Michał Offierski

---

Życiorys

Urodzony w Poznaniu, Michał Offierski wykształcenie sobie zdobył w miejscowej szkole powszechnej oraz w Gimnazjum im. Marii Magdaleny, gdzie uzyskał maturę. Interesując się lotnictwem od 14. roku życia, związany był z poznańskim lotniskiem na Ławicy, gdzie osiedlił się w 1927 roku po stracie ojca.

Offierski rozpoczął swoją karierę jako technik biura konstrukcyjnego w Wielkopolskiej Wytwórni Samolotów „Samolot”. W 1928 roku udało mu się zbudować własny samolot O-2, otrzymując wsparcie materiałowe od wytwórni. Samolot ten został oblatany 24 października 1928 roku przez Edmunda Hołodyńskiego i mimo zgłoszenia do II Krajowego Konkursu Awionetek, nie wziął w nim udziału z powodu awarii silnika.

Michał uzyskał dyplom pilota, a następnie zdobył kwalifikacje pilota-instruktora, zarówno dla samolotów, jak i szybowców. Organizował szkolenia dla młodzieży i odnosił sukcesy na licznych zawodach lotniczych. Promował ideę przeniesienia szybowcowego szkolnictwa z terenów górskich na nizinne, a w 1932 roku był współorganizatorem i pierwszym kierownikiem Fordońskiej Szkoły Szybowcowej. W latach 1935-1936 prowadził wyprawy na górę Żar, a 17 grudnia 1935 roku, jako trzeci polski pilot, otrzymał Srebrną Odznakę Szybowcową.

Rok 1937 był dla niego szczególny – oblatał prototyp motoszybowca „Bąk”, a także zdobył pierwsze miejsce w III Samolotowym Zlocie do Morza. Na zakończenie XIV „Tygodnia LOPP” 3 października 1937 roku cieszył się sławą dzięki efektownemu pokazowi akrobacji na szybowcu Sokół, który odbył się na lotnisku w Aleksandrowicach.

Michał brał udział w krajowych zawodach szybowcowych, w tym w III Krajowych Zawodach Szybowcowych w Ustjanowej w 1935 roku oraz w V Krajowych Zawodach Szybowcowych w Inowrocławiu, a jego największym osiągnięciem było ustanowienie rekordów międzynarodowych na motoszybowcu Bąk, w tym wysokości 5695 m i lotu trwającego ponad 5 godzin.

Po wybuchu II wojny światowej był zmobilizowany, ale uniknął działań wojennych, ewakuując się do Rumunii. Stamtąd trafił do Francji, a po jej klęsce do Wielkiej Brytanii, gdzie wstąpił do Polskich Sił Powietrznych. W 1941 roku przeszedł przeszkolenie w 25 Elementary Flying Training School, a następnie wziął udział w 18 lotach bojowych jako pilot dywizjonu 300 „Ziemi Mazowieckiej”. Jego samolot został poważnie uszkodzony przez niemiecki myśliwiec, co zmusiło go do skoku na spadochronie. Został ujęty i wysłany do Stalag Luft III.

Po wojnie zdecydował się na emigrację, osiedlając się w Wielkiej Brytanii, gdzie w 1947 roku ożenił się z Angielką i przeniósł się do Kanady. Michał zamieszkał w Peterbrough, gdzie pracował w przemyśle lotniczym i stał się aktywnym członkiem lokalnej społeczności pilotów amatorów, zakładając Experimental Aircraft Association (EAA). Zmarł 13 grudnia 1993 roku w Peterbrough, a jego miejsce spoczynku to Little Lake Cemetery.

Rekordy

Michał Offierski osiągnął liczne sukcesy w dziedzinie szybownictwa, co zaowocowało ustanowieniem wielu rekordów.

• Ustanowił rekord przewyższenia 2100 m, wykorzystując szybowiec SG-21bis Lwów, 1 września 1934 roku,
• stał się rekordzistą odległości przelotu wynoszącej 210 km, również 1 września 1934 roku, na szybowcu SG-21bis Lwów.

W kontekście międzynarodowym, jego osiągnięcia również imponują:

• Na motoszybowcu „Bąk” 16 lutego 1938 roku ustanowił rekord wysokości wynoszący 4595 m,
• Natomiast 23 lutego 1938 roku na tym samym motoszybowcu „Bąk” ustanowił rekord długotrwałości lotu, który wynosił 5 godzin, 24 minuty i 19 sekund.

---

Oceń: Michał Offierski

---