Walenty Matylla

---

Życiorys

Walenty Matylla urodził się w Poznaniu, w rodzinie Ignacego i Antoniny z Graczyków.

Swoją karierę wojskową rozpoczął jako kapitan w 2 Komp. karab. masz. 55 Pułku Piechoty, stacjonującego w Lesznie. Dnia 18 lutego 1928 roku, w wyniku awansu, otrzymał stopień majora z datą senioratu 1 stycznia 1928, zajmując 42. lokatę w korpusie oficerów piechoty. W tym samym roku, w kwietniu, został wyznaczony na stanowisko oficera sztabowego pułku.

W lipcu 1929 roku został przeniesiony do 54 Pułku Piechoty Strzelców Kresowych, który stacjonował w Tarnopolu, gdzie objął funkcję kwatermistrza. Dwa lata później, w październiku 1931, awansował na dowódcę batalionu. Kolejnym krokiem w jego karierze wojskowej było przeniesienie do 71 Pułku Piechoty w Zambrowie na analogiczne stanowisko, co miało miejsce w czerwcu 1933 roku.

W lipcu 1935 roku Walenty Matylla został zwolniony z pełnionego obowiązku i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I. Ostatecznie, został przeniesiony w stan spoczynku.

Przed wybuchem II wojny światowej, Matylla pełnił funkcję redaktora „Głosu Powstańca Wielkopolskiego”, który wydawany był w Poznaniu. Ten tygodnik, stanowiący organ Związku Powstańców Wielkopolskich, miał charakter chrześcijański oraz narodowy.

Niestety, los Walentego Matylla zakończył się tragicznie – 6 stycznia 1940 roku został rozstrzelany w Forcie VII w Poznaniu.

Ordery i odznaczenia

Walenty Matylla otrzymał kilka istotnych odznaczeń, które podkreślają jego zasługi i odwagę. W szczególności wyróżnia się:

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 2778,
• Krzyż Walecznych, który przyznano mu trzykrotnie,
• Medal Niepodległości, przyznany 19 grudnia 1933 roku.

---

Oceń: Walenty Matylla

---