiej architekturze oraz uznanie jego dorobku naukowego i edukacyjnego.

Odznaczenia i wyróżnienia

Marek Budzyński, uznany architekt, zdobył szereg prestiżowych odznaczeń oraz wyróżnień, które potwierdzają jego wkład w polską kulturę i architekturę. Wśród jego osiągnięć można wyróżnić:

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2014),
• Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2012),
• Honorowa Nagroda SARP (1993),
• Doroczna Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w kategorii architektura (2023).

Ważniejsze projekty

Zrealizowane

W okresie 1966-1967 zrealizowano projekt Zakładów Azotowych we Włocławku, który stał się kluczowym elementem tego regionu.

W latach 1975–1982 zrealizowano osiedle Ursynów Północny w Warszawie, które zyskało popularność wśród mieszkańców stolicy.

Nie mniej znaczącym projektem był kościół Wniebowstąpienia Pańskiego w Warszawie, budowany w latach 1980–1985 wspólnie ze Zbigniewem Badowskim.

Zespół mieszkaniowy SBM Ursynów, zrealizowany w latach 1990-1994 (ul. Herbsta 2-Pasaż Ursynowski 7/9), był owocem współpracy z Zbigniewem Badowskim oraz Urszulą Lewą.

Warto również zauważyć osiedle Surowieckiego 2, 4, 6, 8 z lat 1986-1996, w którym udział mieli Zbigniew Badowski oraz Adam Kowalewski.

W latach 1996-1999 powstał gmach Sądu Najwyższego, który zdobył 1. nagrodę w konkursie z 1992 roku, przedłużony zrealizowanym później projektem.

W 1993 roku, Gmach Biblioteki Uniwersyteckiej również zdobył 1. nagrodę, przy czym jego budowa trwała do 1998 roku, a ogród botaniczny dodano w 2002 roku; projekt był również wynikiem współpracy ze Zbigniewem Badowskim.

Nie można zapomnieć o Operze i Filharmonii Podlaskiej, nagrodzonej w 2005 roku, której budowa miała miejsce w latach 2007-2011. Działalność tutaj również dotyczyła kolaboracji z Zbigniewem Badowskim i Krystyną Ilmurzyńską.

Osiedle mieszkaniowe „Pod Brzozami” z lat 2005-2011, zaprojektowane we współpracy z Urszulą Lewą oraz Zbigniewem Badowskim, jest innym przykładem wykonanej pracy.

Kampus Uniwersytetu w Białymstoku zdobył 1. nagrodę w konkursie w 2008 roku i był realizowany w latach 2011-2014, gdzie także wziął udział zespół z Krystyną Ilmurzyńską oraz Zbigniewem Badowskim.

Niezrealizowane

Wśród projektów, które nie zostały zrealizowane, znajduje się dworzec kolejowy w Tychach, przewidziany w latach 1961–1963 we współpracy z Adamem Kowalewskim oraz Andrzejem Moszczyńskim.

Następny projekt to ośrodek sportowo-wypoczynkowy „Cypel Czerniakowski”, który planowano w 1967 roku ze wsparciem Adamem Kowalewskim.

W 1977 roku miał powstać projekt muzeum, biblioteki i archiwum Wojska Polskiego w Cytadeli Warszawskiej, który współtworzony był z Andrzejem Kicińskim.

Wyróżnia się również budynek ambasady RP w Berlinie, który zdobył 1. nagrodę w konkursie w 1997 roku, a jego autorem był zespół Zbigniewa Badowskiego oraz Adam Kowalewski.

Zrealizowany projekt Świątyni Opatrzności Bożej w Warszawie w 2000 roku również zdobył 1. nagrodę, ale nie doczekał się finalizacji.

Na koniec, Park Technologiczny „Prokom” w Warszawie, którego realizację przewidziano w 2004 roku, również pozostał w planach.

---

Oceń: Marek Budzyński

---