Małgorzata Chmielewska

Nauka i edukacja

Małgorzata Chmielewska, urodzona 20 marca 1951 roku w Poznaniu, to znana postać w polskim społeczeństwie, wyróżniająca się jako społeczniczka oraz prezes Fundacji „Domy Wspólnoty Chleb Życia”. Pełniła również rolę przełożonej polskiego oddziału Wspólnoty Chleb Życia, co podkreśla jej zaangażowanie w działalność charytatywną i pomocową.

Kobieta ta nosi charakterystyczny habit z białą chustką, co jest istotnym elementem jej duchowości. Złożyła śluby dotyczące celibatu oraz trzech podstawowych rad ewangelicznych, którymi są czystość, ubóstwo oraz posłuszeństwo. Rady te, będące istotnym elementem życia w zakonach, określają jej styl życia i misję.

Warto zaznaczyć, że Małgorzata Chmielewska zdecydowanie podkreśla, że nie jest mniszką ani siostrą w zgromadzeniu zakonnym, mimo że z racji złożonych ślubów oraz tradycji, niektórzy określają ją mianem siostry. Rzadziej zdarza się, że nazywa się ją, co jest niepoprawne, siostrą zakonną lub zakonnicą, co może wynikać z niepełnego zrozumienia jej statusu w Kościele katolickim.

Życiorys

W życiu Małgorzaty Chmielewskiej znaczącą rolę odegrały jej wczesne lata, kiedy to rodzice nie poświęcali dostatecznej uwagi wychowaniu religijnemu. Po zakończeniu szkoły średniej postanowiła podjąć studia biologiczne na Uniwersytecie Warszawskim. Zwieńczeniem edukacji było głębsze zainteresowanie katolicyzmem i rozważania dotyczące życia zakonnego.

Początkowo myślała o wstąpieniu do zakonu benedyktynek, jednak ostatecznie przyłączyła się do zakonu małych sióstr Jezusa, gdzie złożyła roczne śluby zakonne. Niestety, po upływie roku jej śluby wygasły, co skłoniło Małgorzatę Chmielewską do opuszczenia zakonu.

W kolejnych latach, wykorzystując swoje wykształcenie, podjęła pracę jako katechetka, szczególnie z niewidomymi dziećmi w Laskach oraz w duszpasterstwie niewidomych u księdza Stanisława Hoinki przy ul. Piwnej w Warszawie. Jako osoba zaangażowana społecznie, organizowała również pomoc dla kobiet przebywających w więzieniu przy ul. Rakowieckiej w Warszawie.

W 1990 roku w Bulowicach, nieopodal Kęt, wstąpiła do Wspólnoty Chleb Życia, gdzie aktywnie prowadziła domy dla osób bezdomnych, chorych, a także samotnych matek. Zajmowała się także prowadzeniem noclegowni dla kobiet oraz mężczyzn.

Po rozwiązaniu wspólnoty w 2015 roku, Małgorzata Chmielewska objęła stanowisko prezesa fundacji „Domy Wspólnoty Chleb Życia”. Kontynuowała w ten sposób swoją działalność, która była ściśle związana z Kościołem katolickim. W swoich działaniach i publikacjach zawsze akcentuje ważność ekonomii społecznej, szczególnie w kontekście wsparcia osób z marginalizowanych grup społecznych.

Małgorzata Chmielewska stara się przywracać osoby wykluczone do aktywnego życia w społeczeństwie, tworząc dla nich miejsca pracy. Powołała do życia specjalne manufaktury, w których zatrudnia osoby bezdomne i chore. Jest również członkinią Międzynarodowego Stowarzyszenia Innowatorów Społecznych Ashoka, co świadczy o jej zaangażowaniu w szerokie wsparcie i innowacje społeczne.

Status w Kościele katolickim

Małgorzata Chmielewska sama siebie definiuje jako „siostrę we Wspólnocie Chleb Życia”, co podkreśla jej duchowe związki z tą wspólnotą. Mówi, że jest „osobą świecką, która w sposób szczególny poświęciła się Panu Bogu poprzez śluby: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa”. Przy tym, szczególnie akcentuje, że jej status „siostry” nie jest uzależniony od czasowego członkostwa w zgromadzeniu Małych Sióstr Jezusa, które opuściła po ustaniu ślubów czasowych.

