Lech Kaczmarek

---

Życiorys

Młodość i wykształcenie

Lech Kaczmarek, wywodzący się z poznańskiego środowiska mieszczańskiego, w latach 1916–1919 uczęszczał do szkoły powszechnej im. Comeniusa w Poznaniu. Następnie, w okresie 1919–1923, kontynuował naukę w poznańskiej szkole wydziałowej im. Działyńskich. W 1923 roku podjął naukę w gimnazjum matematyczno-przyrodniczym im. Bergera, gdzie osiągnął świadectwo dojrzałości w 1929 roku.

W październiku 1929 roku rozpoczął studia teologiczne w Metropolitarnym Seminarium Duchownym w Gnieźnie. Rok później, na mocy dekretu arcybiskupa gnieźnieńskiego i poznańskiego, kardynała Augusta Hlonda, został skierowany na studia filozoficzno-teologiczne na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, które odbył w latach 1930–1934. Z powodów zdrowotnych wrócił do Polski, gdzie 13 października 1935 roku w katedrze poznańskiej otrzymał święcenia diakonatu. Dwa lata później, 2 sierpnia 1936 roku, przyjął święcenia kapłańskie z rąk biskupa pomocniczego poznańskiego, Walentego Dymka.

Prezbiter

Po odebraniu święceń, jego pierwszym zadaniem duszpasterskim była kapelania w Korpaczewie, znajdującym się w powiecie kościańskim. Wkrótce po tym wrócił do Rzymu, aby kontynuować studia. Dnia 28 maja 1938 roku uzyskał stopień doktora teologii na podstawie pracy pt. Thomae Waldnsis de reali praesentia Christi eucharistica. Oprócz tego zdobył licencjat z prawa kanonicznego. Latem 1938 roku wrócił do ojczyzny, a od 1 września rozpoczął pracę jako prefekt w Gimnazjum Sióstr Urszulanek w Poznaniu.

Początek II wojny światowej, datowany na 1 września 1939 roku, przyniósł zagrażający areszt przez Gestapo, co zmusiło go do ucieczki z Kraju Warty. Osiadł w Ujanowicach, gdzie prowadził intensywną działalność duszpasterską oraz naukową, w tym tajne nauczanie i katechezę w lokalnym gimnazjum wiejskim. Po wojnie wrócił do Poznania, gdzie ponownie objął stanowisko prefekta w Gimnazjum Sióstr Urszulanek oraz w Państwowym Gimnazjum i Liceum Spółdzielczym, a także w Szkole Budowy Maszyn. Oprócz tego wykładał w poznańskim Instytucie Wyższej Kultury Religijnej, a na mocy dekretu arcybiskupa poznańskiego został sędzią w Metropolitarnym Sądzie Duchownym. W 1952 roku powierzono mu obowiązki referenta ds. nauczania religii w kurii poznańskiej, a 16 września 1953 roku abp Walenty Dymek powierzył mu funkcję profesora Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Poznaniu.

Biskup gdański

W dniu 16 listopada 1958 roku papież Jan XXIII mianował go biskupem pomocniczym diecezji gdańskiej oraz biskupem tytularnym Alii. Sakrę biskupią otrzymał w Kościele Wniebowzięcia NMP w Gdańsku, gdzie udzielił mu jej prymas, kard. Stefan Wyszyński, w asyście abpa Antoniego Baraniaka i bpa Edmunda Nowickiego.

Jako biskup pomocniczy, podjął się wykładów w Biskupim Seminarium Duchownym w Gdańsku i kierował referatem nauki chrześcijańskiej w gdańskiej kurii. Oprócz tego realizował standardowe zadania biskupie, takie jak wizytacje kanoniczne i udzielanie sakramentu bierzmowania. W 1964 roku został krajowym duszpasterzem pisarzy katolickich w Polsce.

Po śmierci biskupa diecezjalnego, Edmunda Nowickiego, 10 marca 1971 roku, 11 marca 1971 roku, kolegium konsultorów wybrało bpa Kaczmarka wikariuszem kapitulnym diecezji gdańskiej. Blisko pół roku później, 2 grudnia 1971 roku, papież Paweł VI mianował go biskupem diecezjalnym diecezji gdańskiej. Ingres do katedry Trójcy Świętej w Gdańsku-Oliwie miał miejsce 19 grudnia 1971 roku.

W czasie swojej kadencji jako biskup diecezjalny gdański, zainicjował powstanie wielu ważnych instytucji diecezjalnych, w tym Gdańskiego Towarzystwa Teologicznego (1972), Biskupiego Sądu Duchownego (1976), Gdańskiej Kapituły Katedralnej (1978) oraz Instytutu Pastoralnego dla Kapłanów (1983). W 1973 roku był przewodniczącym obrad II Synodu Diecezji Gdańskiej. Po śmierci bpa Kazimierza Kluza w grudniu 1982 roku, pełnił funkcję krajowego duszpasterza ludzi morza, a jego inicjatywy wpłynęły na rozwój nowych parafii w diecezji, szczególnie w nowych osiedlach Gdańska.

Uczestniczył w pracach II, III i IV sesji soboru watykańskiego II. Zmarł 31 lipca 1984 roku w Gdańsku, a jego szczątki spoczywają w krypcie biskupów gdańskich w katedrze oliwskiej.

---

Oceń: Lech Kaczmarek

---