Ulica Świętosławska w Poznaniu

Ulice i place

Ulica Świętosławska to niezwykle interesujący fragment przestrzeni Poznania. Zlokalizowana na Starym Mieście, stanowi istotny element tej zabytkowej części miasta. Ulica ta wzdłuż swojego przebiegu łączy różne historyczne miejsca, a jej charakterystyczny biegu od południowo-wschodniego rogu Starego Rynku w kierunku południowym, dodaje jej wyjątkowego uroku.

Warte podkreślenia jest to, że ulicę Świętosławską można znaleźć w obrębie osiedla Stare Miasto, co sprawia, że jest ona doskonałym miejscem zarówno dla mieszkańców, jak i turystów. Jej malownicze otoczenie oraz bliskość do kluczowych atrakcji turystycznych zachęcają do spacerów i odkrywania tajemnic tego pięknego miasta.

Nazwa

Ulica Świętosławska w Poznaniu ma bogatą historię nazw, które zmieniały się na przestrzeni wieków.

W przeszłości, w okresie średniowiecza, była znana jako Kozia, co wskazuje na jej lokalne znaczenie.

Do roku 1919 funkcjonowała pod nazwą Jesuitenstrasse, a następnie, między latami 1919 a 1939, została przemianowana na Jezuicka.

W czasach II wojny światowej, od 1939 do 1945 roku, ulica nosiła nazwę Albrecht-Dürer-Strasse.

Od zakończenia wojny, w 1945 roku, jej obecna nazwa to Świętosławska.

Historia i obiekty

W bezpośrednim sąsiedztwie Starego Rynku na wschodniej stronie ulicy mieści się Pałac Górków. Ta niezwykła budowla, która powstała w okresie od 1545 do 1549 roku poprzez połączenie kilku gotyckich kamienic, obecnie jest siedzibą Muzeum Archeologicznego. Główne wejście do muzeum znajduje się od ulicy Wodnej.

Rok 1896 oznaczał rozpoczęcie działalności Wincentego Janaszka, który otworzył swój sklep oferujący porcelanę, serwisy stołowe, szkło oraz sztućce. Był to jeden z najszerszych asortymentów w mieście w tej kategorii. Tuż obok znajdowała się introligatornia Józefa Zimnego, pasjonatów entomologii, którego kolekcja motyli liczyła aż osiem tysięcy owadów przechowywanych w specjalnych szafach. Zimny miał również osobną bibliotekę poświęconą tematyce entomologicznej.

W tej samej okolicy działała inna introligatornia, popularna wśród klientów z powodu jakości świadczonych usług. Nieopodal mieściła się również prywatna szkoła tańca, którą założył Piotr Mikołajczak, utalentowany choreograf oraz działacz społeczny, wychowany w Warszawie oraz Berlinie i aktywnie związany z organizacjami takimi jak „Sokół” oraz Klub Wioślarski 04. Po jego śmierci szkołę przejął jego syn Bolesław, który był baletmistrzem poznańskiej Opery.

W latach 1923–1933 w budynku o numerze 5 funkcjonowała Szkoła Sztuki Zdobniczej, której dyrektorem był Karol Zyndram-Maskowski. Wykładowcy, tacy jak Szczęsny Detloff, Wiktor Gosieniecki, Józef Kostrzewski, Kazimierz Ulatowski oraz Marcin Rożek, przyczynili się do jej renomy. Prace studentów zostały wyróżnione podczas międzynarodowej wystawy sztuki w Paryżu w 1925 roku.

Na zachodniej stronie traktu przed rokiem 1939 istniały między innymi znana introligatornia oraz zakład szklarski i sklep z dewocjonaliami Lesińskiego, uznawanego za jednego z najstarszych poznańskich szklarzy. W budynku o numerze 7 mieści się Towarzystwo Muzyczne im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu. Naprzeciwko ulokowane są gmachy Szkoły Baletowej, której dziedziniec oraz schody inspirowane są rzymskim kościołem San Carlo alle Quattro Fontane. W tym miejscu działał także pierwszy w Poznaniu profesjonalny teatr, a jego przedsiębiorcą był Wojciech Bogusławski.

15 października 1917 roku ulicą przeszła procesja z okazji stulecia śmierci Tadeusza Kościuszki, która wyruszyła po uroczystościach w fary. Na końcu ulicy od strony południowej znajduje się Bazylika Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i św. Marii Magdaleny, która, według Zbigniewa Zakrzewskiego, jest „jednym z najciekawszych rozwiązań architektonicznych w polskim miastach”.

Na ulicy możemy dostrzec architektoniczne perły, takie jak:

  • nr 3 z XV wieku, z przebudowami z lat 1802–1804, 1871 oraz odbudową w latach 1959–1960,
  • nr 4 z około 1804 roku, który został przebudowany w 1882 roku i odbudowany w 1961,
  • nr 6 z początku XVI wieku z rozbudową w 1736 roku, przebudową w 1870 oraz 1902 i odbudową w latach 1974–1976,
  • nr 7 z początku XVI wieku, z przebudowami w latach 1796 i 1882 oraz odbudową w latach 1974–1976,
  • nr 8 z XVI wieku, który przeszedł przebudowę w XVIII wieku oraz w latach 1813 i 1868,
  • nr 9 z XVI wieku, z przebudowami w połowie XVII wieku oraz w latach 1780–1781 i 1881 (ostateczna przebudowa według projektu Antoniego Höhne),
  • nr 10 z XVI wieku, z przebudowami w latach 1804 i 1857 oraz odbudową w 1964 roku,
  • nr 11 z około 1804 roku, z przebudowami w latach 1867–1869,
  • nr 12 z XV wieku, z przebudowami w latach 1835 oraz 1875–1877, i odbudową w 1949 roku.

Oceń: Ulica Świętosławska w Poznaniu

★★★★★
Średnia ocena:4.65 Liczba ocen:16