Chmielewska tłumaczy swoją interpretację terminu „siostra” w kontekście Kościoła katolickiego, podkreślając, że termin ten nie jest ściśle formalny i nie jest zarezerwowany dla wąskiej grupy ludzi. Stwierdza, że „siostra” to termin zwyczajowy, odnoszący się do kobiet, które złożyły 3 śluby.

W 1998 roku, złożyła śluby wieczyste na ręce założyciela Wspólnoty Chleb Życia we Francji, w obecności biskupa diecezji Bayeux-Lisieux. Należy jednak zaznaczyć, że Wspólnota ta nie posiada statusu zakonu ani zgromadzenia zakonnego, co oznacza, że nie wymaga od swoich członków złożenia tradycyjnych ślubów zakonnych. Ta wspólnota została uznana kanonicznie w 1984 roku, ale niestety została rozwiązana przez biskupa diecezji Bayeux-Lisieux w 2015 roku.

Chmielewska wierzy, że jej śluby w dalszym ciągu obowiązują, mimo rozwiązania jej pierwotnej wspólnoty, a od 2010 roku Wspólnota w Polsce funkcjonuje jako prywatne stowarzyszenie wiernych. Do marca 2021 roku Małgorzata Chmielewska była jedyną Polką, która złożyła tego rodzaju śluby w tej wspólnocie.

Publikacje

Małgorzata Chmielewska jest autorką wielu interesujących publikacji, które zdobyły uznanie w literackim świecie. Oto niektóre z jej najważniejszych dzieł:

  • Wszystko, co uczyniliście… Rozmawia Michał Okoński. Kraków: Wydawnictwo Znak, 1999,
  • Nie ma rzeczy niemożliwych. Kraków: Wydawnictwo Znak, 2000. Brak numerów stron w książce,
  • Wezwanie. Kraków: Wydawnictwo Fides, 2001. Brak numerów stron w książce,
  • Cerowanie świata. W drodze, 2015,
  • Sposób na (cholernie) szczęśliwe życie. Rozmawiają Błażej Strzelczyk i Piotr Żyłka. WAM, 2016. Brak numerów stron w książce,
  • Dobro jako choroba zakaźna. W drodze, 2016,
  • Odłóż tę książkę i zrób coś dobrego. WAM, 2017.

Nagrody i wyróżnienia

Małgorzata Chmielewska, uznawana za jedną z najbardziej wpływowych postaci w swoim obszarze, zdobyła liczne nagrody i wyróżnienia, które potwierdzają jej niezrównany wkład w rozwój społeczny i kulturalny. Oto niektóre z nich:

  • 1996 – Medal świętego Jerzego,
  • Medal 400-lecia stołeczności Warszawy,
  • Nagroda Ministra Pracy i Polityki Socjalnej,
  • Nagroda Miasta Stołecznego Warszawy,
  • 1996 – Kobieta Roku,
  • 11 marca 2002 – wyróżniona odznaką „Zasłużony dla Warszawy” (nr legitymacji 141),
  • 2010 – Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Ochrony Praw Człowieka”,
  • 2012 – Nagroda im. księdza Józefa Tischnera za inicjatywy duszpasterskie lub społeczne,
  • 2014 – Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski,
  • 2017 – Medal Świętego Brata Alberta,
  • 2018 – Odznaka Honorowa za Zasługi dla Ochrony Praw Dziecka,
  • 2018 – Nagroda Rzecznika Praw Obywatelskich im. Pawła Włodkowica,
  • 2020 – Nagroda im. Jerzmanowskich,
  • 2022 – Nagroda im. Janusza Korczaka,
  • 2022 – Doktor honoris causa Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie,
  • 2023 – Nagroda „Pontifici”.

Lista ta jest tylko częścią zasług Pani Małgorzaty, której działania pozostawiły trwały ślad w społeczności oraz w sercach wielu ludzi.

Oceń: Małgorzata Chmielewska

★★★★★
Średnia ocena:4.5 Liczba ocen:12