Ulica Szewska w Poznaniu

---

Historia

Ulica, o której mowa, miała swoje początki wraz z powstaniem Starego Miasta. Przez długi czas, podobnie jak inne drogi w okolicy, nie była ona ani nazwana, ani nie nosiła jakichkolwiek numerów. W tamtych czasach mieszkańcy orientowali się w przestrzeni dzięki odniesieniom do bliskich instytucji, takich jak kościoły czy cechy rzemieślnicze. Nazwa ulicy wywodzi się od warsztatów szewskich, które funkcjonowały w jej sąsiedztwie.

Pierwotna zabudowa ulicy była w pełni drewniana, co zmieniło się drastycznie po tragicznym pożarze w 1590 roku. Drewniane budynki dzielnicy żydowskiej stanowiły idealne środowisko do rozprzestrzeniania się ognia. W wyniku tego tragicznego zdarzenia spłonęły 75 domów wzdłuż ulicy Szewskiej oraz wschodniej pierzei Wronieckiej, jak i Stara Synagoga. Pożar ten przyniósł daleko idące zmiany, a król Zygmunt III Waza wydał reskrypt, w którym nakazał, aby odbudowa dzielnicy odbywała się wyłącznie z materiałów murowych oraz dachówek. Z tego okresu pochodzi również odbudowa synagogi, która jednak wraz z innymi, tj. starą synagogą oraz synagogą Nehemiasza, została ostatecznie wyburzona w 1908 roku.

W latach epidemii cholery w XIX wieku, która spowodowała śmierć 2% poznaniaków, główny szpital dla chorych zorganizowano przy ulicy Szewskiej. Okres międzywojenny to czas, gdy pod numerem 20 swoją działalność krawiecką prowadził Józef Kręgielski, znany działacz śpiewaczy. Odnoga pierwszej w Poznaniu linii tramwaju konnego biegła m.in. ul. Szewską.

Kamienica narożna (zachodnia) w okolicy ulicy Wielkiej była w okresie międzywojennym własnością Władysława Seydy, działacza narodowego i adwokata, ministra należącego do byłej dzielnicy pruskiej. Kolejny budynek należał do Tadeusza Bartscha, kupca papierniczego. Jedna z posesji była w rękach żydowskiej gminy wyznaniowej, a na innej funkcjonowała fabryka musztardy marki Perła. W domu rodziny Ludwiczaków (nr 20) mieszkali m.in. Rufina Ludwiczak, farmaceutka i posłanka na Sejm, oraz Witalis Ludwiczak, profesor prawa oraz olimpijczyk w wioślarstwie.

Kościół

Na skrzyżowaniu ulic Szewskiej oraz Dominikańskiej znajduje się neogotycka budowla, Kościół Najświętszego Serca Jezusowego i Matki Boskiej Pocieszenia, której barokowa fasada przyciąga uwagę. Ta imponująca świątynia została najprawdopodobniej ufundowana w XII wieku przez Bolesława Krzywoustego, przez co jest uznawana za najstarszą świątynię lewobrzeżnego Poznania. Obecny gmach został starannie odbudowany w 1920 roku.

---

Oceń: Ulica Szewska w Poznaniu

---