Wiktor Wielkopolanin-Nowakowski

---

Życiorys

Wiktor Wielkopolanin-Nowakowski to postać, która swoją edukację rozpoczęła w Poznaniu, gdzie ukończył 6 klas gimnazjum. Maturę zdał w Gimnazjum oo. Zmartwychwstańców w Krakowie. Po zakończeniu szkoły średniej, przez dwa i pół roku uczęszczał do seminarium duchownego, co znacząco wpłynęło na jego późniejsze życie. W latach 1904–1905, Wiktor odbył służbę w niemieckim pułku artylerii polowej, co stanowiło czas, w którym zdobywał doświadczenie wojskowe.

W 1912 roku, związany z ideą niepodległościową, wstąpił do Związku Strzeleckiego w Krakowie, gdzie ukończył kurs oficerski. Jego kariera wojskowa przyspieszyła podczas I wojny światowej, kiedy to walczył w szeregach I Brygady Legionów Polskich, a jego osobiste zaangażowanie w działania bojowe zaowocowało awansem na porucznika, który otrzymał 2 lipca 1915 roku.

Po kryzysie przysięgowym, w 1917 roku, wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej, działającej na terenach kieleckim i lubelskim. W listopadzie 1918 roku, w okresie turbulentnych zmian, dołączył do Wojsk Polskich, gdzie zaangażował się w organizację i dowodzenie I batalionem Chełmskiego Pułku, który później został przemianowany na 35 pułk piechoty.

Jego dowództwo nad 35 pp rozpoczęło się w 1920 roku, kiedy to przejął obowiązki od podpułkownika Mieczysława Ryś-Trojanowskiego. Po zakończeniu wojny z bolszewikami, uzyskał stopień podpułkownika, z datą starszeństwa 1 czerwca 1919 roku oraz 162. lokatą w korpusie oficerów zawodowych piechoty.

Przez ponad pięć lat piastował funkcję dowódcy 35 pułku piechoty w Brześciu. Z dniem 22 grudnia 1925 roku, został przydzielony do dowództwa 26 Dywizji Piechoty w Skierniewicach jako oficer przysposobienia wojskowego. Jego ścieżka kariery zyskała dodatkowy wymiar, kiedy to 23 maja 1927 roku objął stanowisko komendanta w Komendzie Miasta Lwów. 1 lutego 1928 roku, Wiktor został przeniesiony w stan nieczynny na okres 32 miesięcy.

W 1928 roku pełnił obowiązki komisarza rządowego w Tarnopolu, a następnie służył w Straży Granicznej. Otrzymał awans na stanowisko kierownika Wielkopolskiego Inspektoratu Okręgowego w Poznaniu, gdzie pracował od 22 stycznia 1929 roku do 7 maja 1930 roku. Ostatecznie, z dniem 31 października 1930 roku, został przeniesiony w stan spoczynku.

Wiktor Wielkopolanin-Nowakowski na zawsze pozostanie w pamięci, a jego życie zakończyło się na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, w kwaterze A5-6-13, gdzie spoczywa wśród innych dzielnych żołnierzy.

Awanse

Wiktor Wielkopolanin-Nowakowski przeszedł znaczącą drogę w swojej karierze wojskowej, osiągając kolejne stopnie awansu w krótkim czasie. Poniżej przedstawiamy szczegółowy wykaz jego awansów:

• podporucznik (1914),
• porucznik (1915),
• kapitan (1918),
• major (1920),
• podpułkownik (1920).

Ordery i odznaczenia

W bogatej karierze Wiktora Wielkopolanina-Nowakowskiego, odznaczenia i wyróżnienia zajmują szczególne miejsce, podkreślając jego zasługi na rzecz ojczyzny oraz działalność w okresie walk o niepodległość.

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari – 1921,
• Krzyż Niepodległości – 17 września 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 27 listopada 1929 „za zasługi na polu pracy niepodległościowej”,
• Krzyż Walecznych czterokrotnie (po raz 2, 3 i 4 w 1921),
• Odznaka „Za wierną służbę”,
• Krzyż Kawalerski francuskiego Orderu Narodowego Legii Honorowej.

Te odznaczenia są doskonałym przykładem zaangażowania i poświęcenia Wiktora, które znalazły uznanie w oczach socjalnych oraz profesjonalnych instytucji.

---

Oceń: Wiktor Wielkopolanin-Nowakowski

---