Most Dębiński w Poznaniu

---

Położenie

Most Dębiński jest zlokalizowany w strategicznym miejscu pomiędzy dwoma istotnymi mostami drogowymi: Lucjana Ballenstedta oraz Przemysła I. Jego położenie związane jest z biegiem linii kolejowej łączącej Poznań z Kluczborkiem.

Most ten odgrywa kluczową rolę w komunikacji między dwiema dzielnicami Poznania. Z jednej strony łączy lewobrzeżną część miasta, którą reprezentuje Dębina, w szczególności Osiedle Zielony Dębiec. Z drugiej zaś strony, jego konstrukcja prowadzi do dzielnicy Starołęka, obejmującej obszar Osiedla Starołęka-Minikowo-Marlewo.

Historia

Pierwsza konstrukcja, która stanęła w tej lokalizacji, została zrealizowana w latach 1874–1875. Był to most kolejowy o charakterze obronnym, osiągający długość 198 metrów. Jego pięcioprzęsłowa stalowa budowa z dźwigarami wspornikowymi wyróżniała się oryginalnym designem. Dwa skrajne przęsła oraz środkowe dysponowały łukowatą kratownicą i dolną płytą. Co ciekawe, nie osadzono ich na filarach, lecz na dwóch pozostałych przęsłach, które miały górną płytę oraz na przyczółkach. Każde z przęseł o górnym blacie wspierało się ewidentnie na dwóch filarach, tworząc łącznie ich cztery. Dwa z nich pojawiły się w nurcie rzeki. Originally, most był konstrukcją jednotorową, a po obu stronach zamykały go bramy z żelaznymi wrotami, ozdobione wieżyczkami.

Na przyczółku zachodnim od strony północnej oraz na przyczółku wschodnim od strony południowej znajdowały się budynki, które łączyły funkcje blokhauzów i wartowni. Ich wymiary wynosiły 6 m na 9 m, a krótszy bok był skierowany w stronę bramy. Czoła budynków miały półkolisty obwód, a dodatkowo zostały wyposażone w strzelnice przystosowane do karabinów. Całość wieńczyły blanki.

W roku 1903 do konstrukcji dodano kładkę dla pieszych, a w 1910 roku, na osobnej kratownicowej konstrukcji po stronie południowej, wprowadzono drugi tor. W okresie dwudziestolecia międzywojennego zlikwidowano natomiast bramy oraz blokhauzy-wartownie.

W wrześniu 1939 roku most został zniszczony przez wycofujące się polskie wojsko. Niemieckie siły dość szybko przystąpiły do jego odbudowy, wykorzystując pozostałości zniszczonej konstrukcji. Nowa wersja mostu zyskała budowę blachownicową. Niestety, podczas walk w początkowej fazie 1945 roku, most ponownie został wysadzony przez wycofujące się wojska niemieckie.

Odbudowano go ponownie po zakończeniu II wojny światowej, przy czym budowa południowego toru nawiązywała do pierwotnego wzoru. W 1971 roku nadano mu oficjalną nazwę Most Dębiński. Konstrukcja posiadała także przejście techniczne, które wykorzystywano jako kładkę, łączącą Starołękę z Dębcem.

Od 9 grudnia 2012 roku na moście funkcjonował tylko jeden tor, ponieważ stan jednego z przęseł był zły. Ruch odbywał się wahadłowo, a w lutym 2013 roku z uwagi na bezpieczeństwo kładka została oznakowana zakazem przejścia dla osób nieupoważnionych. W miarę upływu czasu obie strony wejścia zostały zaspawane z zamiarem przywrócenia funkcji przejścia dla pracowników technicznych PKP po remoncie mostu, ponieważ nie spełniało ono norm prawnych dla kładek.

Ostatecznie kładkę odtworzono w czasie remontu całego mostu, a w 2015 roku ogłoszono, że będzie ogólnodostępna. Mimo to, w maju 2019 roku, nadal możliwość jej legalnego użytkowania pozostawała niepewna.

Opis

Obecnie most dębiński dysponuje dwoma torami kolejowymi, co czyni go kluczowym elementem infrastruktury transportowej w Poznaniu.

Remont tej konstrukcji miał miejsce w latach 2014–2015, co znacząco poprawiło jej stan techniczny.

Co więcej, nieco później, w 2017 roku, rozbudowano również dostęp do kładki dla pieszych, co ułatwiło poruszanie się w tym rejonie.

---

Oceń: Most Dębiński w Poznaniu

---