Budynek Marago w Poznaniu

---

Architektura

Budynek Marago w Poznaniu to ważny przykład architektury, który w znaczący sposób wpłynął na krajobraz miejskiego modernizmu. Jest to jeden z pierwszych obiektów w Poznaniu, który w sposób zdecydowany odciął się od estetyki socrealizmu, stanowiąc jednocześnie synonim nowoczesnych rozwiązań architektonicznych. Powstał z inicjatywy zakładów spożywczych Amino, które w drugiej połowie lat 50. XX wieku zdecydowały o potrzebie rozwoju bazy mieszkań dla swoich pracowników.

Projektem budynku zajęli się architekci Jerzy Liśniewicz oraz Henryk Grochulski, a sama budowa trwająca od 1958 do 1960 roku, zyskała uznanie dzięki harmonijnym proporcjom oraz trafnemu zamknięciu perspektywy ulicy Zeylanda. Architekturę obiektu wyróżnia elegancka forma oraz nowatorskie podejście do przestrzeni miejskiej.

W parterowej części budynku zaplanowano przestrzeń na lokale użytkowe, w tym niezwykle popularną kawiarnię Marago, od której pochodzi nazwa całego obiektu. W czasach PRL miała ona ważne znaczenie jako miejsce spotkań towarzyskich. Obecnie, w tej samej części, mieści się bank komercyjny, co pokazuje, jak dynamika urbanistyczna się zmienia. Górna część budynku jest zaś zwieńczona cofniętym ostatnim piętrem, które dodaje całej konstrukcji lekkości i elegancji.

Kontekst

W bezpośredniej okolicy budynku Marago można zauważyć inny istotny element poznańskiego modernizmu, którym jest Wieżowiec Zjednoczenia Przemysłu Ceramiki Budowlanej. To właśnie w tym miejscu umiejscowione są również inne ważne zabytki, takie jak jeżycki zespół rezydencjonalny oraz Dom Tramwajarza, które wzbogacają kulturalny krajobraz regionu.

Co więcej, pierwsza kawiarnia Marago została otwarta 26 lipca 1945 roku w Poznaniu, w lokalizacji oznaczonej jako ul. Marszałka Focha 4, w budynku PKO, który dzisiaj odpowiada obecnej nazwie ul. Głogowska.

---

Oceń: Budynek Marago w Poznaniu

---