Kazimierz Hołoga

---

Życiorys

Kazimierz Hołoga przyszedł na świat jako syn Wincentego, handlowca, i Marii z Białkowskich. W rodzinie wychowywał się wraz z dwiema siostrami, Marią i Haliną, oraz trzema braćmi, Józefem, Marianem i Stanisławem. Z powodu trudności finansowych rodzina wielokrotnie zmieniała miejsce zamieszkania. Swoją edukację rozpoczął w Lesznie, do którego dojeżdżał z Karchowa.

W dniu 13 listopada 1931 roku Kazimierz został członkiem Sodalicji Mariańskiej pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej oraz św. Stanisława Kostki w Gnieźnie. Po roku, w 1932, zdał maturę w Państwowym Gimnazjum im. Bolesława Chrobrego w Gnieźnie i odbył roczną służbę wojskową. Dwa lata później, w 1934, ukończył szkołę podchorążych, uzyskując stopień oficera rezerwy. W 1935 roku rozpoczyna studia medyczne na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego.

Gdy wybuchła II wojna światowa, w wrześniu 1939 roku Kazimierz służył w kolumnach sanitarnych. W trakcie okupacji przebywał w Poznaniu, a następnie w Warszawie, gdzie wykonywał fizyczną pracę w browarze. W 1941 roku został zatrzymany podczas ulicznej łapanki i trafił do Pawiaka. Zdołał się jednak wydostać z rąk okupanta krótko przed planowanym przewiezieniem do Auschwitz-Birkenau. Osiedlił się w Krakowie, gdzie od grudnia 1941 do maja 1942 roku, pracował w laboratorium prof. Odo Bujwida w Zakładach Produkcji Surowic i Szczepionek.

Kazimierz kontynuował swoje studia medyczne w konspiracji, uzyskując dyplom 27 lutego 1942 roku. W sierpniu tego samego roku podjął pracę w szpitalu św. Wincentego á Paulo w Lublinie, prowadzonym przez siostry szarytki. Tu nawiązał kontakty z Armią Krajową i włączył się do ruchu oporu działającego na Lubelszczyźnie. W 1944 roku, po wyzwoleniu Lublina przez Armię Czerwoną, został zmobilizowany do 2 Armii Wojska Polskiego i skierowany do pracy w Szpitalu Ewakuacyjnym nr 64, gdzie służył aż do demobilizacji 11 stycznia 1946 roku w Bydgoszczy.

Po zakończeniu wojny Kazimierz znalazł zatrudnienie w Szpitalu Sióstr Elżbietanek w Poznaniu, gdzie pełnił rolę asystenta prof. Józefa Granatowicza w oddziale chirurgicznym. W 1951 roku, z powodów politycznych, został przeniesiony do Nowego Tomyśla, gdzie objął stanowisko dyrektora powiatowego szpitala. W tym czasie zyskał reputację osoby o szlachetnej postawie, pomagając potrzebującym oraz podejmując się skomplikowanych przypadków medycznych, co przyniosło mu miano „cudotwórcy”. Przed każdą operacją odmawiał modlitwę i nie akceptował aborcji. W 1955 roku, 13 stycznia, otrzymał Medal 10-lecia Polski Ludowej.

Kazimierz Hołoga zmarł w 1958 roku na raka jelit, z krzyżem w dłoniach. Jego pogrzeb zgromadził około 6 tysięcy osób i kilkunastu kapłanów, a przewodniczył mu biskup pomocniczy archidiecezji poznańskiej, Franciszek Jedwabski. W 2016 roku, 20 lipca, Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych formalnie zezwoliła na rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego Kazimierza Hołogi, a pierwsza sesja Trybunału Beatyfikacyjnego odbyła się 12 września 2016 roku. Postulatorem procesu jest ks. Krzysztof Różański z Konarzewa.

Życie prywatne

12 sierpnia 1944 roku w Lublinie miało miejsce istotne wydarzenie w życiu Kazimierza Hołogi, gdyż ożenił się z Marią, pochodzącą z rodziny Rochalskich, która była studentką farmacji.

Para doczekała się jednego syna, Jana.

Upamiętnienie

W 2006 roku w Nowym Tomyślu miały miejsce znaczące honorowanie dr. Kazimierza Hołogi. Zespół Szkół Zawodowych i Licealnych oraz Szpital Powiatowy w tym mieście przyjęły jego imię, co stanowi wyraz pamięci i uznania dla jego wkładu w lokalną społeczność.

Doktor Kazimierz Hołoga jest także patronem wyróżnienia „Wielkopolski Lekarz z Sercem”, ustanowionego przez Zarząd Województwa Wielkopolskiego oraz Wielkopolską Izbę Lekarską. To odznaczenie ma na celu promowanie działalności charytatywnej oraz społecznej wśród lekarzy, co podkreśla zaangażowanie dr. Hołogi w pomoc innym.

Co więcej, w 2022 roku powstało Towarzystwo Wspierania Chorych i Potrzebujących „Pelikan”, które również nosi imię dra Kazimierza Hołogi. Organizacja ta kontynuuje jego dziedzictwo poprzez działalność na rzecz osób potrzebujących wsparcia.

---

Oceń: Kazimierz Hołoga

---