Zofia Ostrowska-Kębłowska, która przyszła na świat 7 listopada 1931 roku w Poznaniu, a zmarła 28 grudnia 2010 roku we Wrocławiu, była znakomitą polską historyk sztuki. W swojej karierze koncentrowała się na historycznych aspektach sztuki z okresu od XVIII do XX wieku.
Jednocześnie pełniła funkcję nauczyciela akademickiego, łącząc swoje pasje z pracą na Uniwersytecie Wrocławskim, gdzie dzieliła się wiedzą oraz doświadczeniem ze swoimi studentami.
Życiorys
Zofia Ostrowska-Kębłowska urodziła się w 1931 roku w Poznaniu, w rodzinie wywodzącej się z tradycji wielkopolskich. Po ukończeniu edukacji na poziomie średnim, zdecydowała się na studia z zakresu historii sztuki, które miała okazję kontynuować na Uniwersytecie Wrocławskim oraz Uniwersytecie Poznańskim. Od 1953 do 1970 roku była związana z Muzeum Narodowym w Poznaniu, gdzie zaczynała swoją karierę w Dziale Malarstwa Polskiego, a później pełniła rolę kustosza w Dziale Malarstwa Europejskiego.
W 1970 roku przeniosła się do Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie początkowo związana była z Katedrą, a następnie dołączyła do Instytutu Historii Sztuki. W swojej karierze akademickiej, w latach 1984-1985, pełniła funkcję prodziekana Wydziału Filozoficzno-Historycznego, natomiast w okresie od 1990 do 1993 roku kierowała Katedrą Historii Sztuki. Od 1980 roku angażowała się w działalność NSZZ „Solidarność”, a w latach 1994-1996 była pierwszym dyrektorem nowo utworzonego Instytutu Historii Sztuki.
W 1999 roku przeszła na zasłużoną emeryturę. Większość swojego życia zawodowego poświęciła badaniom nad sztuką Poznania i Wielkopolski z XVIII i XIX wieku, koncentrując się szczególnie na architekturze oraz malarstwie. Znana była jako ekspert w dziedzinie sztuki niemieckiej z okresu klasycyzmu i romantyzmu. W jej obszernym dorobku naukowym znajduje się wiele refleksji teoretycznych dotyczących sztuki nowoczesnej.
Była mentorką dla wielu studentów, kształcąc rzeszę magistrów oraz doktorów. W Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego stworzyła solidne podstawy dla badań nad sztuką Śląska XIX wieku oraz początków XX wieku. Cieszyła się uznaniem jako stypendystka prestiżowych instytucji, w tym rządu francuskiego, Fundacji Edwarda Raczyńskiego w Wielkiej Brytanii, DAAD, Historisches Kommission zu Berlin oraz Fundacji Lanckorońskich.
Zofia Ostrowska-Kębłowska była aktywnym członkiem wielu towarzystw naukowych, takich jak Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, Wrocławskie Towarzystwo Naukowe, Stowarzyszenie Historyków Sztuki oraz Komitet Nauk o Sztuce Polskiej Akademii Nauk. Była również członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności.
Za swoje osiągnięcia naukowe, dydaktyczne oraz organizacyjne została uhonorowana licznymi nagrodami i wyróżnieniami, w tym Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi. Otrzymała także nagrody od Wydziału I Nauk Społecznych PAN, Ministra Szkolnictwa Wyższego, Arcybiskupa Metropolitę Poznańskiego oraz Rektora Uniwersytetu Wrocławskiego. Zmarła w 2010 roku we Wrocławiu i znalazła ostatni spoczynek na Cmentarzu Grabiszyńskim.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Andrzej Grzybkowski | Maria Hrabowska | Jan Węglarz | Witalis Ludwiczak | Zygmunt Vetulani (informatyk) | Teodor Teofil Matecki | Ernst Kantorowicz | Tomasz Dietl | Eugeniusz Rychlewski | Marek Ziółkowski (socjolog) | Władysław Findeisen | Michał Sobkowski | Aleksander Szulc | Adam Heymowski | Zbigniew Zielonka | Piotr Niewiedział | Ilona Czamańska | Zygmunt Antoni Piotrowski | Monika Baer | Hanna WaligóraOceń: Zofia Ostrowska-Kębłowska