Witold Pic

---

Życiorys

Witold Pic, po zakończeniu edukacji w Gimnazjum im. Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu, gdzie uzyskał maturę w 1937 roku, kontynuował swoją karierę edukacyjną w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii, mieszczącej się we Włodzimierzu Wołyńskim, w latach 1937-1938. Po jej ukończeniu został przydzielony do 7 baterii 14 Wielkopolskiego pułku artylerii lekkiej, w której pełnił służbę do 15 września 1938 roku.

W dniu 31 sierpnia 1939 roku, zmobilizowany do Ośrodka Zapasowego tego samego pułku, rozpoczął aktywną służbę. We wrześniu 1939 roku walczył w szeregach 5 Lwowskiego pułku artylerii lekkiej w ramach 5 Dywizji Piechoty, gdzie brał udział w obronie Lwowa. Po ciężkich walkach, zarówno 21 września, jak i 20 października, przekroczył granicę polsko-węgierską, jednak został internowany na Węgrzech. W listopadzie 1939 roku dotarł do Francji, gdzie zaczął pełnić funkcję instruktora w Centrum Wyszkolenia Artylerii zlokalizowanym w Camp de Coëtquidan.

W lipcu 1940 roku Pic trafił do Wielkiej Brytanii i został przypisany do 1 pułku artylerii ciężkiej. Zdecydował się zgłosić do służby w kraju, a po przeszkoleniu w zakresie dywersji został zaprzysiężony w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza w dniu 29 listopada 1942 roku. Zrzut spadochronowy miał miejsce w nocy z 20 na 21 lutego 1943 roku w ramach operacji „File”, której dowodził por. naw. Karol Gębik, gdzie zrealizowano zrzut na placówkę odbiorczą „Słoń”, położoną 20 km na północ od Chęcin.

Po aklimatyzacji w kraju, w maju 1943 roku, otrzymał przydział do Kedywu Obszaru Zachodniego Armii Krajowej, wstępując w skład kadrowego zespołu mjra Jana Mielczarskiego „Sana”. Brał aktywny udział w różnych akcjach dywersyjnych, między innymi:

• wysadzenie pociągu towarowego między Błoniem a Bożą Wolą w nocy z 15 na 16 lutego 1944 roku,
• przecięcie torów kolejowych w pobliżu posterunku Boża Wola w nocy z 8 na 9 marca 1944 roku.

22 marca 1944 roku dowodził akcją ewakuacji broni z majątku Pułapina, która pozostała tam po wcześniejszej akcji w nocy z 8 na 9 marca 1944 roku. Podczas operacji w miejscowości Kaski doszło do starcia z oddziałem niemiecko-własowskim. W trakcie walki porucznik Pic został ranny, heroicznie przyjmując ogień nieprzyjaciela, co umożliwiło uratowanie innego żołnierza. W toku dalszego wycofywania, ponownie odniósł rany. Po zniszczeniu ważnych dokumentów, w tragiczny sposób zakończył swoje życie, decydując się na samobójstwo.

Odznaczenia i wyróżnienia

Witold Pic, postać o niezwykłym wkładzie w historię, został odznaczony licznymi wyróżnieniami, które podkreślają jego odwagę oraz zasługi. W gronie jego odznaczeń znajduje się Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari, który został mu nadany pośmiertnie, co świadczy o jego heroicznych czynach.

Dodatkowo, istnieją przypuszczenia, że mógł otrzymać Krzyż Walecznych, co także odzwierciedla jego niezłomną postawę w trudnych chwilach.

Życie rodzinne

Witold Pic był synem Władysława, który pracował jako kierownik w firmie eksportowej „Przybyła”, oraz Marii Rausch. W 1944 roku, wkrótce po zakończeniu II Wojny Światowej, pojął za żonę Stefanię Wilczak, urodzoną w 1918 roku.

Po jego śmierci, początkowo został pochowany w pobliżu Kasków. Jednak w 1945 roku, dzięki staraniom jego żony, nastąpiła ekshumacja ciała. Witold Pic znalazł ostateczny spoczynek w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Górczyńskim w Poznaniu, gdzie spoczywa pod nazwiskiem Witold Pic-Bielkiewicz.

Upamiętnienie

W lewej nawie kościoła św. Jacka, usytuowanego przy ul. Freta w Warszawie, znajduje się tablica upamiętniająca żołnierzy Armii Krajowej oraz cichociemnych – spadochroniarzy, którzy przybyli z Anglii i Włoch oraz walczyli o niezależność Polski. Tablica została odsłonięta w 1980 roku i wymienia nazwiska 110 poległych cichociemnych, wśród których znajduje się również Witold Pic.

---

Oceń: Witold Pic

---