Józef Śron

---

Życiorys

Józef Śron przyszedł na świat 1 lipca 1894 roku w rodzinie Andrzeja oraz Anny, z domu Nowak. Był aktywnym członkiem Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Poznaniu, gdzie rozwijał swoje pasje sportowe.

W okresie 1914-1918 pełnił służbę w armii Cesarstwa Niemieckiego. Po zakończeniu działań zbrojnych znalazł się w niewoli francuskiej, jednak w 1918 roku wstąpił do Armii Polskiej w Francji, której dowódcą był generał Józef Haller. Z armią tą przybył do Polski, gdzie kontynuował służbę w 53 pułku piechoty.

W trakcie wojny polsko-bolszewickiej, 5 sierpnia 1920 roku, awansował na stopień sierżanta sztabowego. Podczas bitwy, gdy polskie wojska musiały się wycofać z rejonu Seretu, Śron wyróżnił się obroną taborów III batalionu przed bolszewicką kawalerią, liczącą około 500-600 szabel. Dzięki jego determinacji nieprzyjaciel nie zdołał przejść mostem na zachodnią stronę Strypy. To heroiczne zachowanie przyniosło mu Krzyż Srebrnego Orderu Virtuti Militari.

Po tym wydarzeniu awansował na stopień chorążego. Od 1921 roku pracował w Straży Granicznej jako starszy przodownik, a w 1939 roku bronił odcinka wolsztyńskiego. Po dostaniu się do niewoli niemieckiej w czasie II wojny światowej, zdołał uciec w 1941 roku.

W trakcie wojny był członkiem ZWZ-AK działał na terenie Inspektoratu Skierniewice, prowadząc działalność wywiadowczą pod pseudonimem „Julian”. Zmarł w Wolsztynie, gdzie spoczął na miejscowym cmentarzu.

Józef był dwukrotnie żonaty. Poślubił Stanisławę Bączkowską, a po jej śmierci w 1948 roku, ożenił się ponownie z Zofią Lisowską. Miał dwoje dzieci: Martynę oraz Kazimierza.

---

Oceń: Józef Śron

---