Klemens Kołaczkowski

Wojsko i służby mundurowe

Klemens Kołaczkowski, noszący herb Abdank, był postacią o znaczącym wpływie w historii Polski. Urodził się w 1793 roku w Poznaniu i przez całe życie aktywnie uczestniczył w wydarzeniach swojej epoki.

Jako generał, pełnił szczególnie ważną rolę w korpusie inżynierów Królestwa Kongresowego, wpływając na rozwój militarnej infrastruktury oraz strategii.

Jego życie zakończyło się w Dreznie, 23 września 1873 roku, a jego osiągnięcia pozostają w pamięci jako ważny element polskiej historii wojskowości.

Życiorys

Klemens Kołaczkowski, syn Ignacego Franciszka Kołaczkowskiego i Józefy, był osobą, której życie i osiągnięcia miały istotny wpływ na historię Polski. Urodził się w rodzinie o szlacheckich tradycjach, co z pewnością wpłynęło na jego późniejsze wybory życiowe oraz zawodowe.

W latach 1806–1809 kształcił się na Uniwersytecie Wrocławskim, gdzie zdobył niezbędną wiedzę, a następnie ukończył Szkołę Aplikacyjną Artylerii i Inżynierów w Warszawie. W 1810 roku jego kariera nabrała rozpędu, gdy rozpoczął nadzór nad pracami fortyfikacyjnymi w Zamościu oraz Modlinie.

Kołaczkowski brał udział w wojnach napoleońskich, biorąc udział w kampaniach wojennych w latach 1809, 1812, 1813 i 1814. Za swoje zasługi został odznaczony francuskim tytułem Kawalera Orderu Legii Honorowej oraz polskim Krzyżem Złotym Orderu Virtuti Militari w 1813 roku.

W kolejnych latach jego działalność skoncentrowała się na wspieraniu niepodległościowych działań w Polsce. W latach 1814–1815 był współzałożycielem tajnego związku znanego jako Przyjaciele Polski oraz członkiem masonerii w polskiej loży Tarcza Północna. Po przystąpieniu do wojska Królestwa Polskiego w 1815 roku, w latach 1820–1830 pełnił funkcję wykładowcy i dyrektora naukowego Szkoły Wojskowej Aplikacyjnej.

Podczas powstania listopadowego, Kołaczkowski był odpowiedzialny za komendowanie służbami inżynieryjnymi, a także pełnił rolę generalnego kwatermistrza w obronie Warszawy oraz Modlina. W 1831 roku został mianowany generałem brygady oraz dowódcą korpusu inżynierów. Po porażce powstania, złożył przysięgę wiernopoddańczą carowi Mikołajowi i wycofał się z życia publicznego, decydując się na życie w Wielkopolsce.

Kołaczkowski został uhonorowany wieloma odznaczeniami, w tym Orderem Świętego Włodzimierza IV klasy oraz Orderem Świętej Anny z brylantami. Otrzymał również Znaki Honorowe za 20 lat służby w 1830 roku. Jego dorobek obejmuje także publikacje dotyczące biografii I. Prądzyńskiego (1851) oraz J. H. Dąbrowskiego (1901), jak również Wspomnienia, które zostały wydane w kilku tomach w latach 1898–1901.

Awanse

Klemens Kołaczkowski miał bogatą karierę wojskową, a jego awanse odzwierciedlają postępy w hierarchii wojskowej. Oto szczegóły jego awansów:

  • IV 1809 – podporucznik,
  • IV 1810 – porucznik I klasy,
  • II 1813 – kapitan I klasy,
  • IV 1820 – podpułkownik,
  • V 1829 – pułkownik,
  • VI 1831 – generał brygady.

Przypisy

  1. Jarosław Cięciara: Patroni jednostek Wojska Polskiego. T. 1. Warszawa: Bellona, 1998, s. 105.
  2. Marek Tarczyński: Generalicja powstania listopadowego. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1980, s. 390. ISBN 83-11-06343-5.
  3. a b c d Wielkopolski Słownik Biograficzny. s. 344.
  4. Seweryn Uruski: Rodzina. Herbarz szlachty polskiej. T. 5. Warszawa: 1908, s. 21.
  5. Xsięga pamiątkowa w 50-letnią rocznicę powstania roku 1830 zawierająca spis imienny dowódców i sztabs-oficerów, tudzież oficerów, podoficerów i żołnierzy Armii Polskiej w tymże roku Krzyżem Wojskowym „Virtuti Militari” ozdobionych, Lwów 1881, s. 11.
  6. Wspomnienia Jenerała Klemensa Kołaczkowskiego; tom V, w Krakowie 1901.
  7. Przepisy o znaku honorowym niemniej Lista imienna generałów, oficerów wyższych i niższych oraz urzędników wojskowych, tak w służbie będących, jako też dymisjonowanych, znakiem honorowym ozdobionych w roku 1830, [b.n.s]

Oceń: Klemens Kołaczkowski

★★★★★
Średnia ocena:4.8 Liczba ocen:25