Bronisław Feliks Zamiara, urodzony 20 maja 1896 roku w Poznaniu, to postać, która na zawsze wpisała się w historię polskiego wojska. Był porucznikiem Wojska Polskiego, a jego zasługi nie zostały zapomniane.
Zmarł 15 lutego 1954 roku w Bydgoszczy, pozostawiając po sobie trwały ślad w pamięci tych, którzy go znali oraz w polskiej tradycji wojskowej.
Za swoją odwagę i poświęcenie odznaczony został Orderem Virtuti Militari, co świadczy o jego niezwykłym wkładzie w obronę kraju.
Życiorys
Bronisław Zamiara przyszedł na świat 20 maja 1896 roku w Poznaniu, jako syn Ignacego (1861–1913) oraz Marianny z Woźniaków (ur. 1860). Miał dwóch braci: Czesława, który urodził się w 1898 roku oraz Waleriana, który zmarł w 1927 roku.
Po ukończeniu szkolnictwa podstawowego, był uczniem gimnazjum. Po zakończeniu edukacji podjął pracę w fabryce, jednak równolegle kontynuował naukę, co umożliwiło mu ukończenie szkoły handlowej. Uległ także zmianie w swoim życiu, gdy od 14 sierpnia 1916 roku zaciągnął się do wojska niemieckiego na froncie rosyjskim.
W Poznaniu, od 9 listopada 1918 roku, współpracował w tworzeniu Tajnego Sztabu Wojskowego i od 27 listopada aktywnie brał udział w walkach w ramach powstania wielkopolskiego. Jako część wojsk wielkopolskich, odgrywał istotną rolę w organizacji intendentury. W styczniu 1919 roku został odkomenderowany do sztabu Dowództwa Generalnego Wojsk Wielkopolskich na froncie północnym. Pełnił również funkcję szefa adiutantury w dowództwie 2 Dywizji Strzelców Wielkopolskich od lipca 1919 roku.
Jego zaangażowanie w obronę kraju nie kończyło się na powstaniu. W czerwcu 1920 roku został skierowany na front w czasie wojny polsko-bolszewickiej. Brał udział w walkach pod Berezyną, gdzie 5 lipca doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu. Jego męstwo zostało uhonorowane przyznaniem Krzyża Srebrnego Orderu Virtuti Militari.
Po zakończeniu służby wojskowej, w październiku 1921 roku został przeniesiony do rezerwy w stopniu porucznika. Osiedlił się w Bydgoszczy, tam podjął pracę jako właściciel hurtowni olejów mineralnych. W tym mieście pełnił także funkcje radcy Gdyńskiej Izby Przemysłowo-Handlowej oraz ławnika Sądu Pracy od 1938 roku.
Okres okupacji niemieckiej wymusił na nim ucieczkę do Warszawy, gdzie ukrywał się przed wrogiem. Po zakończeniu II wojny światowej wrócił do Bydgoszczy w 1945 roku. Niestety, jego życie zakończyło się w 1954 roku.
W 1927 roku wstąpił w związek małżeński z Marią Nylk, z którą miał czworo dzieci: dwóch synów, Bogdana i Romana oraz córki, Barbarę i Krystynę.
Ordery i odznaczenia
Bronisław Zamiara, wybitny przedstawiciel swojej epoki, został odznaczony licznymi medalami i odznaczeniami, które odzwierciedlają jego niestrudzoną służbę oraz poświęcenie.
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 3837,
- Krzyż Niepodległości, przyznany 9 listopada 1932 roku,
- Krzyż Walecznych, który otrzymał dwukrotnie,
- Srebrny Krzyż Zasługi,
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921.
Przypisy
- Bronisław Feliks Zamiara [online], geni_family_tree [dostęp 04.12.2021 r.]
- a b c d e f Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 358. [dostęp 04.12.2021 r.]
- M.P. z 1938 r. nr 101, poz. 161 – Ogłoszenie Prezesa Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 30.03.1938 r.
- a b Polak (red.) 1991 ↓, s. 163.
- Polak (red.) 1991 ↓, s. 162.
- M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 296 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Emil Materne | Herbert-Ernst Vahl | Stefan Górski | Piotr Kołodziejczyk | Stanisław Milczyński | Ignacy Tadeuszczak | Janusz Adamczak | Witold Pic | Kryspian Hille | Józef Starkowski | Karl Friedrich Merten | Ernest Bauman | Karol Bittner | Józef Ciosański | Adam Dziembowski | Bogdan Sleboda | Adam Białoszyński | Teofil Iwanowski | Andrzej Sobieraj | Wanda GarlińskaOceń: Bronisław Zamiara