Kościół Matki Bożej Różańcowej w Poznaniu

---

Historia

Budowa kościoła pw. Matki Bożej Różańcowej w Poznaniu stała się koniecznością z inicjatywy księdza Stanisława Szymkowiaka, który pełnił funkcję proboszcza w parafii pw. Ducha Świętego na Antoninku. Do powstania świątyni przyczyniła się ofiarność jednej z parafianek, która przekazała działkę niezbędną do realizacji projektu. Proces budowy trwał od 1991 do 1997 roku oraz charakteryzował się wieloma ważnymi momentami, z których jednym była ceremonia wmurowania kamienia węgielnego, która miała miejsce 21 lipca 1991 roku.

Patronem budowy został święty Maksymilian Kolbe, co podkreśla duchowy wymiar tej inwestycji. Uroczysta konsekracja kościoła odbyła się 7 października 1997 roku, prowadzonej przez arcybiskupa metropolitę poznańskiego Juliusza Paetza. Już w marcu 1999 roku utworzono Ośrodek Duszpasterski pw. Matki Bożej Różańcowej, a we wrześniu tegoż roku rozpoczęto budowę domu parafialnego, który zakończono w 2004 roku.

Wydarzeniem wyjątkowym w historii kościoła było erygowanie parafii pw. Matki Bożej Różańcowej w grudniu 2002 roku. Uroczystość poświęcenia domu parafialnego miała miejsce 29 maja 2004 roku z rąk biskupa Zdzisława Fortuniaka. Realizacja obu budów była możliwa dzięki duchowości i wsparciu finansowemu wiernych, co świadczy o silnej wspólnotowości parafii.

Na zakończenie tej znaczącej historii, 27 grudnia 2018 roku, w setną rocznicę wybuchu powstania wielkopolskiego, odsłonięto na frontowej elewacji tablicę pamiątkową, która została ufundowana przez parafian. Jej projektantem był artysta ze Antoninka, Stanisław Mystka, znany również z realizacji pomnika Stefana Wyszyńskiego we Włocławku. Tablica ta zawiera nie tylko symbolikę lokalną, ale również słowa wypowiedziane przez papieża Jana Pawła II, które brzmią „Surge Polonia”, co w tłumaczeniu oznacza „Powstań Polsko”.

Architektura

W projekcie kościoła pw. Matki Bożej Różańcowej, autorstwa Zygmunta Roszaka, ujawnia się przemyślana koncepcja architektoniczna, która harmonijnie łączy formę z funkcjonalnością. Świątynia została zbudowana na planie prostokąta, co nadaje jej klasyczny charakter. Nakryta jest dwuspadowym, stromym dachem, który iście góruje nad całym obiektem, a w jego centrum wyłania się strzelista wieżyczka, dodająca wizualnego wdzięku.

Intrygującym elementem jest przeszklona ściana nad głównym wejściem, wkomponowana w nią ze starannością trzy krzyże, symbolizujące głęboką duchowość miejsca. Tuż obok wejścia, wmurowany w 1991 roku kamień węgielny, który stanowi pamiątkę historyczną. W części prezbiterium, węższej od nawy, znajduje się duży krzyż, który stanowi centralny punkt skupiający uwagę wiernych.

W sercu kościoła, w głównym ołtarzu, występuje imponująca rzeźba Matki Bożej Różańcowej, stworzona z piaskowca przez artystę Stanisława Mystka. Na ścianach nawy znajdują się dwa ołtarze boczne, po lewej stronie z obrazem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy, a po prawej z obrazem Miłosierdzia Bożego, które podkreślają bogactwo kulturowe i religijne świątyni.

Wnętrze kościoła skrywa także kaplicę poświęconą Maksymilianowi Kolbe, w której umieszczono relikwie i obraz świętego. To miejsce kontemplacji przyciąga wielu pielgrzymów. Przed świątynią, w otoczeniu zieleni, znajduje się drewniana kapliczka z figurą Matki Boskiej, która stanowi urokliwy akcent architektoniczny.

Na terenie przykościelnym usytuowana jest grota z figurą Matki Boskiej z Lourdes, stwarzająca przestrzeń do modlitwy i zadumy, a także umacniająca atmosferę spokoju i kontemplacji, która z pewnością zwraca uwagę odwiedzających to wyjątkowe miejsce.

---

Oceń: Kościół Matki Bożej Różańcowej w Poznaniu

---