Marian Walorek

---

Życiorys

Marian Walorek, kapłan, którego życiorys przepełniony jest niezwykłymi wydarzeniami, przyjął święcenia kapłańskie 11 czerwca 1938 roku. Początkowo działając w parafii Matki Boskiej Wniebowziętej w Puszczykowie, szybko został przeniesiony do parafii św. Marcina w Swarzędzu. Po wybuchu II wojny światowej pełnił posługę jako kapelan w jednym z batalionów 58 Pułku Piechoty.

W wyniku działań wojennych, Walorek został aresztowany. Przez krótki czas, od września do grudnia 1939 roku, przebywał w obozie dla jeńców cywilnych w Pile. Po tym bolesnym doświadczeniu udało mu się uciec do Poznania, gdzie otrzymał pomoc od biskupa Walenego Dymka i zajął się duszpasterstwem w parafii w Jutrosinie. W lipcu 1940 roku rozpoczął pracę w Pępowie, jednak w wyniku braku zatwierdzenia władz niemieckich, jego sytuacja była skomplikowana.

W dniu 7 października 1941 roku znalazł się w rękach Gestapo, a jego los prowadził go do obozu w Dachau, gdzie spędził trudny czas do momentu wyzwolenia przez wojska amerykańskie 29 kwietnia 1945 roku.

Po wojnie, w okresie 1945–1948, Walorek działał jako kapelan w brytyjskiej strefie okupacyjnej, lecz w listopadzie 1948 roku wyjechał do Hiszpanii. Już w 1949 roku rozpoczął studia z zakresu prawa kanonicznego na Uniwersytecie Papieskim w Salamance, gdzie obronił pracę magisterską oraz uzyskał licencjat naukowy.

W Madrycie pełnił rolę duszpasterza polskich studentów i stał się wiceprezesem madryckiego oddziału Stowarzyszenia Polskich Kombatantów. Dzięki jego staraniom w 1956 roku powstała Polska Misja Katolicka, a Walorek objął stanowisko rektora tej instytucji. W latach 1966–1988 konsekrował czas na wydawanie comiesięcznego biuletynu Inter nos oraz prowadzenie religijnych pogadanek, które były emitowane przez Radio Madryt oraz Radio Nacional de España.

Walorek miał również wpływ na edukację, ucząc historii muzyki i łaciny w prywatnej szkole katolickiej. Jego mieszkanie stało się miejscem regularnych spotkań Polonii, które organizował niemal do końca swojego życia. Od 1970 roku posiadał obywatelstwo hiszpańskie, a po zakończeniu swoich ziemskich wędrówek, został pochowany na cmentarzu San Justo w Madrycie.

---

Oceń: Marian Walorek

---