Kazimierz Jan Adam Rolewski był postacią niezwykle istotną dla polskiego Kościoła katolickiego. Urodził się 2 czerwca 1887 roku w Poznaniu, gdzie również zmarł 13 marca 1936 roku.
W ciągu swojego życia pełnił wiele znaczących ról, w tym był księdzem katolickim, profesorem oraz rektorem Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Poznaniu. Jego zaangażowanie w edukację duchownych i głęboka wiara przyczyniły się do jego uznania w środowisku kościelnym. Kazimierz Rolewski jest również znany jako Sługa Boży Kościoła katolickiego.
Jego życie i wkład w rozwój duchowości oraz nauczania w Kościele pozostają ważnym tematem dla badaczy oraz wiernych, którzy poszukują inspiracji w dziele życia znajomego dla wielu.
Życiorys
Kazimierz Rolewski, syn Stanisława, urzędnika kolejowego, oraz Elżbiety z Kinowskich, rozpoczął swoją edukację w wielu miejscach. Uczęszczał do gimnazjów w Inowrocławiu, Kostrzynie, Kwidzynie oraz Lipsku. Udało mu się zdać egzamin dojrzałości w 1907 roku. Następnie podjął studia teologiczne w Seminarium Duchownym w Poznaniu, gdzie w dniu 22 stycznia 1911 roku przyjął święcenia kapłańskie.
Początkowo został skierowany do Saksonii, gdzie pełnił posługę kapłańską wśród polskich emigrantów. W tej roli zyskał uznanie, prowadząc działalność w Bractwie św. Wojciecha. Po powrocie do kraju w 1916 roku, pracował jako wikariusz w Poznaniu-Głuszynie, a później w Starołęce, gdzie pełnił funkcję administratora.
W 1922 roku objął probostwo w Ceradzu Kościelnym, a następnie w Ostrowie Wielkopolskim, gdzie również został proboszczem. Z czasem, w 1924 roku, awansował na dziekana dekanatu ostrowskiego i jednocześnie kontynuował studia uzupełniające z historii i pedagogiki na Uniwersytecie Poznańskim. Dodatkowo uczył się teologii moralnej na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie w 1928 roku uzyskał magisterium, a rok później doktorat na podstawie pracy pt. „Przeszkody społeczne dla wolności woli”.
Szeroka działalność Rolewskiego na polu duchowym oraz akademickim zaowocowała tym, że w 1927 roku został Filistrem honorowym poznańskiej Korporacji Magna-Polonia. W grudniu 1928 roku otrzymał nominację na profesora teologii pastoralnej oraz rektora Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Poznaniu, gdzie pełnił obowiązki do września 1935 roku. Poza posługą kapłańską był również aktywnym działaczem społecznym. Zmagał się z poważnymi problemami zdrowotnymi, takimi jak gruźlica płuc oraz cukrzyca.
Nie dziwiłbym się, gdyby nad otwartą jego mogiłą działy się cuda.
— August Hlond
Kazimierz Rolewski zmarł, a jego ciało początkowo pochowano na cmentarzu archikatedralnym w Poznaniu. W 1966 roku przeniesiono jego szczątki do konkatedry pw. św. Stanisława Biskupa w Ostrowie Wielkopolskim. Był również aktywnym członkiem Towarzystwa Nauczycieli Szkół Średnich i Wyższych oraz Towarzystwa Pomocy Naukowej im. Karola Marcinkowskiego. Jego zaangażowanie obejmowało inicjatywy takie jak wzniesienie pomnika kardynała Ledóchowskiego w Ostrowie Wielkopolskim. Rolewski redagował pisma „Dzwon Misyjny” oraz „Wiadomości Parafialne”.
Choć podobno dwukrotnie odmówił przyjęcia nominacji biskupiej, w lutym 1930 roku został papieskim prałatem domowym. Jego kazania miały znaczny wpływ na społeczność, wiele z nich zostało opublikowanych, w tym „Znaczenie papiestwa jako siły moralnej w życiu ludzkości” z 1932 roku oraz kilka dzieł dotyczących sakramentów i duszpasterstwa, takich jak „Nauka katolicka o małżeństwie. Instrukcja duszpasterska dla oblubieńców” (1930) i „Droga krzyżowa dla kapłanów” (1939).
Jego szczególne zdolności w nawracaniu grzeszników zyskały mu miano wpływowego kaznodziei, którego działalność pozostanie w pamięci wielu ludzi.
Proces beatyfikacyjny
W wyniku działań archidiecezji poznańskiej oraz Komisji ds. Beatyfikacji i Kanonizacji, zainicjowano propozycję wyniesienia Kazimierza Rolewskiego na ołtarze. W 1966 roku ówczesny metropolita poznański, arcybiskup Antoni Baraniak, powołał specjalny trybunał, aby przeprowadzić proces beatyfikacyjny. Pierwsza sesja trybunału informacyjnego miała miejsce 20 grudnia 1966 roku w rezydencji arcybiskupa Baraniaka w Poznaniu, a postulatorem procesu został ks. Antoni Swoboda, co nadało mu tytuł Sługi Bożego.
Szczątki Sługi Bożego przeniesiono do kościoła farnego w Ostrowie Wielkopolskim. Proces beatyfikacyjny jednak został wstrzymany z powodu śmierci wicepostulatora, ks. Stanisława Jezierskiego, który zmarł 10 maja 1990 roku. Wznowienie procesu beatyfikacyjnego miało miejsce dzięki inicjatywie abp. Stanisława Gądeckiego. Dnia 18 stycznia 2013 roku w Metropolitalnym Sądzie Duchownym w Poznaniu odbyła się pierwsza sesja Komisji Historyczno-Archiwistycznej, która działała pod przewodnictwem o. dr. hab. Piotra Neumanna.
Ordery i odznaczenia
Zgodnie z zarządzeniem prezydenta RP Ignacego Mościckiego z dnia 7 listopada 1929 roku, Kazimierz Rolewski został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi. To wyróżnienie jest przyznawane w uznaniu osiągnięć na polu pracy narodowej, jak również za wkład w działalność społeczną oraz w obszarze wychowania fizycznego i przysposobienia wojskowego.
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Bogdan Marian Sikorski | Zdzisław Tranda | Jarosław Popławski | Robert Wawrzeniecki | Florentyn Piwosz | Szlomo Zalman Lipszyc | Mariusz Werner | Tomasz Dostatni | Czesław Golak | Zdzisław Bernat | Jarogniew Wojciechowski | Jan Trach Gniński | Henryk Ostach | Julian Wojtkowski | Wojciech Góralski | Wincenty Wierzbięta | Tadeusz Kirschke | Bogdan Tranda | Jacek Nowak | Lech KaczmarekOceń: Kazimierz Rolewski