Kazimierz Bernaczyk-Słoński

---

Życiorys

Kazimierz Bernaczyk-Słoński uczył się w szkole powszechnej im. Antoniego Małeckiego w Poznaniu od 1928 roku. Jego kształcenie kontynuowane było w Gimnazjum oo. Redemptorystów w Toruniu, gdzie rozpoczął naukę w 1935 roku. W 1939 roku zdał do liceum w Tucholi.

II wojna światowa

W momencie wybuchu II wojny światowej, w 1939 roku, Kazimierz nie został zmobilizowany. Wkrótce, bo już we wrześniu, zdołał przedostać się do Rumunii. Jego dalsza podróż prowadziła przez Jugosławię i Grecję, aż w lutym 1940 roku dotarł do Marsylii. 1 marca 1940 roku dołączył do Armii Polskiej we Francji, gdzie służył w 24 pułku ułanów 10 Brygady Kawalerii Pancernej. Po przedostaniu się do Wielkiej Brytanii w lipcu 1940 roku, Kazimierz został przydzielony do tego samego pułku oraz zakończył naukę w Szkole Podchorążych.

Po przeszkoleniu w zakresie dywersji i broni pancernej, 15 grudnia 1943 roku, został zaprzysiężony w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza. Następnie przeniesiono go do Głównej Bazy Przerzutowej w Brindisi we Włoszech, gdzie dołączył do Kedywu Okręgu Łódzkiego Armii Krajowej. Jako cichociemny podporucznik „Rondo” został zrzutowany w nocy z 10 na 11 maja 1944 roku w Polsce podczas operacji lotniczej „Weller 27”. Po wylądowaniu, na początku trafił do oddziału partyzanckiego „Burza” operującego w Okręgu AK Łódź.

19 lipca 1944 roku został przydzielony do Kedywu Okręgu Lwów. Unikając raportu organizowanego przez władze radzieckie, zdołał omijać aresztowanie. Podczas ewakuacji z Lwowa na zachód brał udział w wypadku samochodowym, co spowodowało jego umieszczenie w szpitalu w Nisku od lipca do grudnia 1944 roku, a później w Rudniku nad Sanem, gdzie przebywał do maja 1945 roku.

Po II wojnie światowej

Po wojnie Kazimierz Bernaczyk-Słoński pozostał w Polsce, unikając aresztowania. W latach 1945–1948 podejmował studia w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. Ukończenie studiów oraz zdanie egzaminu magisterskiego zaowocowało tytułem magistra nauk ekonomicznych w zakresie technologii, który otrzymał w czerwcu 1950 roku. Temat jego pracy magisterskiej dotyczył polskiego przemysłu zapałczanego oraz jego mechanizacji w Polsce Ludowej.

22 kwietnia 1947 roku ujawnił swoje dane w Wojewódzkim Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego w Warszawie, od tego momentu do historii przeszedł już pod nazwiskiem Kazimierz Bernaczyk-Słoński. Zatrudnienie rozpoczął w Domu Handlowym „Transactor” od lipca 1947 do maja 1949 roku, później do maja 1951 r. pracował w Centrali Handlu Zagranicznego „Dalspo”, gdzie pełnił rolę kierownika sekcji eksportu artykułów monopolowych w Warszawie. Następnie działał w pracowni ekonometrycznej Biura Projektów i Studiów „Metroprojekt”, a od grudnia 1953 roku pracował na stanowisku kierownika pracowni studiów bilansów wodnych w Biurze Projektów Budownictwa Komunalnego.

W 1957 roku Kazimierz rozpoczął pracę w Spółdzielni „Spójna”, gdzie pełnił obowiązki kierownika działu produkcji reklam neonowych. Od 1962 roku był zastępcą kierownika działu eksportu w Centrali Handlu Zagranicznego „Terexport”, gdzie pracował aż do przejścia na emeryturę. Wspomnienia Kazimierza Bernaczyka-Słońskiego zostały uwiecznione w filmie dokumentalnym „My Cichociemni. Głosy żyjących” z 2008 roku.

Odznaczenia

Kazimierz Bernaczyk-Słoński został odznaczony wieloma prestiżowymi nagrodami, wśród których wyróżniają się:

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 13394,
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 2006 roku.

Życie rodzinne

Kazimierz Bernaczyk-Słoński był osobą o bogatym życiorysie. Urodził się jako syn Wawrzyńca, który pracował jako ślusarz w PKP, oraz Eleonory z domu Agacińskiej. W 1950 roku zawarł związek małżeński z Danutą Mischal, której życiorys obejmował lata 1929–2005. Z tego małżeństwa na świat przyszło dwóch synów: Bogdan, który urodził się w 1952 roku i był filologiem, oraz Stefan, który przyszedł na świat w 1958 roku, a swoją karierę związał z inżynierią i zmarł w 2011 roku.

Po jego odejściu, Kazimierz Bernaczyk-Słoński został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze H-2-24/25.

---

Oceń: Kazimierz Bernaczyk-Słoński

---