Henryk Majewicz

---

Życiorys

Henryk Majewicz przyszedł na świat 26 maja 1925 roku w Poznaniu, jako potomstwo Stefana i Marii z domu Stasiak (ur. 1903). Już wkrótce rodzina zmieniła miejsce zamieszkania, kierując się do Bydgoszczy, gdzie Henryk rozpoczął naukę w szkole powszechnej przy ul. Poniatowskiego, a następnie kontynuował edukację w Gimnazjum nr 1, usytuowanym blisko placu Wolności.

Na początku drugiej wojny światowej, obawiając się planowanych przez Niemców wysiedleń, rodzina Majewiczów przeniosła się do Warszawy. W 1942 roku Henryk wstąpił do Narodowych Sił Zbrojnych, gdzie zdobył cenne umiejętności, kończąc kurs saperski (znany pod pseudonimem Marecki). Podczas pracy w fabryce Philipsa nauczył się nie tylko zegarmistrzostwa, ale również elektrotechniki, co pozwoliło mu organizować nielegalne dostawy dla Armii Krajowej.

Jako saper brał udział w powstaniu warszawskim, wykorzystując praktyczne zdolności nabyte w fabryce. Jego zadaniem było m.in. rozbrajanie kierowanych radiem stawiaczy min typu Borgward, które były stosowane przez Niemców do zniszczenia powstańczych barykad. Był jednym z niezłomnych zdobywców wieżowca PAST-y, gdzie walczył przy użyciu miotacza ognia. Niestety, w trakcie działań powstańczych został ranny od pocisku moździerzowego, co spowodowało, że stracił słuch w jednym uchu. Chociaż notorycznie był nominowany do odznaczenia Krzyżem Walecznych, jak sam podkreślał, żadne potwierdzenie nie dotarło do niego z uwagi na zmieniającą się sytuację.

Po kapitulacji powstania Henryk spędził pół roku w obozie jenieckim (Stalag IV-B Muhlberg). Po uwolnieniu z rąk wroga, udał się na Zachód, gdzie dołączył do 2 Korpusu pod dowództwem generała Andersa. Wspólnie z nim spędził 13 miesięcy we Włoszech, a następnie w 1946 roku osiedlił się w Wielkiej Brytanii. Po zakończeniu służby wojskowej Henryk pracował jako zegarmistrz w Newport w Walii aż do 1949 roku, kiedy to postanowił otworzyć własny sklep w Millom, na północnym zachodzie Anglii.

W 1950 roku poznał Leokadię Teresę Kosińską (ur. 1929), z którą wziął ślub. W wyniku ich związku przyszło na świat dwoje dzieci, a także pięcioro wnucząt oraz troje prawnucząt. Henryk przeszedł na emeryturę w 1992 roku, a półtora roku później udało mu się odzyskać Hotel Pod Orłem w Bydgoszczy, który przed wojną był współwłasnością jego ojca. Po tym wydarzeniu, co roku przyjeżdżał do Polski na kilka miesięcy, a w 2007 roku zakupił dom w Bydgoszczy i zdecydował się na stałe zamieszkanie w Polsce.

W dniu 29 lipca 2007 roku prezydent Lech Kaczyński uhonorował go Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej oraz za jego działalność na rzecz kombatantów i społeczności lokalnej. Niestety, 16 grudnia 2013 roku, w wieku 88 lat, Henryk Majewicz zmarł w Bydgoszczy. Został pochowany 28 grudnia 2013 na Cmentarzu Nowofarnym w Bydgoszczy.

---

Oceń: Henryk Majewicz

---