Uniwersytecki Szpital Kliniczny w Poznaniu


Uniwersytecki Szpital Kliniczny w Poznaniu, znany wcześniej jako Szpital Kliniczny im. Heliodora Święcickiego Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu do roku 2022, jest istotnym elementem systemu ochrony zdrowia w regionie. Ten szczególny szpital kliniczny powiązany jest z Uniwersytetem Medycznym w Poznaniu i funkcjonuje na podstawie wartościowej tradycji oraz nowoczesnych standardów medycznych.

Warto zaznaczyć, że główną siedzibą szpitala jest piękny, zabytkowy kompleks budynków, który pochodzi z dawnych czasów i mieści się przy ulicy Przybyszewskiego 49. Znajduje się on w malowniczej części Poznania, na obszarze określanym jako Ostroróg, który należy do administracyjnego obszaru osiedla Stary Grunwald.

Szpital jest miejscem, które nie tylko świadczy usługi zdrowotne, ale również prowadzi działalność związana z opieką paliatywną, w tym z Hospicjum Palium. Dodatkowo, do struktur szpitala przyłączone są także inne placówki, takie jak szpital przy ul. Grunwaldzkiej 16/18, a także jednostki przy ulicach Długiej 1/2 oraz Szamarzewskiego 82/84.

Historia

W historii Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego w Poznaniu szczególne miejsce zajmuje postać Johanny Bade, która była główną inicjatorką budowy placówki oraz jej pierwszą przełożoną. Niestety, zmarła ona zaledwie kilka miesięcy przed oficjalnym otwarciem szpitala, które miało miejsce 1 września 1911 roku, a jego poświęcenie odbyło się 10 listopada tego samego roku, po ponad dwuletniej budowie. Powodem podjęcia decyzji o budowie była niewystarczająca pojemność dotychczasowego domu przy Königsstraße, a fundusze na nową placówkę pochodziły ze zbiórek w Niemczech.

Na początku działalności szpital funkcjonował z sześcioma oddziałami, oferującymi w sumie 300 łóżek w 210 pomieszczeniach. Warto także wspomnieć, że szpital pełnił dodatkowo rolę centrum dla ewangelickiego Kościoła w Prowincji Poznańskiej, organizując spotkania pastorów oraz kursy dla pastorów i ich rodzin. W 1913 roku pacjentem szpitala został Bernhard zur Lippe-Biesterfeld, książę Holandii, który był leczony z powodu błonicy, a jego wizytę złożyła Wiktoria Luiza Pruska, księżniczka Hanoweru i Brunszwiku.

Podczas I wojny światowej szpital przekształcono w lazaret, a oddział chirurgiczny został przygotowany na przyjęcie rannych żołnierzy z 100 łóżkami w dyspozycji. W 1920 roku przy placówce powstała szkoła pielęgniarek. W latach dwudziestych ubiegłego wieku szpital był przedmiotem konfliktu z Kasą Chorych, co skutkowało rozwiązaniem współpracy przez Ministerstwo Zdrowia, które nakazało bojkotowanie tej placówki. Na szczęście konflikt rozwiązano w 1924 roku. W 1928 roku diakoniski podpisały umowę ze Szpitalem Miejskim.

Okres II wojny światowej wiązał się z przejęciem szpitala przez okupanta, co skutkowało zwolnieniem polskiego personelu. W 1942 roku placówkę zintegrowano z lazaretem dla rannych walczących na wschodnim froncie. Wkrótce po rozpoczęciu walk o Poznań 22 stycznia 1945 roku szpital został ewakuowany, a 24 i 25 stycznia tereny szpitala były stopniowo zajmowane przez wojska radzieckie. Po tym, jak szpital został zajęty przez Rosjan, przekształcił się w lazaret dla żołnierzy, w tym rannych podczas walk w Grunwaldzie oraz w Cytadeli. Niestety, w tym czasie budynki zostały poważnie zniszczone, w tym sprzęt medyczny.

Po wojnie, 8 listopada 1946 roku, szpital przeszedł pod zarząd Uniwersytetu Poznańskiego. Do 1947 roku udało się uporządkować około 50% obiektów i uruchomić dwa oddziały w szpitalu, a do 1949 roku dodano kolejny. Wówczas nadano szpitalowi imię Heliodora Święcickiego. Z czasem w 1950 roku Akademia Lekarska przejęła budynki szpitala.

