Bogusław Dobrzycki

Inżynieria i technologie

Bogusław Dobrzycki, posługujący się herbem Leszczyc, urodził się 23 listopada 1875 roku w Poznaniu. Znany jako wybitny polski inżynier oraz utalentowany menedżer kolejowy w okresie II Rzeczypospolitej, wywarł znaczący wpływ na rozwój branży kolejowej w Polsce.

Jego działalność przyczyniła się do wielu innowacji oraz poprawy efektywności w tym kluczowym sektorze transportowym. Zmarł 13 listopada 1948 roku, także w Poznaniu, pozostawiając po sobie trwały ślad w historii kolejnictwa polskiego.

Życiorys

Bogusław Dobrzycki, znany ze swojego bogatego życiorysu, rozpoczął swoją edukację w Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu, a następnie kontynuował naukę na Politechnice w Brunszwiku, gdzie uzyskał dyplom inżyniera w dziedzinie budowy maszyn. W latach 1910–1919 był właścicielem Fabryki i Składu Machin dla Rolnictwa, a także Lejarni Żelaza i Spiżu, znanych pod firmą M. Arnold, z siedzibą w Ostrowie. Podczas I wojny światowej pełnił zaszczytną funkcję podporucznika obserwatora lotnictwa w armii pruskiej.

W 1916 roku zajmował stanowisko naczelnika Urzędu Wodnego w Frankopolu nad Bugiem, a dwa lata później, w 1918 roku, brał udział w budowie Stacji Lotniczej w Toruniu. Na tym etapie jego kariery, stał się także członkiem komisji w niemiecko-rosyjskiej konferencji pokojowej odbywającej się w Brześciu nad Bugiem.

Po powstaniu wielkopolskim, odpowiedzialność za Wydział Komunikacji Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej w Poznaniu przypadła właśnie jemu. W późniejszych latach piastował stanowisko prezesa dyrekcji kolei w różnych miastach, w tym: w Poznaniu (1920–1926), Katowicach (1926–1929), Gdańsku (1929–1933) i Toruniu (1933–1938). Jako przedstawiciel Ministerstwa Kolei Żelaznych, w czerwcu 1922 roku, przekazał kierownictwo dyrekcji w ręce dr Bolesława Sikorskiego, pierwszego prezesa polskiej Dyrekcji Kolei Państwowych w Katowicach.

Dobrzycki był także odpowiedzialny za rozwój węzła kolejowo-portowego w Gdyni oraz nadzorował uruchamianie magistrali węglowej polsko-francuskiej linii Herby Nowe-Gdynia w latach 1935–1937. Po zakończeniu II wojny światowej podjął pracę w Banku Gospodarstwa Krajowego w Poznaniu, gdzie nadal angażował się w działania na rzecz rozwoju infrastruktury.

W 1938 roku był członkiem Wydziału Wykonawczego Pomorskiego Wojewódzkiego Komitetu Funduszu Obrony Narodowej w Toruniu. Pełnił także funkcję kierownika Gdańskiej Macierzy Szkolnej (1929–1933) oraz delegata Ligi Popierania Turystyki w Toruniu. Służył również jako podporucznik rezerwy Korpusu Oficerów Aeronautyki.

Zmarł w Poznaniu i został pochowany na cmentarzu Jeżyckim (kwatera L-1-44).

Ordery i odznaczenia

Bogusław Dobrzycki został uhonorowany wieloma prestiżowymi odznaczeniami, które świadczą o jego wkładzie w rozwój Polski oraz pracy na rzecz jej niepodległości. Poniżej przedstawiamy szczegółową listę przyznanych mu odznaczeń:

  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 2 maja 1923 roku,
  • Złoty Krzyż Zasługi, odznaczenie wręczone 11 listopada 1936 roku,
  • Medal Niepodległości, przyznany 19 grudnia 1933 roku,
  • Krzyż Komandorski Orderu Korony Rumunii.

Przypisy

  1. Plan Poznania - Cmentarze [online], www.poznan.pl [dostęp 05.01.2021 r.]
  2. Przybyszewski 2002, s. 51.
  3. Przybyszewski 2002, s. 50.
  4. Przybyszewski 2002, s. 49–50.
  5. Przybyszewski 2002, s. 49.
  6. Przybyszewski 2002, s. 48–49.
  7. Przybyszewski 2002, s. 48.
  8. M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 469 „za zasługi w służbie kolejowej”.
  9. M.P. z 1933 r. nr 292, poz. 318 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  10. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 17.
  11. Pomorski Wojewódzki Komitet Funduszu Obrony Narodowej w Toruniu: Obywatele! [Inc.:] W dniach 19 i 20 czerwca 1938 r., Pomorze święcić będzie w obecności Pana Marszałka Edwarda Śmigłego Rydza, dzień wielkiego tryumfu ofiarności [...]

Oceń: Bogusław Dobrzycki

★★★★★
Średnia ocena:4.69 Liczba ocen:25