Józef Starkowski

---

Życiorys

Józef Starkowski przyszedł na świat jako syn Walentego, który prowadził zakład dorożek oraz omnibusów w Poznaniu, oraz Józefy z Borczyńskich. W 1875 roku zakończył edukację w Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu i rozpoczął swoją karierę akademicką na Wydziale Inżynieryjnym Akademii Budowlanej w Berlinie. Niestety, jego studia zostały przerwane w 1878 roku z powodu śmierci ojca, co zmusiło go do powrotu do Poznania, aby zająć się rodzinnym biznesem.

W 1889 roku, korzystając ze stypendium im. Karola Marcinkowskiego i ze sprzedaży swojego przedsiębiorstwa, rozpoczął studia weterynaryjne w Berlinie, w Wyższej Szkole Weterynarii. Ukończył je 28 czerwca 1893 roku, uzyskując dyplom lekarza weterynarii. Już od 18 lipca 1893 roku pracował w nadzorze produktów mięsnych w rzeźni w Berlinie, a od 1 października przeszedł do rzeźni w Bydgoszczy. W 1895 roku powrócił do Poznania, gdzie rozpoczął praktykę jako weterynarz na własny rachunek.

W 1897 roku zainicjował działalność Szkoły Podkuwania Koni w Poznaniu, którą prowadził do 1917 roku. Jako specjalista w dziedzinie podkownictwa był regularnie wzywany do służby w armii niemieckiej w latach 1898-1914, uczestnicząc w poborze koni. Prowadził również wykłady w Kółkach Rolniczych oraz w Centralnym Towarzystwie Rolniczym.

W styczniu 1919 roku, zaangażował się w powstanie wielkopolskie, pełniąc funkcję kapitana w sztabie Naczelnego Dowództwa. Wstąpił do Wojska Polskiego ochotniczo 24 czerwca 1919 roku, a 24 czerwca 1920 roku został zatwierdzony w stopniu podpułkownika w Korpusie Weterynaryjnym, co miało miejsce z dniem 1 kwietnia tego samego roku. W tym okresie kierował również Szkołą Kucia Koni w Poznaniu. 1 czerwca 1921 roku był związany z Okręgowym Szpitalem Koni Nr 7 w Poznaniu.

3 maja 1922 roku, jego stopień pułkownika lekarza weterynarii został potwierdzony, a jego miejsce w korpusie oficerów weterynaryjnych zajmowało pierwsze miejsce. Oddziałem macierzystym Starkowskiego była Kadra Okręgowego Szpitala Koni Nr 7 w Poznaniu. W okresie od 1920 do 1926 roku prowadził zajęcia w Szkole Policji Konnej w Poznaniu, kładąc szczególny nacisk na higienę, pielęgnację koni oraz ich opiekę weterynaryjną. Po przeniesieniu w stan spoczynku na podstawie decyzji z dnia 31 października 1923 roku, w stopniu tytularnego generała brygady, kontynuował pracę w wojsku jako oficer kontraktowy.

Po zakończeniu działalności w szkole i szpitalu wojskowym oraz szkole policyjnej, zajął stanowisko weterynarza w miejskiej rzeźni w Poznaniu, gdzie pracował od 1926 roku aż do swojej śmierci. Zmarł tam 1 marca 1932 roku, a jego ciało spoczęło na cmentarzu garnizonowym na stokach Cytadeli Poznańskiej, w chwili pogrzebu, który odbył się 4 marca.

W życiu osobistym, od 1894 roku był mężem Marii z Pohlów, z którą doczekał się dwojga dzieci: syna Kazimierza oraz córki Wandy, która była lekarką i zmarła tragicznie w Oświęcimiu 9 lutego 1944 roku.

---

Oceń: Józef Starkowski

---