Ulica Klasztorna w Poznaniu

Ulice i place

Ulica Klasztorna to jedna z charakterystycznych ulic w Poznaniu, która znajduje się w sercu miasta, a konkretnie na Starym Mieście. Ta urokliwa lokalizacja na osiedlu Stare Miasto sprawia, że jest to miejsce niezwykle atrakcyjne, pełne historycznych ciekawostek i architektonicznych skarbów.

Ulica Klasztorna biegnie pomiędzy ulicą Wielką na północy a ulicą Gołębią na południu. Na północ od jej końca, w miejscu skrzyżowania z ulicą Wielką, można znaleźć jej przedłużenie w postaci ulicy Kramarskiej, która dodaje uroku całej okolicy.

Warto zwrócić uwagę na niepowtarzalny klimat, jaki panuje w tej części Poznania, gdzie historia i nowoczesność spotykają się na każdym kroku.

Nazwa

W 1607 roku na terenie określanym obecnie jako ulica klasztorna, zbudowano klasztor dla sióstr benedyktynek, które przebyły do Poznania z Chełmna. Siostry zaczęły zamieszkiwać Pałac Górków, który w przeszłości był własnością magnatów oraz związany był z ideami reformacji. Ulica, przy której usytuowano ten klasztor, przyjęła swoją nazwę po tym zakonie, odzwierciedlając w ten sposób swoje początki.

Historia

„Klasztor benedyktynek był aktywny do 1836 roku, kiedy to w wyniku decyzji zaborcy pruskiego nastąpiła jego kasata. W budynku pałacu Górków uruchomiono Szkołę Ludwiki, której nazwa upamiętniała żonę namiestnika Wielkiego Księstwa Poznańskiego, Antoniego Radziwiłła. Na początku, placówka oferowała wysoki standard życia, jednak z biegiem lat oraz w wyniku ekspansji nowych szkół w Poznaniu, jej atrakcyjność znacznie spadła. Władze edukacyjne zdecydowały się na zakup budynku przy ul. Młyńskiej w 1876 roku, gdzie przeniosły szkołę. Od 1965 roku w byłym klasztorze mieści się Muzeum Archeologiczne.

W przeszłości wschodnia części traktu miała głównie charakter gospodarczy. Na odcinku pomiędzy ulicą Wielką a Gołębia istniało kilka tanich restauracji o raczej nie najlepszej reputacji. Na narożniku ulicy Koziej w okresie międzywojennym znajdował się sklep z trumnami, który przyciągał lokalne kontrowersje.

Obiekty

W niezwykle interesującej architekturze okolic ulicy Klasztornej w Poznaniu, można zauważyć wiele historycznych obiektów, z których każdy ma swoją niepowtarzalną historię. Przykładem jest budynek noszący numer 14, który przyciąga uwagę swoim renesansowym portalem, datowanym na 1548 rok. Znajduje się on między ulicami Kozią a Wodną.

Warto również zwrócić uwagę na wieżę kolegium jezuickiego, która jest dominującym elementem nad całą ulicą. Obecnie w tym budynku mieści się Urząd Miasta Poznania. Tuż przy skrzyżowaniu z ulicą Gołębią można zobaczyć dawne probostwo farne, które pochodzi z XIV wieku i zostało przebudowane w XVIII wieku. Obiekt ten pełnił funkcję rezidencyjną dla takich osobistości, jak ksiądz, poseł i senator Antoni Stychel oraz ksiądz Paweł Steinmetz, który zginął z rąk Niemców w Forcie VII.

Co ciekawe, probostwo do tej pory nie straciło swojej pierwotnej funkcji, co czyni je istotnym punktem w historii Poznania. Ulica Klasztorna i jej otoczenie kryją w sobie wiele innych tajemnic i pięknych budowli, które mówią o bogatej przeszłości tego regionu.

Zabytki

Wśród bogatej historii Starego Miasta w Poznaniu, użytkowane przez wieki budynki zachwycają swoją architekturą oraz znaczeniem historycznym. Do rejestru zabytków wpisane są następujące obiekty:

  • budynek nr 1, powstały w trzeciej ćwierci XIX wieku, którego odbudowa miała miejsce w 1953 roku,
  • budynek nr 2, datowany na XVI wiek, przebudowany około 1880 roku,
  • budynek nr 3, z XV wieku, który przeszedł przebudowy w latach 1804 i 1807 oraz odbudowę w 1897 roku,
  • budynek nr 4, z XV wieku, przebudowany w 1790 roku, a następnie restaurowany w trzeciej ćwierci XIX wieku i odbudowany w 1954 roku według projektu Jana Cieślińskiego,
  • budynek nr 5, z trzeciej ćwierci XIX wieku, którego odbudowa miała miejsce w 1954 roku również na podstawie projektu Jana Cieślińskiego,
  • budynek nr 6, datowany na trzecią ćwierć XIX wieku, który został odbudowany w 1954 roku według projektu Jana Cieślińskiego,
  • budynek nr 7, z lat 30. XIX wieku, przebudowany na początku XX wieku oraz odbudowany w latach 1949-1950 wg Hieronima Wilanda,
  • budynek nr 8, z trzeciej ćwierci XIX wieku, odbudowany w 1953 roku według projektu Jana Cieślińskiego,
  • budynek nr 9, z trzeciej ćwierci XIX wieku, który został odbudowany w 1953 roku,
  • budynek nr 16, z trzeciej ćwierci XIX wieku, odbudowany w 1959 roku,
  • budynek nr 17, pochodzący z XV wieku, przebudowany na początku XX wieku, odbudowany w latach 50. XX wieku,
  • budynek nr 19, z różnych okresów: XV, XVI oraz XIX wieku,
  • budynek nr 1, powstały w trzeciej ćwierci XIX wieku, odbudowany w 1953 roku,
  • budynek nr 21, z trzeciej ćwierci XIX wieku,
  • budynek nr 26, datowany na około 1804 rok, przebudowany w 1879 roku i odbudowany w 1956 roku.

Wszystkie wymienione obiekty odzwierciedlają różnorodność architektoniczną oraz historię Poznania, przyciągając zarówno mieszkańców, jak i turystów.

Przypisy

  1. a b WłodzimierzW. Łęcki, Poznań: przewodnik po zabytkach i osobliwościach miasta dla przybyszów z dalszych i bliższych stron, wyd. I, Poznań: Zysk i S-ka Wydawnictwo, 2010, s. 131, ISBN 978-83-7506-466-7 [dostęp 16.12.2022 r.]
  2. a b c d e ZbigniewZ. Zakrzewski, Ulicami mojego Poznania. Cz. 2, W zasięgu hejnału, Poznań: Wydawnictwo Kwartet, 2006, s. 88-89, ISBN 83-60069-25-5 [dostęp 16.12.2022 r.]
  3. JoannaJ. Bielawska-Pałczyńska, Poznań. Spis zabytków architektury, Poznań: Urząd Miasta, 2004, s. 123-124, ISBN 83-89525-07-0 [dostęp 16.12.2022 r.]
  4. MariaM. Trzeciakowska, W dziewiętnastowiecznym Poznaniu, Poznań: Wydawn. Poznańskie, 1987, s. 349, ISBN 83-210-0540-3 [dostęp 16.12.2022 r.]

Oceń: Ulica Klasztorna w Poznaniu

★★★★★
Średnia ocena:4.83 Liczba ocen:9