Jan Fibak


Jan Franciszek Fibak, urodzony 19 czerwca 1924 roku w Poznaniu, był znaczącą postacią w polskiej medycynie.

Jako chirurg traumatolog, Jan Fibak zyskał uznanie dzięki swoim osiągnięciom oraz wkładowi w rozwój chirurgii w Polsce.

Opuszczając nas 14 lipca 2000 roku w swoim rodzinnym mieście, pozostawił po sobie niezatarty ślad w sercach tych, którzy go znali oraz w historycznych podręcznikach dotyczących medycyny.

Życiorys

Jan Fibak był niezwykle utalentowanym człowiekiem, urodzonym w Poznaniu jako syn architekta Józefa Fibaka. W czasie II wojny światowej wykazał się odwagą, walcząc w szeregach Autonomicznej Organizacji AK Polska Niepodległa, co świadczy o jego silnym patriotyzmie oraz zaangażowaniu w sprawy ojczyzny.

W 1949 roku zakończył swoje studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego, co było początkiem jego długiej i znaczącej kariery zawodowej. Już od 1948 roku pracował jako asystent w Zakładzie Histologii na tej samej uczelni. Jego kariera naukowa rozkwitła w 1950 roku, kiedy to stał się asystentem profesora Romana Drewsa w II Klinice Chirurgii Akademii Medycznej w Poznaniu.

Od 1965 do 1994 roku pełnił rolę ordynatora Oddziału Chirurgicznego Szpitala im. Franciszka Raszei w Poznaniu. Jego wkład w medycynę nie ograniczał się jedynie do praktyki lekarskiej – prowadził także zajęcia dydaktyczne na poznańskich uczelniach wyższych, w tym na Akademii Medycznej im. Karola Marcinkowskiego i Akademii Wychowania Fizycznego im. Eugeniusza Piaseckiego, gdzie był związany z katedrą od 1957 do 1974 roku. W ramach swojej działalności w AWF, w latach 1965-1968 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Wychowania Fizycznego AWF im. Eugeniusza Piaseckiego w Poznaniu.

Jan Fibak uzyskał stopień doktora w 1951 roku, habilitację w 1964 roku, a w 1979 roku tytuł profesora nadzwyczajnego, co zostało uhonorowane także tytułem profesora zwyczajnego w 1990 roku. Jego dorobek naukowy jest imponujący i obejmuje blisko 250 publikacji, z których najbardziej rozpoznawalna to podręcznik zatytułowany „Chirurgia”.

Pasją Fibaka był tenis, sport, który również zaszczepił u swojego syna Wojciecha, który wkrótce sam stał się zawodowym sportowcem. W 1977 roku zainicjował w poznańskim AZS coroczny turniej tenisowy o Grand Prix, co świadczy o jego dużym zaangażowaniu i miłości do tego sportu.

W uznaniu jego osiągnięć, Jan Fibak został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Odznaką Honorową Miasta Poznania. Warto również dodać, że otrzymał Odznakę za zasługi dla województwa poznańskiego.

Jan Fibak spoczywa na cmentarzu św. Jana Vianneya w Poznaniu (grobowce-13-5), pozostawiając po sobie trwały ślad w historii medycyny i wychowania fizycznego w Polsce.

Przypisy

  1. Jan Fibak – miejsce pochówku [dostęp 04.01.2020 r.]
  2. Zmarł prof. Jan Fibak. mp.pl. [dostęp 23.08.2013 r.]
  3. Wojciech Burchardt: Wspomnienie o profesorze Janie Fibaku. welcometo.poznan.pl. [dostęp 23.08.2013 r.]
  4. Henryk Kuński: Okres umacniania medycyny sportowej jako dziedziny interdyscyplinarnej (1961–1974). [w:] Dzieje medycyny sportowej w Polsce. Tom II (1951-2000) [on-line]. ptms.org.pl, 2009 r. s. 53.

Oceń: Jan Fibak

Średnia ocena:4.58 Liczba ocen:25