Władysław Motty

---

Życiorys

Władysław Motty był synem Marcelego Mottego oraz Walerii de domo Bukowieckiej, herbu Drogosław. W 1869 roku ukończył gimnazjum Marii Magdaleny, równocześnie kształcąc się w rysunku pod okiem Mariana Jaroczyńskiego. Po krótkim pobycie w Berlinie, w latach 1870–1873 zrealizował swoje studia w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Monachium, zgłaszając się do Antikenklasse w czerwcu 1870 roku.

Następnie, w latach 1874–1877, studiował prawo we Wrocławiu, gdzie zdał egzamin referendariuszowski. Swoją professionalną karierę rozpoczął w sądach wielkopolskich. Jednakże jego artystyczna dusza i talent skłoniły go do porzucenia zawodu prawnika, by w pełni poświęcić się sztuce. W 1882 roku przez pewien czas mieszkał w Warszawie, gdzie dostarczał rysunki do lokalnych pism literackich. W późniejszym okresie zamieszczano tam liczne ilustracje jego autorstwa.

W 1883 roku Motty udał się do Paryża, gdzie nawiązał bliskie więzi z polską kolonią artystyczną oraz z paryskim środowiskiem kulturalnym. Zdobył uznanie jako rysownik i ilustrator w krótkim czasie, współpracując z wieloma wydawnictwami literackimi i naukowymi, w tym z dziełami astronoma Kamila Flammariona. Jego styl bywał czasem inspirowany twórczością Gustawa Doré, pod którego wpływem pozostawał. Powrócił do Poznania w 1885 roku.

Zmarł 25 lutego 1894 roku, jednak jego twórczość przetrwała. Motty jest autorem ilustracji dla wielu polskich i zagranicznych dzieł, takich jak „Podania i legendy polskie, ruskie i litewskie” autorstwa Lucjana Siemieńskiego (wyd. Poznań 1880-81, Grudziądz 1909), a także dla wyboru „Baśni z tysiąca i jednej nocy” oraz dramatu „Demon miłości” (Poznań 1892). Jego częste podróże w Tatry, które kochał, zaowocowały licznymi studiami krajobrazowymi.

Większość zachowanej spuścizny artystycznej Władysława Mottego znajduje się w posiadaniu jego rodziny w Poznaniu, a część prac można znaleźć w zbiorach Muzeum Narodowego w Poznaniu.

---

Oceń: Władysław Motty

---