Marian Pokładecki

Wojsko i służby mundurowe

Witold Marian Pokładecki, znany także pod pseudonimami takimi jak „Zoli”, „Witold”, „Cybina” oraz „Ziemski”, to postać o bogatej historii. Urodził się 1 lipca 1910 roku w Poznaniu, a jego życie zakończyło się w tym samym mieście 24 sierpnia 1993 roku.

Był on podoficerem Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej oraz służył w Polskich Siłach Powietrznych w Wielkiej Brytanii. Jego zaangażowanie w walkę o wolność naszego kraju objawiało się również poprzez działalność w Armii Krajowej, gdzie pełnił rolę oficera.

Warto podkreślić, że Marian Pokładecki był również podharcmistrzem oraz cichociemnym, co oznacza, że odbył specjalne szkolenie, które umożliwiło mu wykonywanie niebezpiecznych zadań w okupowanej Polsce. Każdy z tych aspektów jego życia podkreśla znaczenie jego wkładu w historię Polski.

Życiorys

Marian Pokładecki zrealizował swoje pierwsze kroki edukacyjne w Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu, gdzie po zakończeniu nauki wstąpił do wojska. W latach 1931–1933 odbył służbę wojskową, podczas której przeszedł kurs łączności, a następnie ukończył szkołę podoficerską, zdobywając tym samym tytuł zawodowego podoficera lotnictwa.

W czasach szkolnych był zaangażowany w harcerstwo; w 1929 roku jako drużynowy zorganizował wydarzenie 9 PDH w Poznaniu, z okazji 10-lecia odzyskania niepodległości przez Polskę. W latach 1935–1936 współorganizował jubileuszowy Zlot 25-lecia Harcerstwa Polskiego w Spale. W latach 1936-1937, już jako podharcmistrz, pełnił funkcję komendanta hufca „Poznań-Śródka”.

W 1937 roku podjął pracę jako cywilny urzędnik w Wojskowej Radio-Telegraficznej Stacji nr 4 w Golęcinie. Po roku w tej roli przeniesiono go do Warszawy, gdzie pracował w Sztabie II Oddziału, zajmując się obsługą stacji goniometrycznej.

Kiedy w 1939 roku wybuchła II wojna światowa, Pokładecki służył w Oddziale II Sztabu Wojska Polskiego jako radiotelegrafista. 18 września 1939 roku przekroczył granicę polsko-rumuńską i został internowany w Rumunii. Już w grudniu dostał się do Francji, gdzie wstąpił do Polskich Sił Powietrznych. W czerwcu 1940 roku trafił do Wielkiej Brytanii, tam pracował jako radiotelegrafista w 309. dywizjonie, również pełniąc funkcję dowódcy radiostacji goniometrycznej.

Między 15 marca a 29 grudnia 1942 roku był zaangażowany w loty rozpoznawcze nad terenami, które planowano zająć w czasie przyszłej inwazji wojsk alianckich. W późniejszym czasie zgłosił się do służby w kraju i po przeszkoleniu w zakresie lotnictwa oraz dywersji został zaprzysiężony 4 marca 1943 roku w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza.

Pokładecki został przeniesiony do Głównej Bazy Przerzutowej w Brindisi we Włoszech, skąd zrzut został przeprowadzony w nocy z 3 na 4 kwietnia 1944 roku w ramach operacji „Weller 5”. Osoby, które z nim skakały, to między innymi sierż. Stanisław Biedrzycki ps. „Opera” oraz ppor. Jan Bieżuński ps. „Orzyc”.

W maju 1944 roku uzyskał przydział do referatu lotnictwa Oddziału III Operacyjnego sztabu Okręgu Kielce AK, gdzie pełnił rolę oficera referatu oraz instruktora. Do jego kompetencji należało zabezpieczanie łączności lotniskowej, szkolenie kadr, jak również wybór odpowiednich miejsc zrzutowych na obszarze Jędrzejowa, Kielc i Szydłowca.

Od czerwca 1944 roku współpracował z oddziałem partyzanckim „Szarego”, który dysponował grupą lotników. Oprócz tego szkolił z zakresu łączności jednostki związane z referatami lotniczymi w Częstochowie i Skarżysku.

Po zakończeniu wojny, w 1945 roku, został aresztowany przez UB i przez kilka miesięcy przetrzymywany w areszcie. Po uwolnieniu pracował w placówce UNRRA, a później jako kierownik domów wypoczynkowych w Poznańskim Przedsiębiorstwie Elektryfikacji Rolnictwa w Szklarskiej Porębie. W 1952 roku, pod stałą inwigilacją UB, był zmuszony do opuszczenia strefy przygranicznej, przenosząc się do Poznania razem z rodziną. Miał obowiązek meldowania się co tydzień w UB. Dopiero po 1956 roku mógł podjąć pracę w Poznańskim Przedsiębiorstwie Elektryfikacji Rolnictwa jako ekonomista, a z czasem awansował na kierownika budowy. W 1974 roku przeszedł na zasłużoną emeryturę.

Awanse

W okresie II wojny światowej Marian Pokładecki uzyskał awans na podporucznika, z datą senioralną, która przypada na 4 kwietnia 1944 roku.

Odznaczenia

Marian Pokładecki, w swoim życiu, zdobył szereg zaszczytnych odznaczeń, które są dowodem jego odwagi oraz poświęcenia.

  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari,
  • Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami – odznaczony 24 września 1944 roku.

Życie rodzinne

Marian Pokładecki był synem Franciszka, który pracował jako tapicer, i Stanisławy z domu Jankowiak. Jego życie rodzinne nabrało nowego wymiaru 12 grudnia 1945 roku, kiedy to ożenił się z Janiną Drozdowską, łączniczką Armii Krajowej w Kutnie. Z małżeństwa tego przyszło na świat troje dzieci – Witold, który urodził się w 1948 roku, Ewa, zamężna Lesiak, urodzona w 1950 roku, oraz Przemysław, którego narodziny miały miejsce w 1954 roku.

Oceń: Marian Pokładecki

★★★★★
Średnia ocena:4.45 Liczba ocen:10