Alfons Radomski

Wojsko i służby mundurowe

Alfons Radomski, znany również pod pseudonimem „Wacek”, przyszedł na świat 30 września 1896 roku w Poznaniu. Był on osobą wyróżniającą się w swoim środowisku, a jego życie miało znaczący wpływ na historię Polski w trudnych czasach.

Po zakończeniu edukacji, Radomski wstąpił do wojska, gdzie pełnił służbę jako porucznik piechoty rezerwy Wojska Polskiego. Jego kariera wojskowa oraz działalność niepodległościowa są istotnymi elementami jego biografii. Zmiany polityczne i militarne, które miały miejsce w Polsce, miały ogromny wpływ na jego życie i decyzje.

Alfons Radomski, będąc osobą zaangażowaną w walkę o niepodległość, stał się ofiarą tragicznych wydarzeń, które miały miejsce w 1940 roku. Jego śmierć w Charkowie wpisuje się w historię zbrodni katyńskiej, będącej bolesnym rozdziałem dla wielu rodzin i całego narodu.

Życiorys

Alfons Radomski przyszedł na świat 30 września 1896 roku w Poznaniu, w rodzinie Wacława oraz Stanisławy z Lewandowskich. Był wojskowym, który służył w armii niemieckiej. Zasłynął jako aktywny działacz Polskiej Organizacji Wojskowej w Zaborze Pruskim. Wziął także udział w powstaniu wielkopolskim, które miało istotne znaczenie dla odzyskania niepodległości przez Polskę.

26 października 1919 roku awansował na zastępca podporucznika w żandarmerii i został powołany do służby czynnej na czas mobilizacji. Od 27 października 1919 przydzielony był do Dowództwa Oddziału Żandarmerii Polowej przy Głównym Dowództwie Wojsk Polskich, powstałym z byłego zaboru pruskiego. Z dniem 1 czerwca 1921 roku, w stopniu porucznika, pełnił służbę w 2 Dywizjonie Żandarmerii Polowej Etapowej, z którego jednostką macierzystą był 7 Dywizjon Żandarmerii Wojskowej. Wkrótce po tym został przeniesiony do rezerwy.

W 1922 roku miał przydział w rezerwie do 7 Dywizjonu Żandarmerii w Poznaniu, a w 1923 roku przeniesiono go w rezerwie do 56 Pułku Piechoty w Krotoszynie. 8 stycznia 1924 roku zatwierdzono go w stopniu porucznika z datą starszeństwa 1 czerwca 1919 oraz 5329. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty. W 1934 roku, jako oficer rezerwy, figurował w ewidencji Powiatowej Komendy Rejonu Uzupełnień Poznań Miasto oraz pracował jako urzędnik w Kasie Chorych w Poznaniu. Oprócz tego, był aktywnym członkiem Związku Peowiaków.

Podczas kampanii wrześniowej w 1939 roku, Radomski został wzięty do niewoli przez Sowietów i przetrzymywany w obozie w Starobielsku. Zimą 1940 roku, niestety, został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pochowany w bezimiennej zbiorowej mogile w Piatichatkach, gdzie obecnie znajduje się Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu, ogłoszony oficjalnie 17 czerwca 2000 roku. Na liście, prowadzonej przez NKWD, figuruje pod poz. 2870.

Alfons Radomski w 30 lipca 1922 roku poślubił Apolonię Kłosowską, urodzoną 1 kwietnia 1899 roku w Bielsku. Para doczekała się dwóch synów: Janusza Czesława (urodzonego 20 lipca 1923) oraz Włodzimierza (urodzonego 26 lutego 1930).

Na koniec, 5 października 2007 roku, minister obrony narodowej, Aleksander Szczygło, na mocy decyzji nr 439/MON, pośmiertnie mianował Radomskiego na stopień kapitana. Uroczyste ogłoszenie awansu miało miejsce 9 listopada 2007 roku w Warszawie, podczas wydarzenia pt. „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

Alfons Radomski był zasłużonym człowiekiem, który otrzymał szereg odznaczeń za swoje niezwykłe osiągnięcia. Wśród jego nagród znajdował się Krzyż Niepodległości, przyznany 20 lipca 1932 roku, „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”. Ponadto, został uhonorowany również Krzyżem Walecznych, co świadczy o jego odwadze i determinacji w trudnych czasach.

Przypisy

  1. Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 109 [dostęp 06.10.2024 r.]
  2. Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 17.09.2024 r.]
  3. Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 28.08.2024 r.]
  4. Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 26.08.2024 r.]
  5. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 05.10.2007 r. w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  6. a b Kartoteka ewidencji ludności 1870–1931 : Fedorczyk Stanisław. Archiwum Państwowe w Poznaniu. [dostęp 12.01.2022 r.]
  7. Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego – baza on-line. Wielkopolskie Towarzystwo Genealogiczne „Gniazdo”. [dostęp 16.01.2022 r.]
  8. Rozkaz Nr 247 Dowództwa Głównego Wojsk Polskich b. zaboru pruskiego z 08.11.1919 r.
  9. Spis oficerów 1921 ↓, s. 404.
  10. Spis oficerów rezerwy 1922 ↓, s. 235.
  11. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 285.
  12. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 261, 475.
  13. a b Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 26, 510.
  14. Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 443.
  15. Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
  16. Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 443, tu błędnie podano, że w latach 1915–1918 służył w armii austriackiej.
  17. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 537.

Oceń: Alfons Radomski

★★★★★
Średnia ocena:4.52 Liczba ocen:8