W dniu 1 lutego 1950 roku rozpoczęła działalność Klinika Chirurgii pod kierownictwem prof. Romana Drewsa, a dwa lata później utworzono Katedrę oraz Klinikę Neurochirurgii. Na początku lat 60. XX wieku wprowadzono nowe kliniki – Klinika Chirurgii Szczękowej oraz Klinikę Chorób Pasożytniczych. W kolejnych latach powstały także liczne jednostki, w tym Oddział Radiologii oraz Klinikę Gastroenterologii. Z perspektywy długofalowej, 30 lipca 1985 roku przeprowadzono pierwszą w Poznaniu operację przeszczepienia nerki.

W związku z setną rocznicą istnienia szpitala 10 listopada 2011 roku odbyła się ceremonia odsłonięcia tablicy pamiątkowej przez dyrektor Krystynę Mackiewicz. W 2013 roku do struktur szpitala włączono Specjalistyczny Szpital Kliniczny Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu, a w kolejnych latach nastąpiły różne zmiany organizacyjne i rozbudowy, w tym powstanie Centralnego Zintegrowanego Szpitala Klinicznego. Aktualnie, szpital ten funkcjonuje z nową wspólną dyrekcją, pod kierownictwem Krystyny Mackiewicz, co otwiera nowy rozdział w jego historii.

Budynki

Architektoniczne projekty budynków szpitalnych zostały opracowane przez Emil i Georga Zillmannów z Charlottenburga. Kamień węgielny pod budowę wmurowano w czerwcu 1909 roku. Warto zaznaczyć, że 8 listopada 1978 roku zabudowania Zakładu Diakonisek zostały wpisane do rejestru zabytków (numer A-206). W ich skład wchodziły plebania, budynek szpitala z domem sióstr oraz kaplica, budynek oddziału dla pacjentów zakaźnych, pralnia, maszynownia oraz kaplica-kostnica. Szpital rozszerzano od 1973 roku od ul. Marcelińskiej, a w 1986 oddano nowy pawilon do użytku. Kluczowym momentem w historii szpitala był rok 2002, kiedy to ukończono budowę OIT (oddział intensywnej terapii) z otwarciem, które uświetnił Minister Zdrowia Mariusz Łapiński.

Osiągnięcia

  • W połowie lat 50. XX stulecia w Zakładzie Patomorfologii zrealizowano pierwszy w Polsce eksperyment z użyciem mikroskopii fluorescencyjnej,
  • 8 listopada 1958 roku IV Klinika Chorób Wewnętrznych przeprowadziła pierwszą w Polsce hemodializę,
  • W ramach Ośrodka Izotopów Promieniotwórczych, zainicjowanego w 1950 roku, podano jod (I) w terapiach nadczynności tarczycy oraz fosfor promieniotwórczy (P) w leczeniu czerwienicy prawdziwej,
  • 28 lutego 1978 roku w placówce rozpoczęto diagnozowanie pacjentów za pomocą tomografii komputerowej jako pierwsi w krajach RWPG,
  • Prof. Jerzy Kosowicz jako pierwszy na świecie opisał zmiany w układzie kostnym, które występują w różnych endokrynopatiach,
  • Od 1994 roku w szpitalu z sukcesem przeprowadzane są operacje wszczepienia implantu ślimakowego dla osób niesłyszących; do 2002 roku zrealizowano 150 takich zabiegów,
  • Oddział Otolaryngologii uzyskał 1 miejsce w Polsce w rankingu „Newsweek” w 2002 roku, a w 2005 roku także w rankingu „Wprost” w zakresie otolaryngologii i neurochirurgii,
  • Od 2005 roku wdrażano procedury zapewnienia jakości, a w 2009 roku szpital uzyskał certyfikat ISO9001:2009.

Nazwy

  • od 1911: Zakład/Szpital Diakonisek,
  • od 1947: Pierwszy Szpital Uniwersytecki im. Heliodora Święcickiego przy ul. Przybyszewskiego 49,
  • od 1950: Szpital im. H. Święcickiego przy Alei Przybyszewskiego jako jedna z 5 jednostek państwowego szpitala,
  • od 1955: Państwowy Szpital Kliniczny nr 2,
  • od 2007: Szpital Kliniczny im. H. Święcickiego Uniwersytetu Medycznego im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu,
  • od 2023: Uniwersytecki Szpital Kliniczny w Poznaniu.

