Fort VII w Poznaniu

---

Historia

Fort VII, zlokalizowany w Poznaniu, został zbudowany w latach 1876–1880, stanowiąc pierwszy etap rozwoju twierdzy fortowej. W początkowym okresie jego istnienia nadano mu nazwę Colomb, na cześć Friedricha von Colomba, do 1902 roku znaną jako Bastion IV Colomb. W 1931 roku zdecydowano o zmianie patronów, a fort zyskał imię majora Floriana Dąbrowskiego.

W kontekście powstania wielkopolskiego, 4 stycznia 1919 roku, Niemcy broniący Ławicy zagrozili wysadzeniem fortu, w którym składowano znaczne ilości bomb lotniczych. W odpowiedzi na te wydarzenia, 6 stycznia rozpoczęła się bitwa o Ławicę. Ze względu na sytuację, oddział POW otrzymał ważne zadanie zajęcia fortu, co wiązało się z przerwaniem kabla elektrycznego między Poznaniem a Ławicą oraz zablokowaniem łączności telefonicznej, aby uniemożliwić odpalenie ładunków wybuchowych.

Po zakończeniu I wojny światowej fort pełnił rolę magazynu amunicji, m.in. dla 3 pułku lotniczego. W latach 1939–1944 stworzono tam oboz koncentracyjny KL Posen. W końcowym etapie II wojny światowej fort został przekształcony w miejsce produkcji radiostacji przez firmę Telefunken Gesellschaft für drahtlose Telegraphie.

Po wojnie, Ludowe Wojsko Polskie wykorzystało fort do celów magazynowych. Z kolei w latach 60. XX wieku rozpoczęły się prace mające na celu udostępnienie fortu dla zwiedzających. Od 1979 roku w lewej części fortu zlokalizowane jest Muzeum Martyrologii Wielkopolan.

W 2000 roku, Rada Miasta Poznania podjęła decyzję o przekazaniu Agencji Mienia Wojskowego Fortu VIII, w zamian otrzymując Fort VII. Obecnie teren fortu wchodzi w skład obszaru Natura 2000, będącego specjalnym obszarem ochrony o nazwie SOO „Fortyfikacje w Poznaniu”, z symbolem PLH300005.

Lokalizacja i konstrukcja

Fort VII, zlokalizowany w Poznaniu, jest dostępny komunikacyjnie przez drogę rokadową, znaną jako Al. Polska. W niedalekiej odległości od obiektu można zauważyć zabudowę osiedli domków jednorodzinnych, w tym osiedle Lotników Wielkopolskich. Na zachodzie rozciąga się cmentarz jeżycki, a na północ od fortu biegnie linia kolejowa łącząca Poznań ze Szczecinem.

Fort ma charakterystyczny kąt między odcinkami czoła wynoszący 140°. Należy również zauważyć, że obiekt nie jest wyposażony w wał piechoty, co jest wspólne dla wielu fortów, w tym Fortu IX.

Przebudowy

Fort VII przeszedł szereg modernizacji w latach 1887-1888, kiedy to dobudowano sześciostanowiskowe baterie umieszczone przy barkach. Dodatkowo, w latach 1913-1914 zbudowano dwa schrony w przeciwskarpie oraz zamurowano część okien. Później, w 1939 roku, zainstalowano dwa schrony oraz dwie kopuły obserwacyjne, co znacząco wpłynęło na jego konstrukcję obronną.

---

Oceń: Fort VII w Poznaniu

---