Ulica Obornicka w Poznaniu

---

Historia

Dawne dzieje ulicy Obornickiej są niezwykle interesujące. Na początku swój bieg miała ona na skrzyżowaniu Pułaskiego, Armii Poznań oraz Winograd. W wyniku budowy Trasy Niestachowskiej w latach 70. XX wieku, jej pierwotny przebieg został przerwany. Wówczas istniały dwie różne ulice Obornickie, które ze sobą nie były powiązane. Dopiero w czasie realizacji projektu Poznańskiego Szybkiego Tramwaju (PST) dokonano korekty nazw, a odcinek między Pułaskiego a Serbską stał się bezpośrednim przedłużeniem ulicy Piątkowskiej.

W bezpośrednim sąsiedztwie ulicy, na narożniku Włościańskiej, mieściło się nieczynnę gospodarstwo rolne Maximiliana Bajerleina (1895–1956) – prezesa kółka rolniczego na Winiarach oraz członka lokalnych struktur gminnych. Był on znany z posiadania pierwszego roweru oraz telefonu w tej okolicy. Dom pod numerem 303, zbudowany z cegły w 1890 roku i później przebudowany, był własnością Feliksa Nowowiejskiego, gdzie kompozytor stworzył m.in. muzykę do Kolędy Warmińskiej, której autorką była Maria Zientara-Malewska.

W dniu 4 lutego 1945 roku w budynku przy numerze 123 (teraz Piątkowska) miała miejsce dramatyczna potyczka z udziałem oddziału radzieckiego oraz żołnierzy Wehrmachtu. Spośród 25 radzieckich żołnierzy, jedynie dwóch przetrwało. W obronie ruszyło także sześciu polskich cywilów, które zorganizowały drużynę bojową. Odważna Helena Mroczyńska zdołała wyrwać się z okrążenia i dotrzeć do pozostałych Rosjan, ściągając dodatkową pomoc. To wydarzenie zainspirowało Zbigniewa Szumowskiego do napisania sztuki telewizyjnej „Dom”.

Warto również zaznaczyć, że od lat 60. do lutego 1986 roku, ulica Obornicka pełniła funkcję części drogi państwowej nr 155, a później, do 19 grudnia 2014 roku, znajdowała się w obrębie drogi krajowej nr 11. Od 1 stycznia 2016 roku, biegnie nią droga wojewódzka nr 433, co świadczy o jej znaczeniu w komunikacji w regionie.

Stan obecny i przyszłość

Ulica Obornicka w Poznaniu to miejsce, które w ostatnich latach zmaga się z poważnymi problemami infrastrukturalnymi. Cała jej długość posiada jednojezdniową formę, jednak w wielu częściach boryka się z znacznymi trudnościami technicznymi.

Obecny stan drogi jest alarmujący — na dużych odcinkach nawierzchnia jest w opłakanym stanie, z głębokimi koleinami oraz licznymi ubytkami. Dodatkowo, nie ma tu chodników ani odpowiedniej kanalizacji deszczowej, co znacznie wpływa na bezpieczeństwo i komfort użytkowników.

W odpowiedzi na te trudności pojawia się koncepcja budowy tzw. ulicy Nowej Obornickiej, której projekt przewiduje, że nowa arteria rozpocznie się na wysokości skrzyżowania z ulicą Kurpińskiego. Nowa trasa miałaby na celu przejęcie ruchu z obecnie istniejącej drogi, co z pewnością przyniosłoby poprawę w zakresie komunikacji drogowej.

Planowana budowa nowej drogi przewidziana jest na okres po 2022 roku. Jeśli realizacja tych projektów dojdzie do skutku, można mieć nadzieję na znaczne poprawienie stanu technicznego oraz bezpieczeństwa na chwilę obecną problematycznej ulicy Obornickiej.

Obiekty

W północnej części ulicy Obornickiej w Poznaniu umiejscowione są różnorodne obiekty, które tworzą charakterystyczną wizytówkę tej lokalizacji. Oto lista najważniejszych z nich:

• granica z gminą Suchy Las,
• kolej obwodowa,
• wiadukt Gabriela Narutowicza,
• Wierzbak (dopływ Bogdanki),
• szkoła nr 112,
• Rondo Obornickie,
• stacja benzynowa BP.

Ulica na całej swojej długości wyznacza granicę pomiędzy Podolanami a Piątkowem, co podkreśla jej znaczenie w kontekście lokalnej administracji.

---

Oceń: Ulica Obornicka w Poznaniu

---