Struktura

Poradnie

W struktury szpitala wchodzą liczne poradnie, w tym: audiologii i foniatrii, kardiologiczna, oraz poradnia leczenia bólu, a także nefrologiczna, neurochirurgiczna, neurologiczna wieku rozwojowego, oraz otolaryngologiczna. Do tego dochodzą również: proktologiczna, logopedyczna, hepatologiczna, gastroenterologiczna, endokrynologiczna, dermatologiczna, jak i poradnie zajmujące się chorobami odzwierzęcymi i pasożytniczymi, oraz chorobami metabolicznymi.

W ofercie szpitala znajduje się także chirurgia twarzowo-szczękowa, chirurgia przewodu pokarmowego, neurologia oraz Zakład Medycyny Rodzinnej, który obejmuje Podstawową Opiekę Zdrowotną.

Oddziały

ul. Przybyszewskiego 49

  • Anestezjologii, Intensywnej Terapii i Leczenia Bólu,
  • Audiologii i Foniatrii,
  • Chirurgii Ogólnej, Endokrynologicznej i Onkologii Gastroenterologicznej,
  • Chirurgii Ogólnej i Transplantacyjnej,
  • Chirurgii Szczękowo-Twarzowej,
  • Chorób Tropikalnych i Pasożytniczych,
  • Dermatologii,
  • Endokrynologii, Przemiany Materii i Chorób Wewnętrznych,
  • Gastroenterologii, Chorób Metabolicznych, Wewnętrznych i Dietetyki,
  • Intensywnej Terapii Kardiologicznej i Chorób Wewnętrznych,
  • Nefrologii, Transplantologii i Chorób Wewnętrznych,
  • Neurochirurgii i Neurotraumatologii,
  • Neurologii,
  • Neurologii Dzieci i Młodzieży,
  • Otolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej.

ul. Grunwaldzka 16/18

  • Anestezjologii i Intensywnej Terapii,
  • Chorób Wewnętrznych i Diabetologii,
  • Gastroenterologii,
  • Kardiologii i Pulmonologii,
  • Okulistyki,
  • Onkologii Klinicznej i Doświadczalnej,
  • Ortopedii i Traumatologii Narządu Ruchu.

Filia – Szpital Kliniczny Przemienienia Pańskiego (od 2022)

ul. Długa 1/2

  • Anestezjologii i Intensywnej Terapii,
  • Chirurgii Ogólnej i Naczyń,
  • Hipertensjologii, Angiologii i Chorób Wewnętrznych,
  • Kardiochirurgii i Transplantologii,
  • Kardiologii.

ul. Szamarzewskiego 82/84

  • Anestezjologii i Intensywnej Terapii,
  • Chemioterapii,
  • Chirurgii Onkologicznej,
  • Ginekologii Onkologicznej,
  • Hematologii i Transplantologii Szpiku,
  • Nadciśnienia Tętniczego i Zaburzeń Metabolicznych,
  • Okulistyki,
  • Pulmonologii, Alergologii i Onkologii Pulmonologicznej.

os. Rusa 55

ul. Głogowska 14

  • Szpital Tymczasowy MTP.

Dyrektorzy

OdDoImię i nazwisko
Przed 19111.06.1911Johanna Bade
Po 1.06.1911Przed 1914Mathilda von Mathulius
1920_Dr n. med. Robert Weise
1942_Dr n. med. Gustaw Schilke
1947_Prof. n. med. Karol Jonscher
19551956Prof. n. med. Janusz Grądzki
1956_Prof. n. med. Aleksander Zakrzewski
1.02.196831.10.1973Dr n. med. Jan Mularek
1.05.197728.02.1986Dr n. med. Ryszard Czarnecki
1986_Dr n. med. Ryszard Stangierski
2000_Lek. Marek Marciniak
26.10.2002_Dr n. med. Krystyna Mackiewicz

Oceń: Uniwersytecki Szpital Kliniczny w Poznaniu

Średnia ocena:4.57 Liczba ocen:21