Ulica Bolesława Krzywoustego w Poznaniu

---

Historia

Budowa

Ulica Bolesława Krzywoustego ma długą i burzliwą historię, sięgającą czasów przed II wojną światową. Stanowiła ważny szlak, łączący ulicę Serafitek z ulicą Nowe Rataje. W planach znajdowało się też jej dalsze przedłużenie, jednak przed wojną pozostała w stanie wizji, pozostając częściowo niezabudowaną.

Po wojnie, w latach 1952-1977, ulica zyskała obecną formę poprzez realizację w dwóch etapach. W pierwszym etapie, w 1952 roku, oddano do użytku odcinek od mostu do ronda Rataje. W późniejszych latach, w latach 1974-1977, przebudowany został ten odcinek oraz wybudowana nowa trasa w kierunku Katowic, która miała w sumie długość 24 kilometrów, przy czym odcinek miejski wyniósł 9 kilometrów.

Lata 70. XX wieku

Wczesne lata 70. XX wieku to czas intensywnych prac nad rozbudową drogi, którą zleciło Biuro Projektów Budownictwa Komunalnego. Drawad dostawca, Zarząd Dróg i Mostów, odpowiedzialny był za inwestycję, natomiast układanie nawierzchni zlecono Oddziałowi Budowy Dróg z Garbów, nieopodal Swarzędza. Chronologia prac rozpoczęła się 4 marca 1974 roku i zakończyła 26 czerwca 1977 roku.

Na tym odcinku powstało 7 obiektów inżynieryjnych, w tym estakada, cztery wiadukty oraz dwa przejścia podziemne. W trakcie realizacji budowy, konieczne okazało się także uregulowanie biegu pobliskich rzek. Taki proces skanalizowania dotyczył m.in. rzeki Piaśnicy, której długość wynosiła 1070 metrów. Przeprowadzono także budowę systemu kanalizacji deszczowej o długości 2482 metrów.

Dodatkowo, na placu budowy przejścia podziemnego Lecha, zlikwidowano cmentarz parafialny oraz kaplicę, które przetrwały od 1939 roku. Obliczenia wykonawców oszacowały, że na wybudowanej powierzchni ulicy było w sumie 233,000 metrów kwadratowych.

W trakcie budowy 16 marca 1976 roku miejsce to wizytowali prominentni działacze: Edward Babiuch, Jerzy Zasada oraz Stanisław Cozaś.

Nazwa

Przed II wojną światową ulica nosiła miano Alei Bolesława Krzywoustego. W okresie 1939-1943 ulica zyskała nową nazwę jako Frundsbergallee, a następnie została przemianowana na Fritz Todt-Allee. Dopiero w 1946 roku, Polska przywróciła jej pierwotną nazwę Bolesława Krzywoustego. W trakcie budowy przedłużenia drogi w latach 1974-1977, nowo utworzony odcinek zyskał nazwę ul. Nowoostrowską z uwagi na fragmentaryczne przebieganie w kierunku dawnej ulicy Ostrowskiej lub nieformalnie Trasy Katowickiej.

W roku 1976 Miejska Rada Narodowa zdecydowała o zmianie nazwy ulicy Nowoostrowskiej na Krzywoustego na całej długości ulicy, co obejmowało fragment od ronda Rataje do granic miasta, nawet jeśli przez pewien czas posługiwano się jeszcze jej starą nazwą.

Przebieg i charakter ulicy

Części ulicy w zarządzie ZDM Poznań

Odcinek powiatowy

Początek ulicy Bolesława Krzywoustego znajdujemy przy moście Królowej Jadwigi. Następnie, ulica prowadzi w linii prostej do ronda Rataje. Po wschodniej stronie ulokowane jest osiedle Piastowskie oraz skwer Milana Kwiatkowskiego. Odcinek ten charakteryzuje się dwiema 2-pasmowymi jezdniami z wydzielonym torowiskiem tramwajowym, które umiejscowione jest na terenie zieleni. W rejonie ronda Rataje występują już 3 pasy ruchu. Całkowita długość tego odcinka wynosi 686 metrów i został on zrealizowany równolegle z mostem Królowej Jadwigi w 1952 roku. Ulica jest częścią I ramy komunikacyjnej Poznania. W 2001 roku, szacunkowe dane wskazywały na to, że przez odcinek ten przejeżdżało codziennie około 40 000 pojazdów, a w szczytowych godzinach liczba ta wynosiła nawet 3 000.

Odcinek wojewódzki

W latach 1985-2000 przebieg Bolesława Krzywoustego pokrywał się z drogą krajową nr 42. Następnie, do grudnia 2014 roku, była to część drogi krajowej nr 11, której obecny przebieg omija Poznań poprzez zachodnią obwodnicę oraz fragment autostrady. Ulica, zaczynając od ronda Rataje, stopniowo skręca w kierunku południowym. Na tej trasie przechodzi obok osiedli, takich jak Jagiellońskie, Oświecenia, a także w rejonie Obrzycy oraz nieistniejącej bocznicy ŚKP. Przebieg ulicy obejmuje również Chartowo z sąsiadującymi osiedlem Lecha i osiedlem Czecha, a także Piaśnicą, Żegrze z osiedlem Orła Białego, oraz Franowo, gdzie znajduje się Wielkopolska Gildia Rolno-Ogrodnicza, Kinepolis i stacja kolejowa Poznań Franowo. Na odcinku drogi do Szczepankowa usytuowane są 2 jezdnie o 3 pasach ruchu, oddzielone pasem zieleni, po czym pasy zwężają się do dwóch w każdym kierunku. Ten fragment trasy jest bezkolizyjny, a jego zakończenie znajduje się na węźle autostradowym Poznań Krzesiny z autostradą A2. Budowa tego odcinka odbywała się w latach 1974-1977. Począwszy od grudnia 2014 roku do 29 września 2015 roku, odcinek był klasyfikowany jako droga gminna, a od 1 stycznia 2016 roku znajduje się w ciągu drogi wojewódzkiej nr 433.

