Domy szkieletowe na Zawadach w Poznaniu

---

Obiekty istniejące

Obiekty znajdujące się w Zawadach stanowią cenne świadectwo minionej historii. Domy wraz z zagrodami są pozostałością dawnej kapitulnej wsi Zawady, pochodzącą w większości z ostatniej ćwierci XIX wieku. Zostały one zbudowane po katastrofalnej powodzi w 1888 roku, która w znacznej mierze zniszczyła wcześniejszą zabudowę okolicy.

Na przedpolu twierdzy poznańskiej zezwolono na budowę jedynie obiektów o lekkiej, szkieletowej konstrukcji. Wśród tych budynków, jeden z najstarszych znajduje się pod numerem 21, a jego historia sięga końca XVIII wieku. To dawna karczma Pod jagnięciem, zrealizowana w technice słupowo-ramowej.

Z tyłu posesji, na początku XX wieku powstała kręgielnia, która funkcjonowała aż do końca 1940 roku. Przeważająca liczba domów, z wyjątkiem budynku nr 27, jest ustawiona kalenicowo w stosunku do drogi, która nosi nazwę ul. Zawady. Wcześniej prowadziła tam specjalna brama, która otwierała się na brukowane podwórza, gdzie z kolei znajdowały się ogrody.

Obiekty oznaczone numerami 3 i 21 wyróżniają się tynkowanymi fasadami. Ich architektoniczne zdobienia obejmują okiennice, opaski zdobiące okna oraz drzwi, a także pazdury. W większości budynków sienie prowadzą na przestrzał, a sama struktura jest dwutraktowa.

Obiekt nieistniejący

Budynek, o którym mowa, nie przetrwał do dzisiejszych czasów. Był to dwukondygnacyjny obiekt z muru pruskiego, usytuowany niegdyś na Zawadach pod adresem 38. Powstał on w 1900 roku dzięki staraniom Antoniego Słupińskiego. Rodzina Słupińskich opuściła ten dom na początku XXI wieku, w 2001 roku, przeprowadzając się do Antoninka.

Po ich wyjeździe, niestety, budynek zaczął podupadać. Już 1 stycznia 2002 roku sąsiedzi postanowili rozpocząć prace rozbiórkowe, stopniowo usuwając jego struktury. Mimo wszystko, trwałość konstrukcji była na tyle duża, że pozostały jeszcze fragmenty, nawet po usunięciu dwóch ścian. Ostatecznie jednak obiekt nie przetrwał dłużej i został całkowicie rozebrany.

Jedynymi pozostałościami tego historycznego miejsca są obecnie dwie lipy, które Antoni Słupiński zasadził w 1946 roku z okazji narodzin swojego syna i córki. W ten sposób przyroda pamięta o minionych czasach i rodzinie, która kiedyś żyła w tym miejscu.

Sąsiedztwo

W otoczeniu starych, klimatycznych domów wznosi się nowoczesne osiedle galeriowców, które stanowi doskonały przykład architektury wczesnego modernizmu. To miejsce, które kiedyś było świadkiem istnienia osiedla socjalnego dla osób bezrobotnych, zyskało nowy blask i charakter w ostatnich latach.

---

Oceń: Domy szkieletowe na Zawadach w Poznaniu

---