Ulica Kozia w Poznaniu

---

Przebieg, nazwa i historia

Ulica Kozia, znana z bogatej historii, ma swój początek przy Placu Kolegiackim. Podążając w kierunku zachodnim, przecina w kolejności ulice: Klasztorną, Świętosławską, Wrocławską oraz Szkolną. W dalszej części traktu, z północy, dołącza do niej Sieroca oraz Murna. Koniec ulicy znajduje się w pobliżu budynków byłego szpitala im. Józefa Strusia, który wcześniej był klasztorem karmelitanek założonym przez Marię Ludwikę Gonzagę, żonę króla Jana Kazimierza. Powstał on w 1667 roku i obecnie przyjmuje formę pasażu z tarasami oraz niewielkimi schodkami. W tej okolicy dostrzec można również zabytkowe schody Böhmera i Preula.

Nazwa ulicy wywodzi się od szyldu, który niegdyś wisiał nad oberżą zlokalizowaną w tym miejscu. W pierwszej połowie XVII wieku znajdowała się tutaj jedna z miejskich łaźni, co świadczy o historycznym znaczeniu tej lokalizacji.

W okresie międzywojennym poznański nauczyciel i aktywista społeczny, Józef Szafarkiewicz, proponował, aby ulicę przedłużyć w stronę Alei Marcinkowskiego, co miało na celu odciążenie stosunkowo ruchliwej ulicy Paderewskiego. Niestety, ten plan nigdy nie został wcielony w życie.

Warto również zaznaczyć, że 20 listopada 1918 roku, w trakcie przygotowań do wybuchu powstania wielkopolskiego, w magazynie szkła oraz porcelany W. Zborowskiego (numer 6) przechowywano karabiny, bagnety i amunicję, które zostały zdobyte przez oddział Stanisława Nogaja w wojskowych magazynach na terenie Bramy Kaliskiej, blisko Malty.

Obiekty

„Z wschodniej strony ulicy Koziej można dostrzec Pałac Górków, który stanowi jedną z architektonicznych wizytówek tego rejonu. W narożnym budynku, który zbiega się z ulicą Klasztorną, w okresie międzywojennym znajdował się sklep z trumnami, a jego obecność dobitnie świadczyła o dawnych realiach. Z kolei pomiędzy ulicami Świętosławską a Szkolną, można natknąć się na pozostałości po kamienicach handlowych, które stały frontem do Starego Rynku.

Pomiędzy Sierocą a Murną w czasach przed II wojną światową czynna była Drukarnia Mieszczańska, a w przeszłości przez ulicę Kozia prowadził wjazd do kostnicy przy szpitalu im. Józefa Strusia. Stąd często odbywały się bardzo uroczyste kondukty pogrzebowe, świadczące o poświęceniu społeczności lokalnej.

Pod numerem 8 znajduje się dom, który prawdopodobnie jest najstarszym budynkiem na tej ulicy. Charakteryzuje się on wyjątkowo szeroką fasadą, co czyni go interesującym obiektem. W czasach przed II wojną światową Kozia była znana jako ulica spichrzów, zwłaszcza w rejonie Świętosławskiej, gdzie funkcjonował skromny hotel Poznański oraz restauracja.

Interesującym epizodem związanym z tą ulicą jest nabycie ziemi pod numerem 7 przez Hipolita Cegielskiego w lutym 1855 roku. Cegielski wydał na to 2650 talarów, by stworzyć „fabrykę machin i narzędzi rolniczych”, co stało się zalążkiem Zakładów Cegielskiego. Do willi, w której mieszkał, prowadziło osobne wejście, a w jej wnętrzu znajdowało się wiele pokoi, w tym gościnnych oraz biurowych. W ogrodzie z fontanną i posągami spędzał czas, aż posesję wykupił szpital.

Obecnie, w budynku znajdującym się na rogu ulicy Koziej oraz Wrocławskiej, mieści się siedziba gminy Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych Dni Ostatnich, co potwierdza rozwój lokalnej społeczności oraz zmiany, jakie zaszły w tym rejonie Poznania na przestrzeni lat.

Zabytki

Na ulicy Koziej w Poznaniu możemy znaleźć kilka interesujących zabytków, które przyciągają wielu miłośników historii i architektury. Wśród nich wyróżniają się:

• kamienica, nr 8 na narożniku z ulicą Szkolną, pochodząca z XV wieku, która została przebudowana w 1800 roku. Obiekt ten jest wpisany do rejestru zabytków pod numerem A-54, z dniem 11.04.1958,
• kamienica, nr 15, również z XV wieku, która przeszła przebudowę w XIX wieku. Została wpisana do rejestru zabytków jako A-55, 23.04.1966,
• kamienica, nr 21, której początki sięgają XV wieku, a która także została przebudowana w 1800 roku. Rejestr zabytków przypisał jej numer A-56, z dnia 11.04.1958.

---

Oceń: Ulica Kozia w Poznaniu

---