Części ulicy w zarządzie GDDKiA

Odcinek drogi ekspresowej S11

Na odcinku, który jest częścią drogi ekspresowej S11, przebieg ulicy zgodny jest z trasą tej drogi. Rozpoczyna się on na węźle autostradowym z autostradą A2 i kończy przy granicy miasta, wskazanej przez znak drogowy w okolicy ul. Podjaryszki i Nad Krzesinką. Droga ta ma dwie 2-pasmowe jezdnie oraz szerokie pobocze, które oddzielone jest pasem zieleni. To również jest odcinek bezkolizyjny, który powstał w latach 1974-1977, a jego remont miał miejsce w okresie od 3 kwietnia 2006 do 7 czerwca 2009 roku, w ramach modernizacji 14-kilometrowego fragmentu tej drogi.

Obiekty inżynierskie

W tej sekcji zebrane zostały obiekty inżynierskie usytuowane wzdłuż ulicy Bolesława Krzywoustego w Poznaniu, uporządkowane wg odległości od ronda Rataje.

Nazwa	Rodzaj	Budowa	Wykonawcy	Długość	Zdjęcie	Uwagi
Tunel Jagielloński	Przejście podziemne	1 maja 1974 – 27 sierpnia 1976	Konstrukcja: Przedsiębiorstwo Robót Kolejowych nr 10 Wykończenie: Komunalne Przedsiębiorstwo Budowlane Nr 2	40 m	Brak	Usytuowany w osi dawnej ul. Ostrowskiej z przed 1974 roku (aktualnie asfaltowy chodnik prowadzący do przejścia).
Estakada nad doliną Obrzycy	Estakada żelbetowa	około 1974 – 1976	Roboty palowe: Poznańskie Przedsiębiorstwo Robót Inżynieryjnych Budownictwa Przemysłowego „Hydrobudowa-9” Konstrukcja: Płockie Przedsiębiorstwo Robót Mostowych	około 550 m	Brak	2 oddzielne jezdnie 3-pasmowe, 2 x 1 chodnik (bez dojść).
Tunel Lecha	Przejście podziemne	około 1974 – 1976	Konstrukcja: Przedsiębiorstwo Robót Kolejowych nr 10 Wykończenie: Komunalne Przedsiębiorstwo Budowlane Nr 2	40 m	Brak	Położony na terenie byłego cmentarza parafialnego.
Wiadukt Jedności Słowiańskiej	Wiadukt żelbetowy	około 1975 – 1976	Roboty palowe: Przedsiębiorstwo Robót Kolejowych Nr 15 w Warszawie Konstrukcja i wykończenie: Płockie Przedsiębiorstwo Robót Mostowych	Brak	Brak	2 oddzielne jezdnie 3-pasmowe oraz 2 x 1 chodnik (bez dojść).
Wiadukt ruchu lokalnego (Ostrowska-Wiatraczna)	Wiadukt żelbetowy	około 1976	Roboty palowe: Przedsiębiorstwo Robót Kolejowych Nr 15 w Warszawie Konstrukcja i wykończenie: Płockie Przedsiębiorstwo Robót Mostowych	115 m	Brak	1 jezdnia 2-pasmowa, 1 chodnik oraz dodatkowy chodnik (szer. 0,4 m bez dojścia).
Wiadukt na skrzyżowaniu z ul. Szwedzką	Wiadukt żelbetowy	XXI wiek	Brak	Brak	Brak	Brak
Wiadukt kolejowy na Franowie	Wiadukt żelbetowy	1975 – 1977 2007-2008 (remont)	Roboty palowe: Przedsiębiorstwo Robót Kolejowych Nr 15 w Warszawie Konstrukcja i wykończenie: Przedsiębiorstwo Robót Kolejowych Nr 10 Remont: Przedsiębiorstwo Usług Technicznych INTERCOR Sp. z o.o.	535 m	Brak	2 oddzielne jezdnie 3-pasmowe oraz 2 x 1 chodnik.
Węzeł autostradowy Poznań-Krzesiny	Wiadukt	2003	Brak	Brak	Brak	Brak
Wiadukt tarnowski (Krzesinki)	Wiadukt żelbetowy	około 1976 – 1977	Roboty palowe: Przedsiębiorstwo Robót Kolejowych Nr 15 w Warszawie Wykonawca: Płockie Przedsiębiorstwo Robót Mostowych	131 m	Brak	1 jezdnia 2-pasmowa. W grudniu 2002 roku wiadukt został uszkodzony przez zbyt wysoki pojazd ciężarowy przejeżdżający pod nim.
Kładka dla pieszych	Brak	XXI wiek	Brak	Brak	Brak	Brak

---

Oceń: Ulica Bolesława Krzywoustego w Poznaniu

---