Szlomo Zalman Lipszyc

Urodziny Lipszyca miały miejsce w Poznaniu, w rodzinie o głębokich tradycjach ortodoksyjnych. Jego życie zawodowe uległo poważnym zmianom w 1804 roku, kiedy to po utracie majątku zdecydował się na przeprowadzkę do Nasielska. Już w 1806 roku zasugerowano mu powrót do Poznania oraz objęcie funkcji rabina, jednak w trosce o przyszłość swoich dzieci oraz ich ochronę przed wpływem haskali, zdecydował się odmówić tej propozycji.

W 1819 roku objął stanowisko rabina w Warszawskiej Pradze, a dwa lata później, jako pierwszy Naczelny Rabin Warszawy, rozpoczął swoją kadencję, która trwała aż do jego śmierci. W swojej pracy Lipszyc starał się wprowadzić równowagę między chasydami a mitnagdim, kierując się potrzebą zachowania tradycji i stabilności w społeczności żydowskiej.

Rabin Lipszyc był gorliwym przeciwnikiem haskali oraz wszelkich prób asymilacji Żydów. Jego zdanie na temat integracji społecznej Żydów w Warszawie było jasne, zwłaszcza w czasie powstania listopadowego, kiedy sprzeciwiał się wstępowaniu do Gwardii Miejskiej przez Żydów, ze względu na wymóg golenia bród, co uznawał za zagrożenie dla tradycyjnych wartości.

Na koniec, Szlomo Zalman Lipszyc spoczywa w ohelu na cmentarzu żydowskim usytuowanym przy ulicy Okopowej w Warszawie, w kwaterze 1, rząd 7. Jego życie i prace pozostają nie tylko świadectwem trudnych czasów, ale także przykładem oddania tradycji oraz wartości, które miały wpływ na społeczność żydowską w Polsce.