Eugeniusz Orlicki


Eugeniusz Orlicki to polski utalentowany basista, który przyszedł na świat 19 lutego 1950 roku w Poznaniu. Jest to osoba, która związana jest z muzyką rozrywkową oraz działalnością jako muzyk sesyjny.

Jego praca w branży muzycznej łączy wiele stylów, co przyczyniło się do jego rozpoznawalności w środowisku muzyków.

Życiorys

Eugeniusz Orlicki rozpoczął swoją karierę muzyczną pod koniec lat 60., debiutując w zespole Sekwens. W początkowej fazie grał w trio, w skład którego wchodzili: Piotr Kałużny na instrumentach klawiszowych oraz Witold Drelski, który pełnił funkcję perkusisty. W roku 1970 zespół wystąpił na I Wielkopolskich Rytmach Młodych w Jarocinie, gdzie zaprezentował swój autorski program. Ten występ zaowocował wygraną i zdobyciem pierwszego miejsca.

Po tym sukcesie, Orlicki rozpoczął współpracę z grupą Aspekt, w której składzie znaleźli się: Piotr Kałużny (instrumenty klawiszowe), Edmund Klaus (gitara) oraz Leszek Kubiak (perkusja). Warto zaznaczyć, że w tym zespole występował również gościnnie Jerzy Milian, co zaowocowało nagraniem utworów w poznańskim studio radiowym „Giełda”. Muzyk nawiązał także współpracę z holenderską piosenkarką Mariolaine oraz w latach 1974–1976 z zespołem Wojciecha Skowrońskiego Blues & Rock, do którego dołączył w grudniu 1974 roku, zastępując Andrzeja Iskrę. Dzięki tej współpracy powstały nagrania radiowe oraz archiwalne dla TVP Warszawa i TVP Katowice.

W kwietniu 1976 roku wystąpił wraz z zespołem na Międzynarodowej Wiośnie Estradowej, a w maju zarejestrował materiał na album pt. Wojciech Skowroński. Po rozwiązaniu grupy w październiku tego samego roku, rozpoczął pracę z Orkiestrą Rozrywkową PRiTV pod dyrekcją Zbigniewa Górnego. Jako muzyk sesyjny, brał udział w licznych nagraniach radiowych i sesjach albumowych wielu polskich artystów. Współpracował z takimi wykonawcami, jak Eleni (Muzyka twoje imię ma z 1985 roku), Spirituals and Gospel Singers (Spirituals & Gospel Singers z 1985 roku), Andrzej Ellmann (Image z 1987) oraz Piotr Schulz (Piotr Schulz z 1988 roku).

W swojej karierze współpracował także z Urszulą Sipińską, Zdzisławą Sośnicką, Zbigniewem Wodeckim, Andrzejem Zauchą, Hanną Banaszak, Andrzejem Rybińskim, Joanną Zagdańską, Ewą Bem, Januszem Komanem oraz Krzesimirem Dębskim. W ramach współpracy z zespołem Blues & Rock, zrealizował program pod nazwą „Kontrasty i porównania”, gdzie akompaniował wielu znanym artystom, w tym Karolowi Nicze, Halinie Frąckowiak, Elżbiecie Wojnowskiej, Tadeuszowi Woźniakowi, Grażynie Łobaszewskiej oraz Ewie Sośnickiej.

Od lutego 1981 roku, przez okres około pół roku, występował w Stanach Zjednoczonych, gdzie grał w polonijnych ośrodkach w Chicago, Nowym Jorku i Detroit, towarzysząc Krzysztofowi Krawczykowi oraz Halinie Żytkowiak, a także Czesławowi Niemenowi jako członek poznańskiego zespołu akompaniującego Krystof Band. W skład grupy wpisywały się takie osobistości, jak Maria Jałocha-Piątkowska, Sława Mikołajczyk, Andrzej Ellmann, Tomasz Dziubiński, Janusz Piątkowski oraz Marek Surdyk.

W roku 1983 nawiązał współpracę z formacją Narada, która w 1985 roku, wspólnie z Anną Jurksztowicz, zdobyła pierwszą nagrodę podczas XXII KFPP w Opolu za utwór „Diamentowy kolczyk”. Zespół tworzyli także: Piotr Schulz (śpiew), Wojciech Olszewski (instrumenty klawiszowe), Mirosław Michalak (gitara), Krzysztof Barcik (gitara) oraz Mirosław Sitkowski (perkusja). Po festiwalu opolskim, muzyk działał z rozgłoszoną grupą wokalną Vox, z którą koncertował w ZSRR. Dnia 27 marca 1988 roku brał udział w koncercie „Gwiazdy Mocnego Uderzenia” w Zabrzu.

Na przełomie lat 80. Orlicki wyjechał na kontrakt do Stanów Zjednoczonych, gdzie współpracował z orkiestrami grającymi na statkach pasażerskich, akompaniując amerykańskim wykonawcom, w tym: H. Frazier, The 5th Dimension i John Denver. Po powrocie z USA, ponownie podjął współpracę z Orkiestrą Rozrywkową p/d Zbigniewa Górnego, a także z zespołami Spirituals & Gospel Quartet oraz KAKAPO, w składzie: Piotr Kałużny – fortepian, Szymon Rogalski – flet, Krzysztof Przybyłowicz i Leszek Kubiak – perkusja. Od roku 2002 Orlicki był członkiem grupy Szymona Rogalskiego, która występowała w składzie: Szymon Rogalski – śpiew, fortepian, flet; Piotr Banyś – puzon, Piotr Trojanowski – perkusja.

Polecamy zapoznać się z jego niezwykłą karierą oraz osiągnięciami, które po raz kolejny ukazują bogatą historię polskiej muzyki.

3 czerwca 2019 roku uczestniczył w wydarzeniu „60 lat poznańskiego rock 'n’ rolla” w klubie Blue Note, jako basista połączonych sił muzyków grup Sekwens oraz Aspekt, gdzie wystąpił w towarzystwie Piotra Kałużnego, Edmunda Klause, Szymona Rogalskiego, Piotra Schulza oraz Marka Surdyka.

Przypisy

  1. Piotr Przybylski: Andrzej Iskra. wojciechskowronski.pl, 08.05.2011 r. [dostęp 26.05.2024 r.]
  2. Wojciech Skowroński – Rock and roll i ja. Nagrania archiwalne z lat 1973–1979. discogs.com. [dostęp 25.05.2024 r.]
  3. Piotr Przybylski: Wojciech Skowroński – biogram. wojciechskowronski.pl, 01.03.2009 r. [dostęp 25.05.2024 r.]
  4. Piotr Przybylski: Archiwalna strona internetowa gitarzysty Tomasza Dziubińskiego. Fotokalendarium – materiały z arch. T. Dziubińskiego. tomaszdziubinski.pl, 11.01.2009 r. [dostęp 25.05.2024 r.]
  5. Świat Kultury Poznań: 60 lat poznańskiego rock 'n' rolla. www.swiatkultury.com.pl, 12.05.2019 r. [dostęp 25.05.2020 r.]

Oceń: Eugeniusz Orlicki

Średnia ocena:4.91 Liczba ocen:10