Tadeusz Etter

Duchowieństwo i religia

Tadeusz Etter, urodzony 16 maja 1911 roku w Poznaniu, to postać, która na trwałe wpisała się w historię Kościoła rzymskokatolickiego w Polsce. Jako biskup pomocniczy poznański, pełnił swoją posługę w latach 1959–1984, kształtując życie religijne społeczności lokalnej.

Jego życie zakończyło się 18 grudnia 1984 roku, kiedy to również w Poznaniu zmarł, pozostawiając po sobie bogaty dorobek duchowy oraz społeczną działalność.

Życiorys

17 czerwca 1934 roku w Poznaniu, Tadeusz Etter otrzymał ważne święcenia kapłańskie. W swoim duchowym powołaniu, pełnił funkcję wikariusza w Bninie oraz prefekta w Poznaniu. W trudnych czasach okupacji, w latach 1940-1945, był więziony w obozach w Dachau i Gusen. Po zakończeniu tych tragicznych wydarzeń, związał się z Polonią, pracując wśród emigracji polskiej w Niemczech.

Po powrocie do kraju, objął ponownie rolę wikariusza oraz sędziego Sądu Metropolitalnego w Poznaniu. 16 lipca 1959 roku został mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji poznańskiej oraz biskupem tytularnym Bonitzy. Sakrę biskupią przyjął 25 października 1959 roku z rąk arcybiskupa Antoniego Baraniaka. Przyjął dewizę biskupią „Fiat voluntas Tua” (Bądź wola Twoja), co odzwierciedlało jego duchowe aspiracje i misję.

W ciągu swojej posługi zajmował istotne stanowiska, w tym wikariusza generalnego archidiecezji poznańskiej, kanonika kapituły poznańskiej oraz redaktora naczelnego „Biblioteki Kaznodziejskiej” w latach 1956-1984. Jego wpływ był zauważalny również w Kościele, gdyż w 1963 roku brał udział w II sesji soboru watykańskiego II.

Tadeusz Etter odszedł z tego świata, jednak jego pamięć trwa na zawsze. Został pochowany w kwaterze kanoników kapituły metropolitalnej na cmentarzu Miłostowo w Poznaniu, gdzie jego życie i dzieła będą celebrowane przez pokolenia.

Oceń: Tadeusz Etter

★★★★★
Średnia ocena:5 Liczba ocen:23