Wiadukt Dolna Wilda w Poznaniu

Przed otwarciem wschodniej i zachodniej obwodnicy miasta, wiadukt ten stanowił ważny odcinek tras krajowych, w tym dróg nr 5 i nr 11, oraz trasy europejskiej nr E261. Uroczyste otwarcie wiaduktu miało miejsce 17 października 2007 roku, po przeprowadzeniu szeroko zakrojonej przebudowy. Projektantami obiektu byli uznani specjaliści: Robert Palicki z firmy Scott Wilson oraz Marek Jusik z Biura Projektów Komunikacyjnych, który był odpowiedzialny za projekt części tramwajowej budowli.

Warto zaznaczyć, że wiadukt dolnowildecki składa się z trzech równoległych nitek - dwóch przeznaczonych dla ruchu drogowego oraz jednej dla tramwajów, a każda z nich znajduje się w odległości metra od siebie. Konstrukcja została zaprojektowana z myślą o długowieczności, szacowanej na 150 lat. Stalowe belki konstrukcyjne przywieziono z Luxemburgu z wytwórni ArcelorMittal. W sumie powstało 136 elementów, które ważą około 636 tysięcy kilogramów. W konstrukcji zastosowano także 176 pali, co stanowi dodatkowe wzmocnienie.

Warto podkreślić, że wiadukt jest przystosowany do ruchu ciężarówek o nacisku na oś wynoszącym 11,5 tony, co przypisuje mu klasę A. Obiekt został również obudowany ekranami akustycznymi, co zwiększa komfort użytkowania w jego otoczeniu. Realizacja tego ambitnego projektu miała miejsce dzięki współpracy konsorcjum firm: Feroco, Hydrobudowa 9, Scott Wilson oraz Biura Projektów Komunikacyjnych Poznań.

W przeszłości, w tym miejscu funkcjonował stary wiadukt, zbudowany w latach 1973–1976 z prefabrykowanych elementów niskiej jakości. Po trzydziestu latach intensywnej eksploatacji, większość jego części była w tak złym stanie, że nie kwalifikowały się do dalszego używania. W wyniku tego, wiadukt został zamknięty 5 sierpnia 2006 roku, co oznaczało początek prac wyburzeniowych, otwierających drogę dla nowej, nowoczesnej konstrukcji.