Herbert-Ernst Vahl

Wojsko i służby mundurowe

Herbert-Ernst Vahl, urodzony 9 października 1896 roku w Poznaniu, był niemieckim oficerem wojskowym, który przeszedł do historii jako SS-Brigadeführer oraz Generalmajor der Waffen-SS. Jego życie zawodowe i polityczne miało miejsce w burzliwych czasach XX wieku.

Vahl zmarł tragicznie 22 lipca 1944 roku w Salonikach, co zamyka jego nieprzeciętną karierę. Postać ta, z uwagi na swój stopień w strukturach Waffen-SS, odnosiła się do kontrowersyjnych wydarzeń związanych z II wojną światową oraz ideologią, która jej towarzyszyła.

Życiorys

Urodził się w Poznaniu, a jego życie zawodowe naznaczyła służba wojskowa. Po wybuchu I wojny światowej, z entuzjazmem wstąpił do wojska jako ochotnik, przyjmując miejsce w 7 pułku grenadierów. Podczas wojny ukończył szkolenie w szkole oficerskiej, co zaowocowało nadaniem mu stopnia porucznika.

Po zakończeniu działań wojennych, pozostał w strukturach wojskowych, służąc w Reichswehrze, gdzie objął dowództwo kompanii motocyklistów w 14 pułku kawalerii. W miarę reorganizacji wojska niemieckiego, po powstaniu Wehrmachtu, nadal kontynuował swoją karierę w wojsku, zyskując doświadczenie w jednostkach pancernych.

W kampanii wrześniowej, jako dowódca 65 batalionu pancernego, brał udział w walkach w składzie 1 Dywizji Lekkiej. Jego renomę wzmocniły dalsze działania, gdy dowodził 101 batalionem pancernym podczas kampanii francuskiej. Po tych sukcesach, ponownie podjął wyzwanie, biorąc udział w ataku na ZSRR. 15 grudnia 1941 roku został mianowany dowódcą 29 pułku pancernego w 12 Dywizji Pancernej.

1 sierpnia 1942 roku złożył przysięgę w SS (nr leg. 430 348), a następnie objął dowództwo 2 pułku pancernego w 2 Dywizji Grenadierów Pancernych SS „Das Reich”. Jego talent przywódczy doprowadził go do stanowiska dowódcy 2 Dywizji Grenadierów Pancernych SS „Das Reich” w okresie od 10 lutego do 18 marca 1943 roku. Z dniem 1 lipca 1943 roku został inspektorem wojsk pancernych Waffen-SS, co podkreślało jego znaczenie w hierarchii wojskowej.

W maju 1944 roku, 7 maja, objął dowodzenie nad 4 Dywizją Grenadierów Pancernych SS „Polizei”, stacjonującą na Bałkanach, głównie w Grecji, gdzie jego jednostka uczestniczyła w walkach przeciwko partyzantce. Życie tego wojskowego zakończyło się tragicznie. 22 lipca 1944 roku zginął w wyniku wypadku samochodowego w Salonikach.

Awanse

armia Cesarstwa Niemieckiego

Herbert-Ernst Vahl rozpoczął swoją służbę wojskową w armii Cesarstwa Niemieckiego, gdzie awansował na stopień podporucznika (Leutnant) w dniu 8 stycznia 1915 roku.

Reichswehra

Następnie, w okresie międzywojennym, służył w Reichswere, osiągając różne stopnie wojskowe. Porucznik (Oberleutnant) został mu nadany 1 kwietnia 1925 roku, a w dniu 1 lutego 1931 roku uzyskał awans na kapitana (Hauptmann).

Wehrmacht

Przechodząc do Wehrmachtu, Vahl awansował do stopnia majora (Major) 1 listopada 1936 roku. W swojej karierze wojskowej kontynuował awansowanie, zdobywając stopień podpułkownika (Oberstleutnant) 1 lutego 1939 roku, a następnie 13 grudnia 1941 roku otrzymał tytuł pułkownika (Oberst).

Waffen-SS

W końcu, służba Vahla w Waffen-SS miała miejsce, gdy 1 sierpnia 1942 roku uzyskał awans na SS-Standartenführer. Jego kariera obejmowała również stopień SS-Oberführer w dniu 10 lutego 1943 roku, a 1 kwietnia 1943 roku stał się SS-Brigadeführer i Generalmajor Waffen-SS.

Odznaczenia

Herbert-Ernst Vahl otrzymał liczne odznaczenia w trakcie swojej służby, co podkreśla jego zasługi i poświęcenie. Wśród wyróżnień przyznanych mu w czasie II wojny światowej znajdują się:

  • Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego, przyznany 31 marca 1943 roku,
  • Złoty Krzyż Niemiecki, otrzymany 18 września 1941 roku,
  • Krzyż Żelazny I klasy, przyznany w dniu 30 kwietnia 1918 roku,
  • Okucia Krzyża Żelaznego I klasy, przyznane 13 czerwca 1941 roku,
  • Krzyż Żelazny II klasy, odznaczony 27 czerwca 1915 roku,
  • Okucia Krzyża Żelaznego II klasy, otrzymane 12 października 1939 roku.

Oceń: Herbert-Ernst Vahl

★★★★★
Średnia ocena:4.77 Liczba ocen:25