Ulica Działowa w Poznaniu

---

Historia

W okresie zaboru pruskiego, w 1801 roku, na terenach skonfiskowanych przez władze pruskie ogrodów klasztornych karmelitów, zorganizowano czworoboczny plac, który przeznaczony był na parady wojskowe (niem. Paradeplatz). Z biegiem lat, miejsce to zostało udostępnione artylerzystom do ćwiczeń, co miało wpływ na nadanie obecnej nazwy (niem. Kanonenplatz). Dzisiaj w tym miejscu znajduje się przylegający do ulicy Ogród Jordanowski nr 1.

Wojciech Bogusławski wcześniej zabiegał o ten teren, jednak jego prośby do władz miejskich o wybudowanie nowego teatru, zamiast prowizorycznej sceny w pobliskiej ujeżdżalni Geislera, nie przyniosły skutku. Plac została odwiedzony przez cara Rosji, Aleksandra I w 1805 roku. W latach 1832-1836, chłopi z Winiar oraz Boniny, broniąc kościoła karmelitów bosych przed pruskim rabunkiem, organizowali protesty, które zakończyły się dopiero po interwencji wojskowej. Ulica, w obecnej formie, została wytyczona w 1844 roku.

W 1847 roku na placu miało miejsce publiczne rozstrzelanie Antoniego Babińskiego (schwytanego pod Rogoźnem), emisariusza Towarzystwa Demokratycznego Polskiego przez Niemców, co wywołało falę manifestacji i zamieszek o charakterze antyniemieckim. Na tym terenie, w 1889 roku, powstał neorenesansowy budynek Dowództwa V Korpusu Armijnego, który stanowił końcowy akcent dla Alei Marcinkowskiego. W czasie wizyty cesarza niemieckiego Wilhelma II w Poznaniu, w dniach 2-7 września 1902 roku, gmach ten gościł cesarską parę.

Podczas przyjęcia cesarskiego, które miało miejsce 2 września, obecny był arcybiskup Florian Stablewski. Przebudowa gmachu dowództwa spowodowała zwężenie placu do obecnej formy ulicy, mimo że jeszcze w dwudziestoleciu międzywojennym utrzymywała się nazwa „plac Działowy”. Kościół karmelitów bosych w okresie międzywojennym, od 1930 do 1939, pełnił rolę kościoła garnizonowego. W tym czasie pozostałości dawnego placu, nazywanego tzw. Koszarami Babińskiego, zajmowały zadbane korty tenisowe.

Na ulicy mieściło się także Towarzystwo dla Badań nad Historią Powstania Wielkopolskiego, które zostało założone w 1926 roku przez gen. Stanisława Taczak, a w skład zarządu wszedł kpt. Tadeusz Fenrych. Po I wojnie światowej, w kamienicy pod nr 7 zamieszkiwał Witold Noskowski, który osiedlił się w Poznaniu w 1924 roku po przyjeździe z Krakowa. Razem z nim w tej samej kamienicy mieszkali jego pasierbowie, znany geograf Jerzy Młodziejowski oraz muzyk Bronisław Młodziejowski, uczeń Egona Petri.

Pod nr 9 mieszkał wówczas sędzia Sądu Apelacyjnego, Edward Sommer, który wraz z rodziną zginął w wyniku prześladowań niemieckich w czasie okupacji, a jego syn Witold Sommer poległ w powstaniu warszawskim. W kamienicy pod numerem 11 żyli prawnicy, w tym Franciszek Hempowicz oraz Stanisław Sczaniecki. Warto również wspomnieć o belgijskim pisarzu i filozofie, Marcellu Paquecie (zm. 2014), którego działalność informuje specjalna tablica przy ulicy.

Obiekty

Ulica Działowa w Poznaniu kryje w sobie wiele interesujących obiektów, które warto poznać. Wśród nich znajdują się:

• bazylika św. Józefa i klasztor karmelitów bosych,
• pomnik św. Rafała Kalinowskiego,
• dawny gmach Dowództwa V Korpusu Armijnego w Poznaniu (obecnie zachowana tylko oficyna),
• nieistniejący pomnik Wilhelma I,
• Ogród Jordanowski nr 1,
• Wydział Architektury Akademii Sztuk Pięknych.

Zabytki

W okolicy ulicy Działowej w Poznaniu znajduje się wiele interesujących obiektów zabytkowych, które przyciągają uwagę mieszkańców oraz turystów. Wśród tych cennych miejsc wyróżnia się kościół św. Józefa.

Na tej samej ulicy możemy również podziwiać wiele historycznych domów, które mają swoje numery: 6, 8, 12, 14, 16, 18, 20 oraz 22. Budynki te zostały wzniesione po 1844 roku oraz odbudowane po zniszczeniach, których doświadczyły w trakcie wojen, około lat 1950-1955.

---

Oceń: Ulica Działowa w Poznaniu

---