Ogród farmakognostyczny z siedzibą w Poznaniu stanowi wyjątkowe miejsce, w którym znajdują się rośliny o właściwościach leczniczych. Jest to cenny zasób należący do Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu, zlokalizowany przy Trasie Niestachowskiej, na granicy malowniczych terenów Niestachowa i Sołacza.
Wejście do ogrodu prowadzi od ul. Mazowieckiej 33, przez Katedrę i Zakład Naturalnych Surowców Leczniczych i Kosmetycznych. To miejsce nie tylko przyciąga miłośników natury, ale także pełni ważną rolę edukacyjną.
Ogród stanowi niezastąpione zaplecze naukowe i doświadczalne dla studentów, lekarzy oraz przedstawicieli branży zielarskiej, umożliwiając im przeprowadzanie badań oraz zdobywanie cennych informacji na temat wykorzystania roślin leczniczych w praktyce klinicznej i farmaceutycznej.
Warto zauważyć, że jego istnienie podkreśla znaczenie zielarskich tradycji w współczesnej medycynie, tworząc pomost między nauką a naturą.
Charakterystyka
Ogród Roślin Leczniczych, znany również jako ogród farmakognostyczny, został założony w 1925 roku przy Zakładzie Farmakognozji i Botaniki Oddziału Farmaceutycznego Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego Uniwersytetu Poznańskiego. Inicjatywa ta była owocem starań profesora Zygmunta Pietruszczyńskiego, który działał na rzecz tego projektu od 1924 roku. W początkowej fazie, ogród obejmował o wiele większą przestrzeń, rozciągającą się na całej działce między ulicami Niestachowską, Małopolską, Kaszubską oraz Mazowiecką.
Podczas II wojny światowej teren ogrodu skurczył się znacząco – ⅔ jego powierzchni zostało zlikwidowanych w trakcie przebudowy Trasy Niestachowskiej, która była wcześniej prowadzona znacznie dalej na zachód (tuż za basenami). Z dniem 1 maja 1952 roku ogród został włączony do Katedry Farmakognozji, powstałej w 1950 roku w Akademii Medycznej, obecnie znanej jako Uniwersytet Medyczny. W latach siedemdziesiątych XX wieku ogród ponownie stracił część swojego obszaru, co było związane z rozszerzeniem Trasy Niestachowskiej, a podobny los dotknął pobliską kolej szklarniową Akademii Rolniczej.
Wówczas zmieniono również lokalizację wejścia do ogrodu – wcześniej znajdowało się ono od strony ul. Niestachowskiej, teraz można do niego wejść od strony ul. Mazowieckiej. W ramach rekompensaty za utratę przestrzeni zrealizowano budowę nowoczesnego gmachu dydaktycznego, który zajął miejsce starych baraków. Budynek o trzech kondygnacjach został ukończony w 1980 roku.
Od 1961 do 1968 kierownictwo ogrodu sprawował doc. dr hab. Henryk Gerting, a po nim prof. dr hab. Bohdan Drożdż. W 1970 roku Ogród Farmakognostyczny zyskał status jednostki samodzielnej. Mimo kryzysu dydaktycznego, który miał miejsce po przejściu prof. Drożdża na emeryturę, ogród został ocalony dzięki ciężkiej pracy prof. Elżbiety Błoszyk.
Obecna powierzchnia ogrodu wynosi 1,2 ha, na której znajduje się około 1500 gatunków roślin zielarskich. Ogród służy jako pole doświadczeń dla prof. Drożdża w zakresie wyodrębniania nowych związków chemicznych z roślin, często jako pierwszych w świecie. Odkryte w tym czasie terpeny stanowiły ⅛ wszystkich związków naturalnych zidentyfikowanych w polskich roślinach. Został on podzielony na strefę dydaktyczną oraz naukową, a corocznie udostępniany jest katalog roślinnych nasion do wymiany na poziomie międzynarodowym. Studenci uczestniczą w zajęciach z przedmiotu Leki pochodzenia naturalnego, gdzie mają okazję poznać smaki i aromaty ziół.
Oprócz części uprawnej, ogród dysponuje również inspekty oraz dwoma szklarniami. Różnorodność terenu sprawia, że można tam spotkać zarówno stanowiska kserofitów, jak i hygrofitów, a także roślin wodnych, z oczkiem wodnym na narożniku ulic Kaszubskiej i Małopolskiej. Poza ziołami, w ogrodzie można znaleźć pnącza, krzewy i drzewa, takie jak miłorząb dwuklapowy czy sekwoja.
Budynek dydaktyczny obejmuje wyposażone sale ćwiczeń, zaplecze sanitarne, szatnie, suszarnię materiału roślinnego, pracownię nasienną, dwie sale laboratoryjne oraz salę seminaryjną pod patronatem prof. Elżbiety Błoszyk. Oprócz tego, pomieszczenia te obejmują mieszkania dla dozorcy ogrodu i sprzątaczki.
W bezpośrednim sąsiedztwie, po drugiej stronie Trasy Niestachowskiej, znajduje się także Ogród Dendrologiczny Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu.
Dojazd
Ogród farmakognostyczny w Poznaniu jest dostępny dla odwiedzających za pomocą różnych środków transportu publicznego. Do dojazdu zaleca się korzystanie z autobusu, ponieważ kilka linii obsługuje tę trasę.
Linie, które ułatwiają dotarcie do ogrodu, to:
- 164,
- 182,
- 193,
- 195.
Po przybyciu na przystanek Wojska Polskiego, wymagana jest krótkotrwała wędrówka, aby dotrzeć do celu.
Pozostałe obiekty w kategorii "Rezerwaty przyrody i parki narodowe":
Użytek ekologiczny „Traszki Ratajskie” | Lasek Golęciński | Aleja dębowo-jesionowa przy ul. Jastrowskiej w Poznaniu | Lasek Marceliński | Platany w Ogrodzie Dendrologicznym w Poznaniu | Rezerwat przyrody Żurawiniec | Użytek ekologiczny „Bogdanka I” | Użytek ekologiczny „Bogdanka II” | Użytek ekologiczny „Darzybór” | Użytek ekologiczny „Wilczy Młyn” | Grupa drzew przy ul. Golęcińskiej w Poznaniu | Dąb Krzysztof w Poznaniu | Aleja kasztanowców Piotrowo – Koninko | Rezerwat przyrody Meteoryt Morasko | Nowe Zoo w Poznaniu | Aleja kasztanowców na Podolanach w Poznaniu | Aleja drzew mieszanych przy ul. Biskupińskiej w Poznaniu | Użytek ekologiczny „Strzeszyn”Oceń: Ogród farmakognostyczny w Poznaniu