Małgorzata Halina Hendrykowska, urodzona 16 grudnia 1952 roku w Poznaniu, jest jedną z czołowych postaci w dziedzinie filmoznawstwa w Polsce. Jej prace koncentrują się na historii filmu oraz badaniach kultury filmowej, dzięki czemu stanowi ważny głos w tej dziedzinie.
W ciągu swojej kariery, Hendrykowska zyskała uznanie jako wykładowczyni i autorka wielu znaczących publikacji dotyczących filmów. Wspólnie z innymi badaczami stała się także współodkrywczynią jednego z najstarszych polskich filmów fabularnych - „Pruska kultura” z 1908 roku, co stanowi istotny wkład w polską historię kina.
Od 2009 roku, pełni rolę przewodniczącej Rady Naukowej Filmoteki Narodowej w Warszawie, co świadczy o jej zaangażowaniu w rozwój kultury filmowej w Polsce. Ponadto, jest członkinią redakcji renomowanego pisma „Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication”.
Hendrykowska jest również autorką wielu książek o filmie oraz około 100 artykułów naukowych, które znalazły swoje miejsce w czasopismach i monografiach, podkreślając jej znaczenie jako badaczki filmowej.
Życiorys
W roku 1971 Małgorzata Hendrykowska zakończyła edukację w I Liceum Ogólnokształcącym im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Po ukończeniu liceum rozpoczęła studia z zakresu filologii polskiej oraz historii sztuki. Jej kariera dydaktyczna rozpoczęła się w 1978 roku na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza, gdzie przez wiele lat przekazywała swoją wiedzę studentom.
W 1983 roku uzyskała stopień doktora, przedstawiając pracę zatytułowaną Elementy wyjaśniania w filmie o sztuce. Następnie, po dekadzie intensywnego badań i pracy naukowej, w 1993 roku otrzymała habilitację za swoją rozprawę Śladami tamtych cieni. Film w kulturze polskiej przełomu stuleci (1895-1914). Ta praca została doceniona poprzez otrzymanie prestiżowej Nagrody Przewodniczącego Komitetu Kinematografii „Laterna Magica” w kategorii najlepszej książki filmowej roku. 31 października 2000 roku została uhonorowana tytułem profesora zwyczajnego nauk humanistycznych.
Rok 2002 przyniósł jej znaczące odkrycie wspólnie z mężem Markiem Hendrykowskim. Poszukując we francuskim archiwum filmowym Bois d’Arcy filmu Odrodzona Polska z 1924 roku, natrafili na ośmiominutową wersję filmu, który zidentyfikowali jako Pruską kulturę z 1908 roku – najstarszy znany polski film fabularny. W 2008 roku, podczas kolejnych poszukiwań w rzymskim archiwum Centro Sperimentale, odkryli kilka zaginionych polskich filmów, w tym dzieło z czasów I wojny światowej z udziałem Pola Negri.
W 2016 roku Małgorzata Hendrykowska otrzymała nagrodę Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej za publikację pt. Historia polskiego filmu dokumentalnego, co było kolejnym dowodem na jej znaczący wkład w polską kinematografię. Warto również wspomnieć, że jej mąż, profesor Marek Hendrykowski, jest również cenionym filmoznawcą.
Wybrane publikacje
Wśród najistotniejszych dzieł autorstwa Małgorzaty Hendrykowskiej, które znacząco wpłynęły na polską myśl filmową, można wymienić:
- Film w Poznaniu i Wielkopolsce 1986-1996 (współautor: Marek Hendrykowski), 1996,
- Kronika kinematografii polskiej 1895-1997, 1999,
- Smosarska, 2007,
- La seconda guerra mondiale nel cinema polacco, 2009.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Aniela Sławska | Bronisława Kopczyńska-Jaworska | Mirosław Dworniczak | Anna Sztaudynger-Kaliszewicz | Piotr Nawrot | Grzegorz Pawłowski (fizyk) | Michał Kruszona | Zofia Chechlińska | Zenon Sarbak | Antoni Danysz | Witold Rybarczyk | Bolesław Sękowski | Wacław Hendrich | Przemysław Woźniak | Stanisław Warkocki | Emma Puffke | Helena Szafran | Juliusz Demel | Piotr Barczyński | Halina MatysikOceń: Małgorzata Hendrykowska