Czesław Smoczyński

---

Życiorys

Czesław Smoczyński urodził się 20 lipca 1896 roku w Poznaniu, w rodzinie o nazwisku Deinert. W roku 1913, rozpoczął współpracę z Wincentym Wierzejewskim, Tadeuszem Wolskim, Stanisławem Jańczakiem, Józefem Gabrielem Jęczkowiakiem (późniejszym porucznikiem żandarmerii), Janem Kąkolewskim, Leonardem Skowrońskim oraz Janem Skrzypczakiem. Razem z innymi osobami zorganizowali tajny skauting na terenie Poznania.

W trakcie powstania wielkopolskiego, Smoczyński pełnił funkcję zastępcy komendanta oraz kierownika głównej kancelarii Polskiej Organizacji Wojskowej dla zaboru pruskiego. 26 stycznia 1919 roku, stał się organizatorem i dowódcą oddziału żandarmerii polowej przy Dowództwie Głównym Sił Zbrojnych Polskich w byłym zaborze pruskim. W marcu tego samego roku, jako sierżant z byłej armii niemieckiej, został formalnie przyjęty do Sił Zbrojnych Polskich przez Komisariat Naczelnej Rady Ludowej, a także mianowany podporucznikiem w żandarmerii, ze starszeństwem przypadającym na dzień 1 marca 1919.

W sierpniu 1920 roku, podczas wojny z bolszewikami, dowodził plutonem żandarmerii polowej w składzie Grupy „Dolna Wisła” pod dowództwem generała Osikowskiego. Wziął aktywny udział w obronie Płocka. Za swe zasługi w tej obronie, otrzymał Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari. Następnie kierował IV dywizjonem żandarmerii polowej, a 19 stycznia 1921 roku, zostało jego mianowanie na stopień porucznika zatwierdzone z dniem 1 kwietnia 1920, w ramach grupy oficerów byłej armii niemieckiej. Został zdemobilizowany 25 października 1921 roku.

W latach 1923–1924, pełnił rolę oficera rezerwowego w 50 pułku piechoty w Kowlu, uzyskując weryfikację stopnia kapitana z datą starszeństwa na 1 czerwca 1919 roku i 1623 lokatą w korpusie oficerów rezerwowych piechoty. Wkrótce, z korpusu oficerów piechoty został przeniesiony do korpusu oficerów żandarmerii. W 1934 roku, pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień w Wilnie Miasto, mając przydział w rezerwie do 3 dywizjonu żandarmerii.

Po zakończeniu służby wojskowej, Smoczyński postanowił spróbować swoich sił w przemyśle filmowym, gdzie mieszkał kolejno w kilku lokalizacjach. Najpierw w Bydgoszczy, przy ul. Gdańskiej 11 m. 10, potem w Wilnie przy ul. Ostrobramskiej 5, oraz w Warszawie przy al. Jerozolimskich 45. Ostatecznie, zamieszkał w Poznaniu przy ul. Święty Marcin 2 m. 4. W 1933 roku, pełnił funkcję kierownika kina „Rewia” w Wilnie.

W czasie II wojny światowej, walczył w powstaniu warszawskim, gdzie pracował w Szefostwie Żandarmerii Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej. Po zakończeniu walk, znalazł się w niewoli niemieckiej. Zmarł 12 czerwca 1971 roku, pozostawiając za sobą dziedzictwo, a także żonę, z którą się ożenił – Antonią z Rutkiewiczów.

Ordery i odznaczenia

Czesław Smoczyński był odznaczanym żołnierzem, a jego osiągnięcia potwierdzają liczne nagrody. Oto lista jego orderów i odznaczeń, które zdobył przez lata swojej służby:

• krzyż srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 2830,
• medal Niepodległości – przyznany 17 marca 1938 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
• medal pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
• wielkopolski krzyż powstańczy – nadany 6 grudnia 1957,
• odznaka pamiątkowa Polskiej Organizacji Wojskowej.

---

Oceń: Czesław Smoczyński

---