Józef Balwiński

Wojsko i służby mundurowe

Józef Balwiński, znany pod pseudonimem Robak, był postacią niezwykle istotną w historii Polski, szczególnie w kontekście II wojny światowej. Urodził się 23 stycznia 1916 roku w Poznaniu, a jego życie tragicznie zakończyło się 8 lutego 1945 roku pod Iłowcem.

Pełnił on rolę oficera, odznaczając się w służbie w szeregach Wojska Polskiego, a także w Armii Krajowej oraz ludowym Wojsku Polskim. Balwiński pozostawił po sobie ślad jako osoba, która aktywnie uczestniczyła w walkach o wolność swojego kraju, co czyni go ważnym symbolem tego okresu.

Życiorys

Józef Balwiński był synem Jana Balwińskiego oraz Marrii Kominkowskiej. Po tragicznej śmierci ojca, jego wychowaniem zajmowała się matka oraz najstarsza siostra, która pracowała jako nauczycielka. Edukację zakończył w 1938 roku, a jako świeżo upieczony absolwent szkoły wojskowej, powierzono mu dowództwo plutonu w 70. pułku piechoty stacjonującym w Pleszewie.

W czasie niemieckiej agresji na Polskę w 1939 roku, brał udział w obronie Warszawy. Aby uniknąć niewoli niemieckiej, posłużył się fałszywymi dokumentami, przez co znalazł się na liście poległych. W trakcie okupacji działał w Związku Walki Zbrojnej, a potem w Armii Krajowej. Po przybyciu na ziemie polskie z 1. Armią Wojska Polskiego, wstąpił w jej szeregi i objął stanowisko dowódcy kompanii w 14. pułku piechoty.

Jego szlak bojowy zakończył się pod Iłowcem, gdzie poległ podczas ofensywy wojsk niemieckich. Jego ciało zostało pochowane na dziedzińcu pałacowym w Iłowcu, jednak po zakończeniu działań wojennych, dokonano ekshumacji i przeniesienia jego szczątków na cmentarz w Poznaniu.

Przypisy

  1. Rydłowski 1971, s. 29.
  2. Rydłowski 1971, s. 28.
  3. Rydłowski 1971, s. 27.
  4. Rydłowski 1971, s. 26.
  5. Rydłowski 1971, s. 25.
  6. Rydłowski 1971, s. 23.

Oceń: Józef Balwiński

★★★★★
Średnia ocena:4.9 Liczba ocen:22