Edward Kącki

Był synem Władysława i Wiktorii. W 1944 roku został zmuszony do pracy w Niemczech, co była trudnym doświadczeniem dla młodego człowieka. Po zakończeniu II wojny światowej wrócił do Łodzi, gdzie podjął studia. W 1945 roku uczęszczał na Kurs Przygotowawczy organizowany przez Politechnikę Łódzką. W rok później zdał maturę, rozpoczynając studia jednocześnie na Wydziale Elektrycznym Politechniki Łódzkiej oraz na kierunku matematyka na Uniwersytecie Łódzkim.

W trakcie studiów, Kącki rozpoczął swoją karierę akademicką, zatrudniając się jako młodszy asystent w Katedrze Matematyki na Politechnice Łódzkiej. Pracę naukową podjął w 1954 roku, rozwijając swoje umiejętności pod kierunkiem Bronisława Sochora. Jego wyjątkowe zdolności przyniosły mu stopień doktora nauk technicznych w 1963 roku oraz doktora habilitowanego w 1966 roku. Praca doktorska zatytułowana "Wyznaczanie nieustalonych pól temperatury w pewnych urządzeniach elektrycznych" oraz habilitacyjna "Nagrzewanie ścianek płaskich, walcowych i kulistych ze szczególnym uwzględnieniem okresowego nagrzewania ścianek płaskich" potwierdzają jego głęboką wiedzę w dziedzinie inżynierii elektrycznej.

W 1972 roku Kącki uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a siedem lat później został profesorem zwyczajnym. Był również jednym z założycieli Ośrodka Elektronicznej Techniki Obliczeniowej, a także Instytutu Informatyki Politechniki Łódzkiej, w którym pełnił funkcję dyrektora do 1996 roku. W latach 1984–1987 był dziekanem Wydziału Fizyki Technicznej, Informatyki i Matematyki Stosowanej Politechniki Łódzkiej, gdzie zainicjował powstanie kierunku dyplomowania Informatyka w 1994 roku.

Na dalszym etapie swojej kariery, od 1997 roku był rektorem Wyższej Szkoły Informatyki w Łodzi, a w tej uczelni prowadził Katedrę Systemów Ekspertowych i Sztucznej Inteligencji. W latach 1990–2003 pełnił rolę prezesa Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Informatyki Medycznej. Był również aktywnym członkiem międzynarodowych organizacji, reprezentując Polskę w International Medical Informatics Association oraz w European Federation of Medical Informatics, a od 1994 roku należał do Komitetu Naukowego PAN Biocybernetyki i Inżynierii Biomedycznej.

Kącki był promotorem 37 prac doktorskich oraz autorem i współautorem ponad 294 artykułów naukowych i 22 książek, w tym 7 monografii. Jego wkład w rozwój trzech szkół naukowych: Modelowania i języków badań symulacyjnych (1967), Algorytmów optymalizacji systemów o rozłożonych parametrach (1967), a także Sztucznej inteligencji (1972) pozostaje nieoceniony w kontekście współczesnej informatyki.

W uznaniu jego osiągnięć, Edward Kącki został uhonorowany licznymi nagrodami i odznaczeniami, w tym Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Nagrodą Naukową Miasta Łodzi.