Trasa Niestachowska

---

Charakterystyka

Trasa Niestachowska to istotny odcinek komunikacyjny w Poznaniu, który obejmuje ulice: Żeromskiego, Niestachowską oraz Witosa, rozciągającą się od ul. Dąbrowskiego aż do Ronda Obornickiego. Na południu kontynuacją tej trasy są sprawnie funkcjonujące, dwujezdniowe ul. Przybyszewskiego oraz ul. Reymonta, które zostały oddane do użytku już w 1964 roku.

Wschodnia część trasy przebiega obok Ogrodów, następnie prowadzi przez tereny Niestachowa, Bonina oraz Winiar. W bliskim sąsiedztwie drogi znajduje się m.in. VII Liceum Ogólnokształcące oraz Ogród Dendrologiczny, a także różnorodne budowle Uniwersytetu Przyrodniczego, w tym resztki po historycznej kolejce szklarniowej tej uczelni.

Wzdłuż Trasy Niestachowskiej przebiega wiadukt, pod którym znajduje się linia kolejowa łącząca Poznań z Piłą oraz Szczecinem. To miejsce krzyżuje się także z ul. Wojska Polskiego, Aleiami Solidarności oraz ul. Juraszów, które również są zorganizowane w formie wiaduktów. Pod trasą, na wysokości Parku Sołackiego, biegnie ul. Warmińska.

W odniesieniu do hydrologii, pod Trasą Niestachowską znajdują się skanalizowane cieki wodne, takie jak Seganka, Bogdanka oraz Wierzbak. Na terenie Bonina funkcjonuje również kładka dla pieszych oraz duży ekran akustyczny, który pełni funkcję wygłuszającą dla pobliskich mieszkańców. Trasa ta stanowi również fragment II ramy komunikacyjnej Poznania.

Do 19 grudnia 2014 roku szlak ten był częścią krajowej drogi nr 11, obecnie, dzięki Zachodniej Obwodnicy, omija miasto. Od 1 stycznia 2016 roku znajduje się w ciągu drogi wojewódzkiej nr 433.

Trasa została oddana do użytku w latach 80-tych, a wytyczenie fragmentu tej drogi, obejmującego ul. Wincentego Witosa, miało miejsce 2 czerwca 1981 roku. W dniu tym nadano jej obecną nazwę.

Projekt tej trasy stworzyli inż. Jerzy Michalski, kierujący pracownią inżynierii ruchu, inż. Wojciech Szkudlarz z Biura Projektów Budownictwa Komunalnego oraz Bogusław Podbiera. W ramach projektu przewidziano użycie barier dźwiękochłonnych na całej długości trasy, aczkolwiek zrealizowano jedynie ich fragment w okolicach Bonina. Ponadto planowano wprowadzenie płytek chodnikowych wzdłuż krawężników oraz w pasie rozdziału, jednak te zamierzenia również nie zostały wprowadzone w życie z powodu ograniczeń finansowych.

Komunikacja miejska

Linie autobusowe, które obsługują trasę Niestachowską, funkcjonują na zlecenie poznańskiego Zarządu Transportu Miejskiego i są realizowane przez MPK Poznań. Oto zestawienie kursów dziennych:

• 182 Górczyn – Osiedle Wichrowe Wzgórze,
• 191 Osiedle Kopernika – Osiedle Jana III Sobieskiego,
• 193 Górczyn – Osiedle Jana III Sobieskiego,
• 195 Ogrody – Kiekrz.

Nocne kursy prezentują się następująco:

• 216 Literacka – Poznań Główny,
• 226 Literacka – Poznań Główny (w przeciwnym kierunku w porównaniu do linii 216).

W latach 60. XX wieku zaplanowano budowę trasy tramwajowej wzdłuż obecnej ulicy Niestachowskiej oraz Witosa, która miała prowadzić do Piątkowa. Niestety, projekt ten nigdy nie doczekał się realizacji, a projektanci Trasy Niestachowskiej w ogóle nie uwzględnili na niej linii tramwajowej.

Ciekawostka

Pobocza Trasy Niestachowskiej są domem dla różnych gatunków zwierząt, a w szczególności dla nornika zwyczajnego, znanego naukowo jako Microtus arvalis. Ten mały gryzoń preferuje otwarte, trawiaste przestrzenie, co czyni tę okolicę idealnym miejscem dla jego siedlisk.

Opisane obiekty

Na trasie, rozciągającej się od północnej części miasta, znajdują się różnorodne obiekty, które przyciągają uwagę mieszkańców i turystów.

Aby zacząć, pierwszym punktem jest Szpital Wojewódzki, który zapewnia mieszkańcom niezbędną opiekę medyczną, a nieopodal znajduje się także Szpital MSWiA.

Przechodząc dalej, dochodzimy do Osiedla Winiary, które zachwyca malowniczymi widokami. W tej okolicy znajduje się także Wierzbak, będący jednym z lokalnych cieków wodnych.

Kolejnym interesującym miejscem jest biblioteka Uniwersytetu Przyrodniczego, która stanowi ważny punkt dla studentów i badaczy. Na trasie znajduje się również Bonin oraz Kolegium Rungego, które są znane z bogatej historii edukacji.

Wśród kolejnych obiektów możemy spotkać nieistniejącą już Kolej szklarniową Akademii Rolniczej w Poznaniu, a także Ogród farmakognostyczny, który stanowi skarbnicę wiedzy o roślinach leczniczych. Dodatkowo, warto wspomnieć o Kolegium Cieszkowskich oraz Ogrodzie Dendrologicznym Uniwersytetu Przyrodniczego, w którym można podziwiać różnorodność gatunków drzew.

Następnie zmierzając dalej, dotrzemy do Sołacza oraz Parku Sołackiego, które są idealnymi miejscami na relaks i odpoczynek na łonie natury. W tej okolicy znajdują się także urokliwe wody Bogdanki oraz Niestachowa.

Warto uwzględnić także baseny pływackie, które zostały zaprojektowane przez utalentowanego architekta Mariana Spychalskiego. Obecność wiaduktów kolejowych, obsługujących linie nr 354 oraz 351, również wyróżnia ten obszar.

Na końcu listy, ale zdecydowanie nie mniej ważne, jest Seganka oraz VII Liceum Ogólnokształcące im. Dąbrówki, które stanowią integralną część lokalnej społeczności.

---

Oceń: Trasa Niestachowska

---