Józef Rudzki (żołnierz)

---

Życiorys

Józef Rudzki urodził się 9 października 1894 roku w rodzinie Józefa oraz Pauliny z domu Schmidt. Ukończył szkołę średnią, co stanowiło solidny fundament jego dalszego rozwoju edukacyjnego.

W 1914 roku został wcielony do armii niemieckiej, gdzie trzykrotnie odniósł rany, co niewątpliwie świadczy o jego odwadze i poświęceniu. Od 23 listopada 1918 roku zgłosił się jako ochotnik do 36 pułku Legii Akademickiej w odrodzonym Wojsku Polskim. Już od 4 stycznia 1919 roku brał udział w walkach na froncie wojny polsko-bolszewickiej.

7 lipca 1919 roku otrzymał awans na kapitana, a 15 września 1919 roku został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Poznań. W międzyczasie ukończył Szkołę Sztabu Generalnego w Warszawie, co przyczyniło się do jego późniejszych awansów i odpowiedzialnych ról w armii, w tym funkcji adiutanta w sztabie VIII Brygady Piechoty.

Józef Rudzki szczególnie wyróżnił się w walkach odbywających się 24 maja 1920 roku pod Mińskiem, a także dowodził 10 pułkiem piechoty 27 maja tego samego roku. Jego życie zakończyło się tragicznie 14 lipca, kiedy to podczas przejazdu przez wieś Koczanowicze w powiecie nieświeskim, został zamordowany przez grupę dywersyjną Armii Czerwonej, wraz z kilkoma innymi oficerami.

Po tragicznej śmierci został pochowany na cmentarzu w Koczanowicach, jednak w 1921 roku jego ciało zostało ekshumowane i przeniesione do rodzinnego grobowca w Poznaniu. 27 lipca 1922 roku Józef Piłsudski, Naczelnik Państwa oraz Naczelny Wódz, odznaczył go pośmiertnie Krzyżem Srebrnym Orderu Wojskowego Virtuti Militari oraz awansował do stopnia majora, co podkreśla jego wkład i poświęcenie dla ojczyzny.

Ordery i odznaczenia

Józef Rudzki, szanowany żołnierz, został uhonorowany wieloma odznaczeniami za swoją dzielność i zasługi wojskowe. Wśród jego największych wyróżnień znajdują się:

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 8025,
• Krzyż Walecznych – trzy razy.

---

Oceń: Józef Rudzki (żołnierz)

---