Grochowe Łąki

---

Historia

„Obszary usytuowane na północ od niegdyś istniejącej Bramy Wronieckiej, były historycznie podmokłymi łąkami usytuowanymi nad Warta. W XVI wieku tereny te znajdowały się w rękach Jana Groffa, który był cenionym kupcem oraz rajcą miejskim, osiedlonym w kamienicy pod numerem 61 na Starym Rynku (wcześniej obszary te należały do zakonu Dominikanów).

Na tym obszarze powstały piękne ogrody oraz sady. Z uwagi na nazwisko rodziny Groff, tereny te były znane jako Groffowe Łąki, a także Groffowskie. W 1900 roku dokonano podziału obszarów, wytyczając nowe ulice: Południową oraz Północną, przy czym ta ostatnia przetrwała do dziś pod swoją oryginalną nazwą. Ulica Południowa natomiast, w 1919 roku zyskała nazwę Grochowych Łąk, co miało na celu uhonorowanie spolszczonego i powszechnie używanego określenia dawnych łąk związanych z rodziną Groffów.

W biegu dziejów, teren Grochowych Łąk został podniesiony o kilka metrów względem pierwotnie występującego podmokłego gruntu. W niektórych miejscach, na długości 10 metrów, nawieziń te potrafiły być naprawdę monumentalne. Duże zwiększenie terenu o 3-5 metrów miało miejsce w 1892 roku, w związku z realizacją budowy rzeźni. W tym czasie zwożona ziemia pochodziła z okolic obecnych Winiar oraz ulic Wołyńskiej, Szydłowskiej i Obornickiej.

W historii tych terenów zapisany jest także tragicznym wydarzeniem wielki pożar Akwawitu, który miał miejsce w maju 1937 roku przy ul. Bóżniczej.

Zabudowa

Przy Grochowych Łąkach dostrzegamy wiele wspaniałych kamienic z okresu początków XX wieku, szczególnie w pierzei południowej. Wśród nich wyróżnia się monumentalny budynek dawnej fabryki wódek i likierów Hartwiga Kantorowicza, zbudowany w 1907 roku, który jako pierwszy zaczął produkować Wódkę Wyborową.

Na tym obszarze swoją działalność podjęli również znani kupcy poznańscy, tacy jak Józef Czepczyński, który zażyczył sobie budowę kamienicy pod numerem 3, której projektantem był Emil Asmus. Innym przedsiębiorcą związanym z tym miejscem był Józef Warschauer.

W północnej pierzei możemy podziwiać efektowne ogrodzenie dawnej, zabytkowej rzeźni. Również tutaj znajduje się dom dla pracowników rzeźni miejskiej, zrealizowany w latach 1927-1928 na podstawie projektu Jerzego Tuszowskiego. W niektórych materiałach można znaleźć informacje, iż jego projektantem był Kazimierz Ruciński.

Na poddaszu budynku mieściło się niegdyś atelier malarskie Instytutu Sztuk Pięknych prowadzone przez Adama Hannytkiewicza, z którego w latach 30. korzystał znany malarz Wojciech Kossak. Dodatkowo, inne kamienice przy ulicy zostały zaprojektowane przez uznanych architektów, takich jak Paul Lindner, który zasłynął z zespołu rezydencji na Jeżycach, a także Karl Roskam oraz Hugo Francke.

Komunikacja

Na przestrzeni lat, zmiany w komunikacji publicznej w rejonie Grochowych Łąk stały się nieodłącznym elementem ewolucji tego obszaru. W bliskim sąsiedztwie dawnej rzeźni, istniała pętla tramwajowa, która funkcjonowała do lat 70. XX wieku.

Obecnie mieszkańcy oraz przyjezdni mogą korzystać z wielu dostępnych połączeń autobusowych. Wśród linii, które obsługują ten teren, znajdują się 147, 151, 160, 163, 167, 174, 176, 190 oraz 911, z przystankami nazwanymi Grochowe Łąki i Małe Garbary.

Dodatkowo, komunikacja tramwajowa w tym regionie również ma swoje miejsce, w tym linie 3, 4, 8 i 17, które zatrzymują się na przystanku Małe Garbary. Te możliwości transportowe znacznie ułatwiają codzienne życie mieszkańców oraz przyczyniają się do lepszej integracji społeczności lokalnych.

---

Oceń: Grochowe Łąki

---