Niestachów to interesująca część Poznania, zlokalizowana w zachodniej części osiedla samorządowego Sołacz. Obszar ten mieści się wokół ulicy Niestachowskiej, na styku infrastruktury komunikacyjnej oraz spokojnych dzielnic mieszkalnych.
W północnej granicy Niestachowa znajduje się wiadukt kolejowy, który prowadzi w kierunku Szczecina i Piły, a w pobliżu leży także ulica Wojska Polskiego. Ten strategiczny punkt łączy nie tylko różne części miasta, ale także dostarcza mieszkańcom i odwiedzającym łatwy dostęp do kluczowych tras komunikacyjnych.
Nazwa
Nazwa tej miejscowości ma swoje korzenie w filologicznie udokumentowanym imieniu Niestach. Historia zapisu tej nazwy sięga wielu lat wstecz, gdzie występowały różne formy zapisane w dokumentach: Nyestathow w 1253 roku, Nyestachovvo w 1292, Nestachovo w 1343, Nestachowo w 1417, Niestachowo w 1598 oraz obecna forma Niestachów, używana od 1948 roku.
Warto zwrócić uwagę, że przez długi czas jako dominująca pojawiała się oboczna forma nazwy – Niestachowo.
Historia
Wieś o nazwie Niestachów została przyznana miastu jako jego zaplecze gospodarcze już w 1253 roku. Z upływem czasu, w 1907 roku, obszar ten został włączony w granice miasta Poznań. Obecnie nazwa Niestachów jest w dużej mierze zapomniana, aczkolwiek żyje w nazwie ulicy Niestachowskiej, która przypomina o dawnych czasach.
W okresie niemieckiej okupacji, tylko niemieccy mieszkańcy Poznania mogli korzystać z terenów pobliskiego Parku Sołackiego. W związku z tym władze okupacyjne postanowiły zmienić jego nazwę na Kuhndorfpark, co było rezultatem niechęci niemieckich okupantów do wcześniejszej, polskiej nazwy Solatsch Park, będącej zniemczonym zapisem Sołacza.
Na obszarze Niestachowa, oprócz zachodniej części Parku Sołackiego, znajdują się także nieczynne baseny pływackie, zaprojektowane przez Mariana Spychalskiego, który później został marszałkiem. Baseny te otwarto w lipcu 1938 roku. Tuż obok, na terenie uczelni, znajduje się również Ogród Dendrologiczny Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu.
Do początku lat 40. XX wieku, za obecnymi basenami istniał znaczny zakład przemysłowy, znany jako Cegielnia Mechaniczna Poznań-Golęcin, który miał także niewielką osadę domków dla pracowników. W momencie wybuchu II wojny światowej, z powodu wyczerpania zasobów gliny, zakład został rozebrany przez niemieckie władze, a w tej chwili nie istnieją żadne pozostałości po jego działalności.
Przypisy
- Bogdan Walczak, Co mówią nazwy?, w: Kronika Miasta Poznania, nr 3/2013, s.67, ISSN 0137-3552
- spo, Nie pozostał żaden ślad..., w: Głos Wielkopolski (Z teki Kota), wycinek niedatowany (około 1995)
- Kazimierz Sobkowicz, Architekci wielkopolscy - biogramy - dzieła - stowarzyszenia, cz.I, lata 1886-1939, wyd. Oddziału Poznańskiego Stowarzyszenia Architektów Polskich, Poznań, 1988, s.141, ISBN 83-00-02480-8
Pozostałe obiekty w kategorii "Dzielnice":
Michałowo (Poznań) | Rudnicze (Poznań) | Spławie (Poznań) | Starołęka Wielka | Zatorze (Poznań) | Starołęka | Minikowo (Poznań) | Łacina (część Poznania) | Grunwald (Poznań) | Sołacz | Kopanina (Poznań) | Łazarz (Poznań) | Krzyżowniki (Poznań) | Kopylnik | Karolin (Poznań) | Franowo | Dzielnica Cesarska w Poznaniu | Chartowo (Poznań) | Berdychowo (Poznań) | GolęcinOceń: Niestachów (Poznań)